Lucas 1 - Biblia SEPT

Prólogo

¹ Posto que moitos emprenderon a tarefa de narrar axeitadamente os feitos ocorridos entre nós,

² tal como nolos transmitiron desde o principio as testemuñas oculares e mais os predicadores da palabra,

³ decidín eu tamén, despois de me informar con tino desde as orixes, escribirchos ordenadamente para ti, ilustre Teófilo,

⁴ A fin de que coñezas ben a firmeza das ensinanzas nas que te instruíron.

NACEMENTO E VIDA OCULTA DE XOÁN BAUTISTA E DE XESÚS Anuncio do nacemento de Xoán

⁵ Houbo no tempo de Herodes, rei de Xudea, un sacerdote chamado Zacarías, do grupo de Abías, casado cunha muller descendente de Aharón, chamada Isabel.

⁶ Ambos eran xustos ante Deus, pois gardaban sen fallas os seus mandamentos e preceptos.

⁷ Non tiñan fillos, por ser Isabel estéril e estaren os dous moi entrados en anos.

⁸ E resulta que, estando el exercendo o sacerdocio diante de Deus, segundo a quenda do seu grupo,

⁹ entrou no Santuario do Señor, conforme o ritual, para ofrecer o incenso,

¹⁰ mentres a xente do pobo facía oración fóra.

¹¹ Nisto, á dereita do altar do incenso, de pé, aparecéuselle un anxo do Señor.

¹² Zacarías, ó velo, turbouse todo, cheo de temor.

¹³ Mais o anxo díxolle: Acouga, Zacarías, que se escoitou a túa petición, e Isabel, a túa muller, vaiche dar un fillo, e vaslle chamar Xoán.

¹⁴ Será para ti gozo e alegría, e moitos se alegrarán co seu nacemento.

¹⁵ Será grande ante o Señor e non beberá nin viño nin licor. Desde o mesmo ventre da súa nai estará cheo do Espírito Santo.

¹⁶ Converterá a moitos fillos de Israel ó Señor, o seu Deus.

¹⁷ Camiñará diante del co espírito e poder de Elías, para reconciliar pais con fillos, ensinarlles ós rebeldes o proceder dos xustos e preparar así un pobo ben disposto para o Señor.

¹⁸ Preguntoulle Zacarías ó anxo: E como me constará iso a min, que xa vou vello e a miña muller tamén xa pasa dos anos?

¹⁹ O anxo respondeu: Eu son Gabriel, o que estou preto de Deus e mandoume para falar contigo e darche esta boa nova.

²⁰ E fíxate ben: vas quedar mudo e non poderás falar ata o día no que aconteza todo isto, xa que non criches nas miñas palabras que se han cumprir no seu tempo.

²¹ E, mentres, o pobo esperaba por Zacarías, sorprendido de que se demorase tanto dentro do Santuario.

²² Cando por fin saíu, sen lles poder falar, comprenderon que tivera algunha visión no Santuario. El facíalles acenos, permanecendo mudo.

²³ E, cando rematou o tempo do seu ministerio, foise para a súa casa.

²⁴ Días despois, concibiu a súa muller Isabel, que se ocultou durante cinco meses. E dicía para si:

²⁵ Isto é obra do Señor, que se dignou librarme desta vergonza diante da xente.

O anuncio do nacemento de Xesús (Mt 1, 18-21)

²⁶ Os seis meses, Deus mandou o anxo Gabriel a unha vila chamada Nazaret,

²⁷ onda unha mociña prometida a un home da casa de David, que se chamaba Xosé; o nome da mociña era María.

²⁸ Entrando onde estaba ela, díxolle: Alégrate, chea de graza, o Señor está contigo.

²⁹ Ela turbouse con estas palabras, cavilando no que podería significar o saúdo aquel.

³⁰ O anxo continuou: Non teñas medo, María, porque ti atopaches graza ante Deus;

³¹ e, fíxate, vas concibir no teu ventre e darás á luz un fillo, ó que lle poñerás de nome Xesús.

³² Será grande e chamarase Fillo do Altísimo, e o Señor Deus daralle o trono de David, seu pai;

³³ reinará por sempre na casa de Xacob, e o seu reinado non terá fin.

³⁴ María respondeulle ó anxo: E como pode ser isto, pois eu son virxe?

³⁵ O anxo replicoulle: O Espírito Santo baixará sobre ti e o poder do Altísimo cubrirate coa súa sombra; por iso o que vai nacer de ti será santo e chamarase Fillo de Deus.

