Mateo 6 - Biblia SEPT

A esmola

¹ Tede coidado de non practicardes a vosa xustiza para que vos vexa a xente, que daquela o voso Pai celestial non vos dará recompensa ningunha.

² Cando deas unha esmola non o vaias proclamando diante de ti cunha trompeta, como fan os hipócritas nas sinagogas e nos rueiros para seren loados polos homes; asegúrovos que xa recibiron a súa recompensa.

³ Ti, en troques, cando deas unha esmola, que non saiba a túa man esquerda o que fai a dereita.

⁴ Así a esmola será secreta e teu Pai, que ve o segredo, xa te recompensará.

Sobre a oración (Lc 11, 2-24)

⁵ Cando recedes non fagades coma os hipócritas, que gustan de rezar moi ergueitos nas sinagogas e nos recantos das rúas para que os vexa a xente; asegúrovos que tamén recibiron a súa recompensa.

⁶ Ti, pola contra, cando queiras rezar métete no teu cuarto, pecha a porta e rézalle a teu Pai que está no segredo; e teu Pai, que ve o segredo, hate recompensar.

⁷ E cando vos poñades a rezar non sexades lareteiros coma os pagáns. Botan de conta que os van escoitar polo moito falar.

⁸ Non sexades coma eles, porque voso Pai ben sabe o que precisades xa antes de que llo pidades.

⁹ Vós, rezade así: Noso Pai que estás no ceo, santificado sexa o teu nome;

¹⁰ veña o teu Reino, fágase a túa vontade así na terra coma no ceo.

¹¹ Dános hoxe o noso pan de cada día.

¹² E perdoa as nosas débedas como tamén nós perdoamos xa ós nosos debedores.

¹³ E non nos sometas á tentación, mais líbranos do Malo.

¹⁴ Porque se vós perdoades ós outros as ofensas que vos fan, tamén voso Pai celestial perdoará as vosas;

¹⁵ pero se non perdoades ós outros, voso Pai celestial tampouco non perdoará as vosas ofensas.

O xaxún

¹⁶ Cando xaxuedes non poñades caras tristeiras, como fan os hipócritas: desfiguran as súas caras para que a xente llelo note. Asegúrovos que xa recibiron a súa recompensa.

¹⁷ Ti, en troques, cando xaxúes, perfuma a cabeza e lava a cara,

¹⁸ para que non che se note ante os homes, senón ante teu Pai celestial; e teu Pai, que ve o que está escondido, hate recompensar.

O verdadeiro tesouro (Lc 12, 33-34)

¹⁹ Non amoreedes tesouros na terra onde a traza e mais a ferruxe acaban con eles, e os ladróns asaltan as casas para roubalos.

²⁰ Amoreade tesouros no ceo, onde non hai traza nin ferruxe que acaben con eles, nin ladróns que asalten e os rouben.

²¹ Que onde está o teu tesouro está o teu corazón.

A luz do corpo (Lc 11, 34-36)

²² A luz do corpo é o ollo. Se o teu ollo está san, todo o teu corpo estará alumeado;

²³ pero se o teu ollo está malo, todo o teu corpo estará na escuridade. E se a luz que hai en ti é escuridade, canta escuridade!

Deus e o diñeiro (Lc 16, 13)

²⁴ Ninguén pode servir a dous amos, porque ou lle ten lei a un e xenreira a outro, ou ben atende a un e menospreza ó outro. Non podedes servir a Deus e mais o diñeiro.

A Providencia (Lc 12, 22-31)

²⁵ Por iso dígovos: non andedes agoniados pola vosa vida (o que ides comer, o que ides beber), nin polo voso corpo (o que ides vestir). Non vale máis a vosa vida cá mantenza, e non vale máis o voso corpo có vestido?

²⁶ Ollade para as aves do ceo: nin sementan, nin segan, nin recollen nas arcas e, con todo, son mantidas polo voso Pai celestial. Non valedes vós máis ca elas?

²⁷ E quen de vós, por máis que se angustie, pode engadir un anaco máis ó tempo da súa vida?

²⁸ E polo vestido por que vos angustiades? Aprendede dos lirios do campo: como medran, e non traballan, nin fían.

²⁹ E asegúrovos que nin Salomón en toda a súa gloria se chegou a vestir coma un deles.

³⁰ Pois se á herba do campo, que hoxe verdea e mañá será botada ó forno, Deus así a viste, canto máis non fará por vós, homes de pouca fe?

³¹ Non andedes angustiados dicindo: "Que imos comer?" ou "que imos beber?" ou "que imos vestir?"

³² Por todas esas cousas andan angustiados os pagáns; e ben sabe voso Pai celestial que as precisades.

³³ Procurade primeiro o Reino de Deus e mais a súa xustiza, e todas esas cousas hánsevos dar de máis a máis.

³⁴ Así que non vos angustiedes polo de mañá; mañá xa traerá a súa angueira. Cada día ten abondo cos seus pesares.