Mateo 22 - Biblia SEPT

Os convidados á voda (Lc 14, 15-24)

¹ E Xesús púxose de novo a falarlles en parábolas:

² Parécese o Reino dos Ceos a un rei que celebrou o casamento de seu fillo.

³ Mandou os seus criados ir chamar polos convidados á voda, pero estes non querían ir.

⁴ Volveu mandar outros criados, encargándolles: "Dicídelles ós convidados: Mirade que teño preparado o banquete, xa están mortos os becerros e mais os demais animais cebados; todo está disposto: vide á voda!"

⁵ Pero eles, sen lles faceren caso, fóronse: un ás súas leiras, outro ós seus negocios.

⁶ Os demais botáronse ós criados, maltratáronos e matáronos.

⁷ Entón o rei, todo indignado, mandou os seus exércitos, que acabaron cos asasinos aqueles e prendéronlle lume á cidade.

⁸ E díxolles ós criados: "A voda está preparada, pero os convidados non a merecían.

⁹ Así que ide ás encrucilladas dos camiños; e a cantos atopedes, convidádeos á voda".

¹⁰ Saíron ós camiños os criados e xuntaron a todos os que atoparon, bos e malos, enchéndose de convidados a sala da voda.

¹¹ Cando entrou o rei para ollar os convidados, viu un home que non vestía traxe de voda

¹² e díxolle: "Amigo, como entraches aquí sen traxe de voda?" El ficou caladiño:

¹³ Entón o rei díxolles ós camareiros: "Atádeo de pés e mans, e botádeo fóra, ás tebras, onde será o pranto e mais o renxer dos dentes".

¹⁴ Porque os chamados son moitos, pero poucos os escollidos.

A contribución do César (Mc 12, 13-17; Lc 20, 20-26)

¹⁵ Entón os fariseos fóronse reunir para veren o xeito de pillalo nalgún dito.

¹⁶ E mandáronlle algúns dos seus discípulos e dos partidarios de Herodes, que lle preguntaron: Mestre, sabemos que es sincero: que ensinas o verdadeiro camiño de Deus e que non andas con miramentos, porque non te deixas levar polos respectos humanos.

¹⁷ Dinos, logo, que che parece: está permitido pagarlle o tributo ó Cesar ou non?

¹⁸ Xesús, catando a malicia, contestoulles: Por que me queredes comprometer, hipócritas?

¹⁹ Mostrádeme a moeda do tributo. Eles presentáronlle un denario.

²⁰ E el preguntoulles: De quen é esta imaxe e de quen fala esta inscrición?

²¹ Contestáronlle: Do César. Entón replicoulles: Pois logo dádelle ó César o que é do César e a Deus o que é de Deus.

²² O oíren isto ficaron pasmados e, deixándoo, marcharon.

Acerca da resurrección (Mc 12, 18-27; Lc 20, 27-38)

²³ Naquel día chegaron onda el uns saduceos, deses que din que non hai resurrección,

²⁴ e preguntáronlle: Mestre, Moisés dixo: Se un morre sen deixar fillos, que o seu irmán case coa viúva, para lle dar descendencia ó irmán.

²⁵ Pois este era o caso de sete irmáns que había entre nós. O primeiro casou, pero como morreu sen fillos, deixoulle a muller ó seu irmán.

²⁶ O mesmo lle pasou ó segundo e mais ó terceiro. E así, ós sete.

²⁷ O cabo, morreu tamén a muller.

²⁸ Ora, cando resuciten, de cal deles vai ser a muller, xa que estivo casada cos sete?

²⁹ Respondeulles Xesús: Andades descamiñados porque non comprendedes nin a Escritura nin o poder de Deus.

³⁰ Cando resuciten, non casarán nin eles nin elas, porque serán coma anxos do ceo.

³¹ E volvendo á resurrección dos mortos, non tendes lido o que vos deixou dito Deus:

³² Eu son o Deus de Abraham, o Deus de Isaac, o Deus de Xacob? Ben, pois El non é Deus dos mortos, senón dos vivos.

³³ E a xente, ó escoitalo, estaba marabillada da súa doutrina.

O principal mandamento (Mc 12, 28-34; Lc 10, 25-28)

³⁴ Os fariseos, ó se informaren de que Xesús lles tapara a boca ós saduceos, reuníronse;

³⁵ e un deles, que era xurista, preguntoulle para poñelo a proba:

³⁶ Mestre, cal é o mandamento máis importante da Lei?

³⁷ El respondeulle: "Amarás o Señor, o teu Deus, con todo o teu corazón, con toda a túa alma e con todo o teu entendemento.

³⁸ Este é o mandamento primeiro e máis grande.

³⁹ O segundo é semellante a el: Amarás o teu próximo coma a ti mesmo.

⁴⁰ Destes dous mandamentos dependen a Lei enteira e mais os profetas.

Fillo de David (Mc 12, 35-37; Lc 20, 41-44)

⁴¹ Estando reunidos os fariseos, preguntoulles Xesús:

⁴² Que pensades vós do Mesías?: de quen é fillo? Eles responderon: De David.

⁴³ El replicoulles: Como é logo que David, movido polo Espírito, o chama Señor, dicindo:

⁴⁴ Díxolle o Señor ó meu Señor: senta á miña dereita, que vou poñer os teus inimigos coma estrado dos teus pés.

⁴⁵ Ora, se David o chama Señor, como vai ser o seu fillo?

⁴⁶ E ninguén foi capaz de lle responder palabra; e desde aquel día ninguén se atreveu a facerlle máis preguntas.