Lucas 18 - Biblia SEPT

O xuíz e mais a viúva

¹ Propúxolles tamén unha parábola acerca da necesidade de orar sempre, sen cansar:

² Había nunha vila un xuíz que nin temía a Deus nin respectaba o home.

³ Na mesma vila había tamén unha viúva, que acudía a el dicíndolle: "Faime xustiza fronte ó meu contrario".

⁴ El durante moito tempo non lle fixo caso ningún; pero despois cavilou: "Aínda que non temo a Deus nin respecto o home,

⁵ como esta viúva me está amolando, voulle facer xustiza, para que non me siga toleando toda a vida".

⁶ E o Señor continuou: Escoitade o que di un xuíz inxusto.

⁷ E logo Deus non lles vai facer xustiza ós seus elixidos, que claman día e noite, e non vai ter paciencia con eles?

⁸ Asegúrovos que lles fará xustiza a tempo. Pero cando chegue o Fillo do Home, el atopará fe sobre a terra?

O fariseo e mais o recadador de impostos

⁹ Propuxo tamén esa parábola dirixíndose a uns que estaban moi seguros de si mesmos, créndose perfectos e desprezando os demais:

¹⁰ Dous homes subiron ó templo a orar; un era fariseo e outro recadador de impostos.

¹¹ O fariseo, de pé, oraba para os seus adentros deste xeito: "Meu Deus, douche grazas porque non son coma os demais: ladrón, inxusto e adúltero; nin coma ese recadador.

¹² Gardo o xaxún dúas veces por semana e pago o décimo de todo canto gaño".

¹³ O recadador, en troques, manténdose a distancia, non se atrevía nin a levantar os ollos ó ceo, senón que petando no peito dicía: "Meu Deus, ten compaixón de min, que son un pecador".

¹⁴ Asegúrovos que este baixou reconciliado con Deus para a súa casa e, en cambio, o outro non. Porque a todo o que se teña por moito rebaixarano e a todo o que se rebaixe enaltecerano.

Xesús e os nenos (Mt 19, 13-15; Mc 10, 13-16)

¹⁵ E levábanlle tamén os meniños para que os tocase. Pero os discípulos rifábanlles.

¹⁶ Entón Xesús chamounos e dixo: Deixade que os nenos se acheguen a min: non llelo privedes, porque dos que son coma eles é o Reino de Deus.

¹⁷ Asegúrovos que aquel que non reciba coma un neno o Reino de Deus non entrará nel.

O rico (Mt 19, 16-22; Mc 10, 17-22)

¹⁸ Un home importante preguntoulle: Mestre bo, que teño que facer para acadar a vida eterna?

¹⁹ El contestoulle: E por que me chamas bo? Ninguén é bo fóra de Deus.

²⁰ Xa sabes os mandamentos: Non cometas adulterio, non mates, non roubes, non deas falso testemuño, honra a teu pai e mais a túa nai.

²¹ El respondeu: Todas esas cousas gardeinas desde a miña mocidade.

²² Oíndo aquilo Xesús díxolle: Aínda che queda unha cousa: vende todo canto tes, e repárteo entre os pobres, e terás un tesouro no ceo; e despois ven e sígueme.

²³ O que oíu estas cousas, o home aquel quedou moi apesarado, porque era moi rico.

O perigo das riquezas (Mt 19, 23-30; Mc 10, 23-31)

²⁴ Xesús, ó velo así, comentou: Que difícil lles vai ser ós ricos entrar no Reino de Deus!

²⁵ É máis fácil para un camelo entrar polo ollo dunha agulla, que para un rico entrar no Reino de Deus.

²⁶ Todos os que o escoitaban comentaron: Daquela quen se vai poder salvar?

²⁷ Pero el dixo: O que para os homes é imposible, é posible para Deus.

²⁸ Entón díxolle Pedro: Pois nós, deixámolo todo, e seguímoste.

²⁹ Xesús respondeulle: Tede por seguro que ninguén que deixa casa ou muller ou irmáns ou pais ou fillos polo Reino de Deus,

³⁰ non pasará sen recibir agora cen veces máis, e no futuro a vida eterna.

Anuncia por terceira vez a súa morte (Mt 20, 17-19; Mc 10, 32-34)

³¹ E levando á parte ós Doce, díxolles: Ollade que subimos a Xerusalén, e vaise cumprir todo o que está escrito polos profetas acerca do Fillo do Home.

³² Vano entregar ós pagáns, burlaranse del, aldraxarano e cuspirán nel,

³³ Azoutarano e matarano. Pero ó terceiro día resucitará.

³⁴ Pero eles non entenderon nada disto. Resultábanlle enigmáticas estas palabras e non comprenderon o que lles quería dicir.

O cego de Xericó (Mt 20, 29-34; Mc 10, 46-52)

³⁵ Cando chegaba a Xericó, un cego estaba a pedir sentado á beira do camiño.

³⁶ Oíndo o barullo da xente que pasaba, preguntou que era aquilo.

³⁷ Dixéronlle que era Xesús de Nazaret, que pasaba por alí.

³⁸ El exclamou: Xesús, Fillo de David, ten mágoa de min!

³⁹ Os que ían diante empezaron a rifarlle, para que calase pero el aínda berraba máis alto: Fillo de David, ten mágoa de min!

⁴⁰ Deténdose Xesús, mandou que llo levasen. Cando se achegou, preguntoulle:

⁴¹ Que é o que queres que che faga? El respondeu: Señor, que volva ver.

⁴² Xesús díxolle: Recobra a vista: salvoute a túa fe.

⁴³ E no instante recobrou a vista, e foise detrás del, loando a Deus. E todo o pobo, vendo aquilo, tamén loaba a Deus.