Marcos 10 - Biblia SEPT

O divorcio (Mt 19, 1-19)

¹ De alí foise para os lindeiros de Xudea, na outra banda do Xordán. A xente amoreábase de novo no seu camiño, e, coma sempre, púxose a ensinar.

² Achegáronselle algúns fariseos, preguntándolle para probalo, se lle está permitido ó home repudiar a muller.

³ El replicoulles: Que foi o que mandou Moisés?

⁴ Respondéronlle: Moisés permitiu despedila, dándolle certificado de divorcio.

⁵ Díxolles Xesús: Tendo en conta a dureza de voso corazón, escribiu Moisés para vós esa norma.

⁶ Pero desde o principio da creación, fíxoos varón e femia.

⁷ Por iso deixará o home a seu pai e mais a súa nai, unirase coa súa muller,

⁸ e serán os dous unha soa carne. De xeito que xa non son dous, senón unha soa carne.

⁹ O que Deus uniu, que non o separe o home.

¹⁰ Xa na casa, os discípulos volvéronlle a preguntar acerca disto.

¹¹ El díxolles: O que repudia a muller e casa con outra, comete adulterio contra a primeira.

¹² E se a muller abandona o marido e casa con outro, comete adulterio.

Bendí os nenos (Mt 19, 13-15; Lc 18, 15-17)

¹³ E leváronlle uns nenos para que os tocase. Pero os discípulos rifábanlles.

¹⁴ Mais a Xesús non lle gustou aquilo e dixo: Deixade que os nenos se acheguen a min; non llelo impidades, porque deles é o Reino de Deus.

¹⁵ Asegúrovos que aquel que non reciba coma un neno o Reino de Deus, non entrará nel.

¹⁶ E abrazounos e bendiciunos e impúxolles as mans.

O mozo rico (Mt 19, 16-22; Lc 18, 18-23)

¹⁷ No preciso momento en que se puña en camiño, chegou un a correr, que se axeonllou diante del e que lle preguntou: Mestre bo, que teño que facer para acadar a vida eterna?

¹⁸ Xesús contestoulle: E por que me chamas bo? Ninguén e bo, fóra de Deus.

¹⁹ Xa sabes os mandamentos: Non mates, non cometas adulterio, non roubes, non deas falso testemuño, non defraudes, honra a teu pai e mais a túa nai.

²⁰ El respondeu: Mestre, todas esas cousas gardeinas desde a miña mocidade.

²¹ Entón Xesús pousou nel a súa ollada chea de cariño e engadiu: Aínda che falta unha cousa: vai, vende todo o que tes, e repárteo entre os pobres, e terás un tesouro no ceo; e despois ven e sígueme.

²² Ante estas palabras mudóuselle o rostro e marchou moi apesarado, pois tiña moitos bens.

O perigo das riquezas (Mt 19, 23-30; Lc 18, 24-30)

²³ Xesús mirando todo arredor, díxolles ós discípulos: Que difícil lles vai ser ós ricos entrar no Reino de Deus!

²⁴ E os discípulos ficaron moi sorprendidos por estas palabras. Pero Xesús volveu a insistir: Fillos, que difícil é entrar no Reino de Deus!

²⁵ É máis doado para un camelo pasar polo ollo dunha agulla, do que para un rico entrar no Reino de Deus.

²⁶ Eles, aínda moi asombrados, comentaban entre si: Entón, quen se vai poder salvar?

²⁷ Xesús, mirando para eles fixamente, dixo: Si, para os homes é imposible, pero non para Deus; pois todo é posible para Deus.

²⁸ Colle Pedro e di: Pois nós deixámolo todo, e seguímoste.

²⁹ Dixo Xesús: Tende por seguro que non hai ninguén que deixe casa ou irmáns ou irmás ou nai ou pai, ou fillos ou leiras por cousa miña e polo Evanxeo,

³⁰ que pase sen recibir cen veces máis en casas, irmáns, irmás, nai, pai, fillos e leiras (aínda que con persecución) agora, e que no mundo futuro non reciba a vida eterna.

³¹ E moitos que son os primeiros serán os últimos; e moitos que son os últimos serán os primeiros.

Terceiro anuncio da paixón (Mt 20, 17-19; Lc 18, 31-34)

³² Subían camiño de Xerusalén, e Xesús ía diante; os discípulos, aínda asombrados, ían tras el con medo. E levando á parte ós Doce, empezoulles a falar do que lle ía acontecer.

³³ Vede que subimos a Xerusalén, e ó Fillo do Home vano entregar ós sumos sacerdotes e mais ós letrados; condenarano a morte, e entregarano ós pagáns.

³⁴ Burlaranse del, cuspiranlle, azoutarano, e logo matarano; pero ós tres días ha resucitar.

Petición de Santiago e Xoán (Mt 20, 20-28)

³⁵ Achegándose os fillos de Zebedeo Santiago e mais Xoán, dixéronlle: Mestre, nós queriamos que nos fixeses o que che imos pedir.

³⁶ El preguntou: E logo, que é o que queredes que vos faga?

³⁷ Contestáronlle: Concédenos que na túa gloria sentemos un á túa dereita e outro á túa esquerda.

³⁸ Respondeulles Xesús: Vós non sabedes ben o que pedides. Seredes capaces de beber o cáliz que eu teño que beber, e recibir o bautismo que eu teño que recibir?

³⁹ Respondéronlle: Somos. Xesús replicou: O cáliz que teño que beber, si que o beberedes, e tamén recibiredes o bautismo que eu teño que recibir,

⁴⁰ pero o sentardes á miña dereita ou á miña esquerda, iso non depende de min o concedelo, senón que é para os que está reservado.

⁴¹ O escoitaren isto, os outros anoxáronse con Santiago e con Xoán.

⁴² Entón Xesús chamounos e díxolles: Xa sabedes que os xefes dos pobos os tiranizan e que os poderosos os asoballan.

⁴³ Pero entre vós non pode ser así. Nin moito menos, quen queira ser importante, que sirva os outros,

⁴⁴ e quen queira ser o primeiro, que sexa o máis servizal.

⁴⁵ Que o Fillo do Home non veu a que o sirvan, senón a servir, e a entregar a súa vida en rescate por todos.

Curación dun cego (Mt 20, 29-34; Lc 18, 35-43)

⁴⁶ E chegou a Xericó. Cando saía cos seus discípulos e outra moita xente, Bartimeo, o fillo de Timeo, un cego pobre de pedir, estaba sentado a carón do camiño.

⁴⁷ Oíndo que pasaba Xesús o Nazareno, empezou a berrar: Xesús, Fillo de David, ten piedade de min!

⁴⁸ Moitos mandábano calar; pero el berraba aínda máis alto: Fillo de David, ten piedade de min!

⁴⁹ Deténdose Xesús, dixo: Dicídelle que veña aquí. E chamaron polo cego, dicíndolle: Veña, érguete, que te chama!

⁵⁰ El, ceibándose do manto, veu dando brincos ata onde estaba Xesús.

⁵¹ Este preguntoulle: Que queres que che faga? O cego respondeu: Mestre, que volva a ver.

⁵² Xesús díxolle: Ve, salvoute a túa fe. E no instante comezou a ver, e seguiuno polo camiño.