Marcos 6 - Biblia SEPT

Na sinagoga de Nazaret (Mt 13, 53-58; Lc 4, 16-30)

¹ Saíndo de alí, foise para a súa vila, acompañado polos seus discípulos.

² Cando chegou o sábado, empezou a ensinalos na sinagoga. E moita da xente que o escoitaba dicía abraiada: De onde lle veñen a este todas esas cousas? Que sabedoría é esa que lle ensinaron, e como pode facer tantos milagres pola súa man?

³ Non é este o carpinteiro, fillo de María e irmán de Santiago, Xosé, Xudas e mais Simón, e as súas irmás non viven aquí connosco? Estaban realmente escandalizados.

⁴ Pero Xesús díxolles: Non hai profeta máis desprezado que na súa terra, na súa casa, ou entre os seus parentes.

⁵ E non puido realizar alí ningún milagre, fóra dalgunhas curacións, que fixo impoñendo as mans.

⁶ Estaba sorprendido por aquela incredulidade. E dedicouse a andar polas aldeas dos arredores, ensinando.

A misión dos apóstolos (Mt 10, 1. 9-15; Lc 9, 1-6)

⁷ Entón chamou os Doce, e empezou a mandalos de dous en dous, dándolles poder sobre os espíritos malos.

⁸ Recomendoulles que non levasen nada para o camiño, fóra dun caxato: nin pan, nin alforxas, nin cartos na faixa.

⁹ Que calzasen sandalias, pero que non levasen máis ca unha túnica.

¹⁰ E avisounos: Cando entredes nunha casa, permanecede nela ata que vos marchedes.

¹¹ Se nalgún lugar non vos acolleren nin vos escoitaren, ídevos, sacudindo o po dos vosos pés, para que lles sirva de aviso.

¹² Marcharon, e predicaron a conversión.

¹³ Botaban fóra moitos demoños, e curaban os enfermos, unxíndoos con aceite.

Morte de Xoán Bautista (Mt 14, 1-12; Lc 3, 19-20; 9, 7-9)

¹⁴ Como a sona de Xesús se estendía por todas partes, chegou ós oídos do rei Herodes, xunto cos comentarios que facían: "é o mesmo Xoán Bautista resucitado de entre os mortos, e por iso actuaban nel eses poderes".

¹⁵ Outros dicían que era Elías ou algún profeta.

¹⁶ Pero Herodes dicía: É Xoán Bautista, a quen eu mandei decapitar, que está resucitado.

¹⁷ Porque Herodes mandara encadear a Xoán por causa de Herodías, a muller de seu irmán Filipo, coa que el casara.

¹⁸ Xoán non paraba de lle dicir: Non che está permitido vivir coa muller do teu irmán.

¹⁹ Por iso Herodías colléralle xenreira a Xoán, e queríao matar.

²⁰ Pero Herodes temía a Xoán, sabendo que era home xusto e santo, e protexíao; mesmo lle gustaba oílo falar, aínda que quedase desacougado.

²¹ Pero chegou a ocasión axeitada, cando Herodes no día que facía anos deu un banquete ós ministros, oficiais e xente importante de Galilea.

²² Resulta que, entrando a filla da mesma Herodías, bailou moi ben, e gustoulle moito a Herodes e a todos os convidados. Entón o rei díxolle á rapaza: Pídeme o que queiras, que cho hei dar.

²³ E xurou. Dareiche o que me pidas, aínda que sexa a metade do meu reino.

²⁴ Vaise a rapaza onda a nai e pregúntalle: Que lle pedirei? Ela díxolle: Pídelle a cabeza de Xoán Bautista.

²⁵ E volvendo axiña onda o rei, díxolle: Quero que me deas de contado, nunha bandexa, a cabeza de Xoán Bautista.

²⁶ O rei púxose moi triste, pero, polos xuramentos e mais polos convidados, non quería defraudala.

²⁷ E de seguida mandou a un verdugo traer a cabeza de Xoán; cortoulla,

²⁸ tróuxoa nunha bandexa, para lla dar á rapaza, que non tardou en levarlla á súa nai.

²⁹ Cando os seus discípulos o souberon, recolleron o cadáver e fórono enterrar.

Primeira multiplicación do pan (Mt 14, 13-21; Lc 9, 10-17; Xn 6, 1-13)

³⁰ Cando volveron a reunirse con Xesús, os apóstolos contáronlle canto fixeran e ensinaran.

³¹ El díxolles: Vide vós comigo a un lugar arredado, e descansade un pouco. Eran moitos os que ían e viñan, e nin para comer atopaban tempo.

³² Fóronse sós na barca a un lugar arredado.

³³ Pero, ó velos marchar, a xente foinos seguindo por terra desde todas as vilas, e chegaron primeiro ca eles.

³⁴ Así, cando desembarcaron, atopouse cunha grande multitude. El, conmovido, porque eran coma ovellas sen pastor, púxose a predicar ensinándolles moitas cousas.

³⁵ Como se facía tarde, acercáronselle os discípulos e dixéronlle: Por aquí non hai casas e xa pasa moito da hora:

³⁶ vai ser mellor que os despidas, para que vaian ás aldeas e vilas veciñas, e merquen algo de comer.

³⁷ Pero el respondeulles: Dádelles vós de comer. Contestaron: Imos, logo, mercar douscentos denarios de pan para lles darmos de comer?

³⁸ El preguntoulles: E, logo, canto pan tendes? Fixeron o reconto e dixeron: Por xunto temos cinco bolos e mais dous peixes.

³⁹ El mandounos sentar en grupos na herba verde.

⁴⁰ E fóronse sentando en grupos de cen ou cincuenta.

⁴¹ El colleu os cinco bolos e mais os dous peixes, ergueu a vista ó ceo, bendiciunos, e partiu os bolos, e déullelos ós discípulos, para que os servisen; e repartiu tamén os dous peixes entre todos.

⁴² Comeron todos ata se fartaren

⁴³ e recolleron de anacos e das sobras dos peixes doce cestos cheos.

⁴⁴ E os que comeran os pans eran cinco mil homes.

Anda por riba da auga (Mt 14, 22-33; Xn 6, 16-21)

⁴⁵ De seguida mandou ós seus discípulos que embarcasen e fosen indo diante para Betsaida, mentres el despedía a xente.

⁴⁶ E cando rematou de se despedir, foi orar ó monte.

⁴⁷ Fíxose noite, e a barca estaba no medio do mar, mentres el quedaba só en terra.

⁴⁸ Vendo o fatigados que estaban de tanto vogar co vento en contra, ó raiar o día foi cara a eles, andando polo mar.

⁴⁹ Pero eles, ó velo andar polo mar, coidaron que era unha pantasma, e empezaron a berrar.

⁵⁰ Mais el de contado faloulles: Tranquilos, que son eu. Non teñades medo.

⁵¹ E subiu á barca, onda eles. Acougou o vento, e todos quedaron abraiados de vez,

⁵² porque non comprenderan o milagre do pan, ó teren aínda cerrado o entendemento.

Cura os enfermos de Xenesaret (Mt 14, 34-36)

⁵³ Cando atravesaron para a outra banda, chegaron a Xenesaret, e alí desembarcaron.

⁵⁴ A xente de contado o recoñecía.

⁵⁵ Percorrendo toda aquela comarca, levábanlle todos os enfermos en leitos;

⁵⁶ e en aldeas, vilas e cidades, cando oían que andaba por alí, pousaban os enfermos nas rúas, rogándolle que lles deixase tocar tan sequera a orla do seu manto. E cantos o tocaban, curaban.