Lucas 2 - Biblia SEPT

Nacemento de Xesús (Mt 1, 18-25)

¹ Saíu daquela un decreto do emperador Augusto, ordenando o empadroamento de todo o mundo.

² Foi o primeiro censo que se fixo; por entón era Quirino gobernador de Siria.

³ E todos, en cadansúa cidade, fóronse empadroar.

⁴ Tamén subiu Xosé desde Galilea, da vila de Nazaret, ata Xudea, á vila de David chamada Belén, pois pertencía á casa e familia de David,

⁵ para empadroarse con María, a súa muller, que estaba embarazada.

⁶ E resultou que, estando alí, chegoulle o tempo do parto,

⁷ e deu á luz o seu fillo primoxénito. Envolveuno nuns capizos e deitouno nunha manxadoira, na corte das bestas, porque dentro da pousada non había lugar para eles.

Alegría de anxos e pastores

⁸ Había naquela comarca uns pastores que pasaban a noite ó descuberto vixiando o seu rabaño.

⁹ Presentóuselles un anxo do Señor, e a gloria do Señor rodeounos co seu resplandor. Eles levaron un gran susto.

¹⁰ Pero o anxo díxolles: Non vos asustedes, que vos veño anunciar unha boa nova: vai haber unha gran alegría para todo o pobo.

¹¹ Hoxe na vila de David naceuvos un Salvador, o Mesías, Señor.

¹² Este é o sinal: atoparedes unha criatura envurullada e deitada nunha manxadoira, nunha corte.

¹³ E, de súpeto, arredor do anxo apareceu unha multitude do exército celestial, que louvaba a Deus dicindo:

¹⁴ Gloria a Deus no ceo e na terra paz ós homes que gozan do seu amor!

¹⁵ Cando os anxos se retiraron marchándose ó ceo, comentaban os pastores entre eles: Vaiamos a Belén ver o que sucedeu e que o Señor nos manifestou.

¹⁶ Foron a correr e atoparon a María e mais a Xosé, e á criatura deitada na manxadoira.

¹⁷ O que o viron, contaron todo o que lles dixeran do meniño,

¹⁸ deixando pasmados a cantos escoitaban o que tal dicían os pastores.

¹⁹ María, pola súa parte, conservaba todas estas cousas no seu corazón.

²⁰ Os pastores volveron, glorificando e loando a Deus por canto viran e oíran, tal como lles fora anunciado.

Circuncisión e presentación do neno

²¹ Os oito días tocaba circuncidar o neno e puxéronlle de nome Xesús, tal como o chamara o anxo antes da súa concepción.

²² E cando chegou o tempo da purificación, conforme a Lei de Moisés, levaron o neno a Xerusalén, para llo presentaren ó Señor

²³ (pois así está escrito na Lei do Señor: Todo varón primoxénito consagraredes ó Señor),

²⁴ e tamén para faceren unha ofrenda , conforme se di na Lei do Señor: Un par de rulas ou dous pombiños.

²⁵ Vivía nese tempo en Xerusalén un home xusto e piadoso, chamado Simeón, que agardaba a restauración de Israel. O Espírito Santo, que estaba con el,

²⁶ tíñalle prometido que non había morrer sen ver o Unxido do Señor.

²⁷ Movido polo Espírito, foi ó templo, e, cando entraban os pais do neno Xesús para cumpriren o mandado pola Lei do Señor,

²⁸ el, colléndoo nos brazos, loou a Deus dicindo:

²⁹ Agora podes, Señor, segundo a túa promesa, despedir en paz o teu servo,

³⁰ porque xa os meus ollos viron o teu Salvador,

³¹ o que preparaches para todos os pobos:

³² luz de revelación para os xentís e gloria do teu pobo Israel.

³³ O pai e mais a nai do neno ficaron abraiados polo que tal dicía do neno.

³⁴ Bendiciunos Simeón e díxolle a María, a nai: Mira, este está disposto para caída ou levantamento de moitos en Israel, para ser bandeira de discusión;

³⁵ e a ti mesma unha espada hache atravesar a alma: así ficarán descubertas as cavilacións de moitos corazóns.

³⁶ Había tamén unha profetisa moi vella chamada Ana, filla de Penuel, da tribo de Axer, que vivira sete anos co seu marido desde que casara,

³⁷ e logo como viúva ata os oitenta e catro. Non se apartaba do templo nin de noite nin de día, servindo a Deus con xaxún e oracións.

³⁸ Presentándose naquel intre no templo, glorificaba a Deus e falaba do neno a todos os que esperaban a redención de Xerusalén.

³⁹ Cando remataron todo o ordenado pola Lei do Señor, volveron para Galilea, á vila de Nazaret.

⁴⁰ O neno ía medrando lanzal, forte e intelixente; e a graza de Deus estaba con el.

Xesús queda no templo

⁴¹ Polas festas da Pascua seus pais ían todos os anos a Xerusalén.

⁴² E así, cando o neno tivo doce anos, subiron á festa, conforme a tradición.

⁴³ Pasados aqueles días, cando eles volvían o neno Xesús quedou en Xerusalén, sen que seus pais se decatasen.

⁴⁴ Coidando que iría na comitiva, fixeron unha xornada de camiño; entón buscárono entre os parentes e coñecidos.

⁴⁵ Pero como non deron con el, volveron a Xerusalén para buscalo.

⁴⁶ E resulta que, ó cabo de tres días, atopárono no templo, sentado no medio dos doutores e dialogando con eles.

⁴⁷ Todos os que o escoitaban estaban asombrados do seu talento e das súas contestacións.

⁴⁸ O velo, ficaron moi impresionados, e a súa nai preguntoulle: Meu fillo! Como te portaches así connosco? Mira que o teu pai e mais eu andamos cheos de angustia en busca túa.

⁴⁹ El respondeu: E logo por que me buscades? Seica non sabiades que eu teño que estar na casa de meu Pai?

⁵⁰ Pero eles non entenderon a resposta.

⁵¹ Baixou con eles a Nazaret, e vivía baixo a súa autoridade. A nai conservaba todas estas cousas no seu corazón.

⁵² Xesús medraba en estatura, en sabedoría e en graza diante de Deus e mais dos homes.