Lucas 15 - Biblia SEPT

A ovella perdida (Mt 18, 12-14)

¹ Tamén os publicanos e pecadores se achegaban a el para o escoitaren.

² Por iso os fariseos e letrados murmuraban: Este acolle os pecadores e come con eles.

³ Entón Xesús contoulles esta parábola:

⁴ Quen de vós, se ten cen ovellas e perde unha delas, non deixa as noventa e nove no descampado, e vai en busca da perdida, a ver se a atopa?

⁵ E cando a atopa, volve todo contento

⁶ para a casa, con ela no lombo; e, chamando por amigos e veciños, dilles: "Alegrádevos comigo, que atopei a ovella que perdera".

⁷ Pois asegúrovos unha cousa: no ceo haberá máis alegría por un pecador que se converta que por noventa e nove xustos que non precisan conversión.

A moeda perdida

⁸ E que muller que teña dez moedas e perde unha, non acende a luz, e non varre a casa, buscándoa con coidadiño ata atopala?

⁹ E cando a atopa, chama polos amigos e veciños para lles dicir: "Alegrádevos comigo, que atopei a moeda perdida".

¹⁰ Asegúrovos que outro tanto se alegran os anxos por un só pecador que se converta.

O fillo estragador e o pai bo

¹¹ E dixo tamén: Un home tiña dous fillos.

¹² O máis novo díxolle ó pai: "Papá, dáme a parte da herdanza que me corresponde". El repartiulles os seus bens.

¹³ Días despois, este fillo recibiu todo xunto e marchou para un país remoto, onde malgastou a súa fortuna vivindo coma un perdido.

¹⁴ Despois de o gastar todo, houbo unha gran fame naquela terra, e empezou a pasar necesidade.

¹⁵ Entón, acudindo a un natural do país, entrou a servir, e mandouno a unha granxa a coidar os porcos.

¹⁶ Alí chegou a ter gana de encher o estómago coas landras que comían os porcos, pero ninguén llas daba.

¹⁷ Recapacitando, pensou: "Hai que ver! Cantos xornaleiros do meu pai teñen pan a fartar, e eu morro coa fame.

¹⁸ Si, vou volver á de meu pai e voulle dicir: Papá, pequei contra o ceo e contra ti;

¹⁹ xa non son digno de que me trates coma un fillo, trátame coma un xornaleiro".

²⁰ Levantouse e volveu onda seu pai. Aínda estaba lonxe cando este, enxergándoo, saíu emocionado a recibilo, e botándoselle nos brazos, bicouno agarimosamente.

²¹ O fillo exclamou: "Papá, pequei contra o ceo e contra ti, xa non son digno de que me trates coma un fillo".

²² Pero o pai díxolles ós seus criados: "Axiña, sacade a túnica mellor e vestídella; poñédelle un anel na man e calzado nos pés.

²³ Preparade un cuxo cebado para comelo e facer unha gran festa.

²⁴ Porque este fillo meu estaba morto e volve á vida, estaba perdido e atopámolo". E empezou a festa.

²⁵ Pero resulta que o fillo máis vello estaba na leira e cando viña para casa, oíu a música e mais o baile.

²⁶ Chamou por un criado e preguntoulle que pasaba.

²⁷ O criado contestoulle: "Éche que volveu teu irmán, e teu pai mandou matar o cuxo cebado por recuperalo san e salvo".

²⁸ Entón alporizouse moito, e non quería entrar. Pero o pai, saíndo, intentouno convencer.

²⁹ El díxolle: "Tantos anos como levo servíndote sen che faltar nunca en nada, e nunca un cabrito me deches para troulear cos meus amigos;

³⁰ e agora resulta que vén ese teu fillo, que queimou os teus bens con mulleres de mala vida, e matas o cuxo cebado".

³¹ O pai contestoulle: "Meu fillo, ti sempre estás comigo e todo o meu é teu,

³² que menos que celebrar unha festa cheos de alegría, xa que ese teu irmán estaba morto e volve á vida, estaba perdido e atopámolo?".