Marcos 14 - Biblia SEPT

Conspiración contra Xesús (Mt 26, 1-5; Lc 22, 1-2; Xn 11, 47-53)

¹ Faltaban dous días para a Pascua e os Ácimos. Os sumos sacerdotes e mais os letrados andaban buscando como collelo a traizón, para matalo.

² Pero dicían: "Durante as festas non é ben, porque se pode armar un rebumbio cando hai aquí tanta xente".

Unción en Betania (Mt 26, 6-13; Lc 7, 36-50; Xn 12, 1-8)

³ Estando Xesús en Betania, na casa do Simón o Gafo, recostado na mesa, chegou unha muller cun frasco de alabastro cheo de perfume de nardo puro, moi caro; rompeu o frasco, e unxiulle a cabeza.

⁴ Algúns dos convidados comentaban indignados: Pero a que vén este estrago de perfume?

⁵ Podíase vender en trescentos denarios, e repartírllelos ós pobres. E alporizábanse contra ela.

⁶ Pero Xesús dixo: Deixádea, por que a molestades? Ben está o que fixo comigo.

⁷ Os pobres téndelos sempre entre vós, e podédelos axudar cando queirades; pero a min non me ides ter sempre.

⁸ Ela fixo o que puido. Adiantouse a unxir o meu corpo para o enterro.

⁹ Asegúrovos que onde queira que se anuncie a Boa Nova, polo mundo enteiro, falarase, para honra dela, do que acaba de facer.

Traizón de Xudas (Mt 26, 14-16; Lc 22, 3-6)

¹⁰ Xudas Iscariote, un dos Doce, foi onda os sumos sacerdotes, para lles entregar a Xesús.

¹¹ Eles alegráronse moito do que lles propoñía, e prometéronlle cartos. E andaba buscando o momento axeitado para entregalo.

Preparación da Pascua (Mt 26, 17-19; Lc 22, 7-13)

¹² No primeiro día da festa dos Ácimos, cando se sacrificaba o año pascual, preguntáronlle os seus discípulos: Onde queres que vaiamos preparar a Cea Pascual?

¹³ El mandou a dous discípulos, dicíndolles: Ide á cidade, e havos saír ó paso un home, cunha sella de auga.

¹⁴ Ide tras el e onde entre, dicídelle ó dono da casa: "O Mestre pregunta: onde está o lugar no que podo comer a Pascua cos meus discípulos?"

¹⁵ El havos mostrar no sobrado unha grande sala, xa disposta e arranxada. Vós preparade o que faga falta.

¹⁶ Marcharon os discípulos e, chegando á cidade, atoparon todo tal como llelo el dixera. E prepararon a Pascua.

Anuncio da traizón (Mt 26, 20-25; Lc 22, 14. 21-23; Xn 13, 21-30)

¹⁷ A tardiña, foi el cos Doce.

¹⁸ E estando na mesa comendo, díxolles Xesús: Asegúrovos que un de vós me vai entregar, un dos que está comendo comigo.

¹⁹ Eles, poñéndose tristes, empezaron a preguntarlle un por un: Non serei eu?

²⁰ Pero el dixo: Un dos Doce, que está mollando no mesmo prato ca min.

²¹ O Fillo do Home vaise, como está escrito; pero ai daquel que traizoa ó Fillo do Home! Máis lle valería non nacer.

A Eucaristía (Mt 26, 26-29; Lc 22, 15-20; 1 Cor 11, 22-26)

²² Mentres estaban a comer, Xesús colleu pan, deu grazas, partiuno e déullelo, dicindo: Tomade, isto é o meu corpo.

²³ E collendo unha copa, dando grazas, pasóullela, e todos beberon dela.

²⁴ E díxolles: Isto é o meu sangue, da Alianza, vertido por todos.

²⁵ Asegúrovos que xa non volverei beber do produto da viña ata o día que o beba, noviño, no Reino de Deus.

Predición das negacións de Pedro (Mt 26, 30-35; Lc 22, 31-34. 39)

²⁶ Despois de cantaren os Salmos, saíron para o Monte das Oliveiras.

²⁷ Díxolles Xesús: Todos ides tropezar na vosa fe, como está escrito: Ferirei ó pastor e espallaranse as ovellas.

²⁸ Pero cando resucite, irei diante de vós a Galilea.

²⁹ Replicoulle Pedro: Aínda que tropecen todos, eu non caerei.

³⁰ Xesús respondeulle: Ten por seguro que esta mesma noite, antes de que o galo cante dúas veces, ti hasme negar tres.

³¹ Pedro insistiu aínda: Anque teña que morrer contigo, endexamais non te negarei. E o mesmo dicían os outros.

A oración en Xetsemaní (Mt 26, 36-46; Lc 22, 40-46)

³² Chegaron a unha finca chamada Xetsemaní, e díxolles ós discípulos: Sentade aquí, mentres eu vou orar.

³³ E levando consigo a Pedro, Santiago e Xoán, empezou a sentir arrepío e angustia.

³⁴ E díxolles: Morro de tristura; quedade aquí, e vixiade.

³⁵ E avanzando un pouco, caeu no chan, rogando para que, se fose posible, pasase del aquela hora.

