Lucas 10 - Biblia SEPT

Misión dos setenta e dous (Mt 10, 1-2; 9, 37-38; 10, 9-16; Mc 6, 7-11)

¹ Despois disto designou o Señor a outros setenta e dous, e mandounos de dous en dous por diante del a tódalas vilas e aldeas onde tiña pensado ir.

² Díxolles: A anada évos ben boa, pero os xornaleiros son poucos; así que rogádelle ó dono da colleita que mande xornaleiros á súa ceifa.

³ Ide e sabede que vos mando coma años entre lobos.

⁴ Non levedes saco, nin alforxa, nin calzado, nin vos paredes a parolar con ninguén polo camiño.

⁵ Cando entredes nunha casa, antes de máis nada dicide: "Paz a esta casa".

⁶ E se alí hai xente de paz, sobre ela repousará a vosa paz; se non a hai, volverá convosco.

⁷ Permanecede na mesma casa, comendo e bebendo do que teñan, que o obreiro ten dereito ó seu xornal. Non andedes dunha casa para outra.

⁸ Cando entredes nunha vila e vos acollan, comede do que vos poñan,

⁹ curade os enfermos que haxa e dicídelles: "Xa chega a vós o Reino de Deus".

¹⁰ Pero cando non vos acollan na vila na que entredes, saíde ás prazas dicindo:

¹¹ Non queremos levar da vosa vila nin o po que se nos pegou ós pés. Aí vos queda. Pero sabede que xa chega o Reino de Deus.

¹² Asegúrovos que o Día do Xuízo será máis livián para Sodoma do que para aquela vila.

Ai das vilas impenitentes! (Mt 11, 20-24)

¹³ Ai de ti, Corozaín! Ai de ti, Betsaida! Porque se en Tiro e Sidón se fixesen os milagres que se fixeron en vós, hai ben tempo que facían penitencia, cubertos de saco e de cinsa.

¹⁴ Pero o día do Xuízo será moito máis livián para Tiro e Sidón do que para vós.

¹⁵ E ti, Cafarnaúm, seica pensas que vas chegar ata o ceo? Alagaraste no abismo!

¹⁶ Quen vos escoita a vós, escóitame a min, e quen vos rexeita a vós, rexéitame a min; pero o que me rexeita a min, rexeita a quen me mandou.

Regreso dos setenta e dous

¹⁷ Entón volveron os setenta e dous moi contentos dicindo: Señor, aínda os demos tamén se nos someten no teu nome.

¹⁸ El replicou: Eu vía a Satán caendo do ceo coma un raio.

¹⁹ Porque vos dei poder para pisardes cobras e mais alacráns e poder sobre toda forza inimiga, e nada vos fará mal.

²⁰ Con todo, non vos alegredes de que os espíritos se vos sometan: alegrádevos, máis ben, de que os vosos nomes estean escritos no ceo.

O Evanxeo é para os sinxelos (Mt 11, 25-27; 13, 16-17)

²¹ E naquel momento exclamou cheo de gozo do Espírito Santo: Bendito sexas, Pai, Señor do ceo e mais da terra, porque lles agachaches estas cousas ós sabios e prudentes, e llas revelaches á xente humilde. Si, meu Pai, bendito sexas por che agradar iso así.

²² Meu Pai ensinoume tódalas cousas, e ninguén coñece ó Fillo a non ser o Pai, nin coñece ó Pai a non ser o Fillo, e aquel a quen o Fillo llo queira revelar.

²³ E volvéndose ós discípulos, díxolles á parte: Benia os ollos que ven o que vós vedes.

²⁴ Porque é ben certo que moitos profetas e reis arelaron ver o que vós vedes, e non o viron; e oír o que vós oídes, e non o oíron.

O gran mandamento (Mt 22, 34-40; Mc 12, 28-31)

²⁵ Ergueuse certo xurista e preguntoulle para o poñer á proba: Mestre, que teño que facer para herdar a vida eterna?

²⁶ El respondeulle: Que pon a Lei? Que les?

²⁷ Contestou: Amarás o Señor teu Deus con todo o teu corazón, con toda a túa alma, toda a túa forza e con todo o teu entendemento, e o próximo coma a ti mesmo.

²⁸ El díxolle: Contestaches perfectamente; cúmpreo e vivirás.

Parábola do bo samaritano

²⁹ Pero o xurista, querendo xustificarse, preguntoulle a Xesús: E quen é o meu próximo?

³⁰ Xesús replicou: Dunha vez un home baixaba de Xerusalén a Xericó, e asaltárono uns bandidos, que, despois de o roubaren e bouraren nel, deixárono medio morto.

³¹ Cadrou a baixar polo mesmo camiño un sacerdote, que, ó velo, deu un rodeo e pasou de largo.

³² Igual fixo un clérigo, que pasaba por alí: ó chegar e velo, deu un rodeo.

³³ Pero un samaritano, que ía de camiño polo mesmo lugar, ó velo, sentiu mágoa

³⁴ e achegándose a el, curoulle as feridas con aceite e viño e vendoullas. Logo, montouno na súa cabalgadura, levouno a unha pousada e coidouno.

³⁵ O outro día colleu dous denarios, deullos ó pousadeiro, e díxolle: "Coida del, e cando volva xa che pagarei o que gastes de máis".

³⁶ Quen dos tres che parece que foi próximo do que caeu nas mans dos bandidos?

³⁷ El respondeu: O que practicou a misericordia con el. Díxolle Xesús: Pois ti vai e fai outro tanto.

Visita a María e Marta

³⁸ Cando ían de camiño, entrou en certa aldea, e unha muller chamada Marta acolleuno na súa casa.

³⁹ Esta tiña unha irmá chamada María, que sentada ós pés do Señor, escoitaba as súas palabras.

⁴⁰ Marta, en troques, estaba moi apurada co labor da casa; e achegándose a el, díxolle: Señor, non che importa que a miña irmá me deixe a min o traballo? Dille que me bote unha man.

⁴¹ Pero o Señor respondeulle: Marta, Marta, preocúpaste e desacóugaste con tantas cousas,

⁴² pero soamente unha é a necesaria. María escolleu a mellor parte, e esa nunca se lle vai quitar.