³⁶ E dicía: —Abba, meu Pai, ti pódelo todo, arreda de min este cáliz. Pero non se faga o que eu quero, senón o que queres ti.

³⁷ E volvendo onda eles, atopounos durmindo. Díxolle a Pedro: Simón, dormes? Seica non podes velar unha hora tan sequera?

³⁸ Estade atentos e rogade, para que non se vos someta á tentación. O espírito está disposto, pero a carne é débil.

³⁹ E arredándose de novo, volveu a pregar do mesmo xeito.

⁴⁰ Ao volver, outra vez os atopou durmindo, pois caíanlles os ollos co sono; e non sabían que lle dicir.

⁴¹ E por terceira vez, volveu Xesús dicindo: Conque durmides e descansades? Pois sabede que xa chegou a hora, e ó Fillo do Home vano entregar nas mans dos pecadores.

⁴² Veña!, erguédevos e vaiámonos, que xa está aquí o que me vai entregar.

Detención de Xesús (Mt 26, 47-56; Lc 22, 47-53; Xn 18, 1-11. 20).

⁴³ Estando aínda a falar, presentouse Xudas, un dos Doce, acompañado dun tropel de xente con espadas e paus, mandada polos sumos sacerdotes, letrados e anciáns.

⁴⁴ O traidor déralles unha contrasinal: Aquel a quen eu bique, ese é; prendédeo, e levádeo con tino.

⁴⁵ E así que chegou, acercouse e díxolle: Mestre! E bicouno.

⁴⁶ Eles botáronselle enriba e prendérono.

⁴⁷ Pero un dos presentes, desenvaiñando a espada, feriu a un criado do Sumo Sacerdote, rabenándolle unha orella.

⁴⁸ Xesús reprendeunos dicindo: Víndesme prender con paus e espadas, coma se fose un bandido.

⁴⁹ Estiven a diario no templo entre vós, e non me prendestes. Pero que se cumpran as Escrituras.

⁵⁰ E todos fuxiron abandonándoo.

⁵¹ Só o seguiu un mozo envolto nunha saba. Detivérono.

⁵² Pero el, desenleouse da saba, e fuxiu espido.

Xesús diante do Sanedrín (Mt 26, 57-68; Lc 22, 54-55. 63-71; Xn 18, 12-15. 18)

⁵³ Conduciron a Xesús á casa do Sumo Sacerdote. E xuntáronse todos os pontífices, anciáns e letrados.

⁵⁴ Pedro seguiuno de lonxe ata o pazo do Sumo Sacerdote, e sentou alí para quentarse cos criados, á beira do lume.

⁵⁵ Mentres, os sumos sacerdotes e mais o Sanedrín enteiro teimaban por encontrar algunha testemuña contra Xesús, para o poderen condenar á morte; pero non a atopaban.

⁵⁶ Moitos testemuñaban en falso contra el, pero non chegaban a pórse de acordo.

⁵⁷ Algúns, erguéndose, trataron de levantarlle un falso testemuño, dicindo:

⁵⁸ Nós mesmos oímoslle dicir: "eu destruirei este Templo, feito por homes, e en tres días construirei outro non feito por homes".

⁵⁹ Pero nin así chegaban a se poñeren de acordo no testemuño.

⁶⁰ Entón, erguéndose o Sumo Sacerdote e adiantándose ata o medio, interrogou a Xesús: Non respondes nada? Que é o que estes testemuñan contra ti?

⁶¹ Pero el calaba, e non respondeu palabra. De novo lle volveu preguntar o Sumo Sacerdote: Es ti o Mesías, o Fillo do Bendito?

⁶² Xesús contestoulle: Eu son. E habedes ver o Fillo do Home, sentado á dereita do Todopoderoso, vir entre as nubes do ceo.

⁶³ Daquela o Sumo Sacerdote, rachando os vestidos, exclamou: Que necesidade temos xa de testemuñas?

⁶⁴ Vós mesmos oístes a blasfemia. Que vos parece? Todos o declararon culpable, e que merecía a morte.

⁶⁵ Algúns empezaron a cuspir nel e tapándolle a cara, dábanlle labazadas, dicindo: Adiviña, profeta! Mesmo os criados tamén mallaban nel.

Negacións de Pedro (Mt 26, 69-75; Lc 22, 56-62; Xn 18, 17. 25-27)

⁶⁶ Estando Pedro embaixo, no patio, chegou unha das criadas do Sumo Sacerdote.

⁶⁷ O que viu a Pedro quentándose, quedou mirando para el e díxolle: Ti tamén andabas con Xesús de Nazaret.

⁶⁸ El negouno, dicindo: Non sei nada, nin comprendo de que me falas. E saíndo para fóra, cantou o galo.

⁶⁹ A criada volveuno ver outra vez, e empezoulles a dicir ós presentes: Este évos un deles.

⁷⁰ E de novo el volveu negalo. Pero de alí a pouco tamén os presentes empezaron a dicirlle: Si, ti es un deles, que es galileo.

⁷¹ El, entón, empezou a maldicir e xurar, dicindo: Eu non coñezo a ese home de quen falades.

⁷² E, de contado, por segunda vez, cantou o galo. A Pedro acordáronselle as palabras de Xesús: "Antes de que o galo cante dúas veces, ti hasme negar tres"; e saíndo para fóra, rompeu a chorar.