³⁶ Aí tes a túa curmá Isabel, que concibiu un fillo na súa vellez, e xa está de seis meses a que chamaban estéril,

³⁷ que para Deus non hai imposibles.

³⁸ María contestou: Velaquí a escrava do Señor: cúmprase en min o que dixeches. E o anxo marchou de onda ela.

María visita a Isabel

³⁹ Naqueles mesmos días saíu María con moita présa camiño da montaña, a unha vila de Xudá.

⁴⁰ Entrou na casa de Zacarías e saudou a Isabel.

⁴¹ E en oíndo Isabel o saúdo de María, o neno brincoulle no ventre. Entón, chea do Espírito Santo,

⁴² exclamou Isabel, a grandes voces: Bendita ti entre as mulleres e bendito o froito do teu ventre.

⁴³ Quen son eu para que me visite a nai do meu Señor?

⁴⁴ Pois ó que chegou o teu saúdo ós meus oídos, brincou de alegría a criatura no meu ventre.

⁴⁵ Ditosa ti que criches que se cumpriría canto che anunciaron de parte do Señor!

O Magníficat

⁴⁶ Entón María exclamou: A miña alma proclama a grandeza do Señor,

⁴⁷ e alégrase o meu espírito en Deus, o meu Salvador,

⁴⁸ porque reparou na súa humilde escraviña. Velaí: desde agora tódalas xeracións me van felicitar.

⁴⁹ Marabillas o Poderoso fixo en min! O seu nome é Santo;

⁵⁰ A súa misericordia chega xeración tras xeración a todos os que o temen.

⁵¹ Manifesta o poder do seu brazo, desbaratando os plans dos soberbios.

⁵² Derruba do seu trono ós poderosos, e fai subir os humildes;

⁵³ ós famentos éncheos de bens, e ós ricos despídeos baleiros.

⁵⁴ Ampara a Israel, o seu Servidor, lembrándose da súa misericordia,

⁵⁵ conforme prometera a nosos pais, en favor de Abraham e da súa descendencia para sempre.

⁵⁶ María permaneceu con ela tres meses, e logo volveuse para a súa casa.

Nacemento de Xoán Bautista

⁵⁷ Cando se lle cumpriron os meses a Isabel, deu á luz un fillo.

⁵⁸ En sabendo os parentes e veciños a bondade con que Deus a regalara, fórona felicitar.

⁵⁹ Ós oito días levárono a circuncidar e queríanlle poñer Zacarías, coma seu pai.

⁶⁰ Pero interveu a nai dicindo: Non, chamarase Xoán!

⁶¹ Eles replicaron: Pero se non hai ninguén na túa parentela que se chame así!

⁶² Preguntáronlle por sinais ó pai, como quería que se chamase.

⁶³ El pediu con que escribir e puxo: Xoán é o nome do meniño. Todos ficaron sorprendidos.

⁶⁴ E de súpeto ceibóuselle a lingua, e empezou a falar bendicindo a Deus.

⁶⁵ Os veciños quedaron todos abraiados, e por toda a montaña de Xudea non se falaba doutra cousa.

⁶⁶ Todos os que o oían, dicían moi impresionados: "Que vai ser deste neno?" Porque a man de Deus estaba con el.

⁶⁷ Zacarías, o pai, cheo do Espírito Santo, profetizou dicindo:

⁶⁸ Bendito sexa o Señor, Deus de Israel porque veu visitar e redimir o seu pobo,

⁶⁹ suscitando para nós unha forza de salvación na casa de David, o seu servo,

⁷⁰ conforme prometera desde antigo por boca dos seus santos profetas:

⁷¹ que nos salvaría dos nosos inimigos e das mans dos que nos teñen odio;

⁷² que tería misericordia dos nosos pais, tendo presente a súa Santa Alianza,

⁷³ tal fora a promesa que lle fixera a Abraham, noso pai, concedéndonos

⁷⁴ que, libres das mans do inimigo, o sirvamos sen temor,

⁷⁵ en santidade e xustiza, diante del, todos os días mentres dure a nosa vida.

⁷⁶ E a ti, meu meniño, hanche chamar profeta do Altísimo, porque irás por diante do Señor, preparando os seus camiños,

⁷⁷ Anunciándolle a salvación ó seu pobo mediante o perdón dos pecados,

⁷⁸ pois pola misericordia entrañable do noso Deus amencerá desde o ceo un sol para nós:

⁷⁹ luz para os que viven nas tebras e xacen entre as sombras da morte para guiar os nosos pasos polos camiños da paz.

⁸⁰ O meniño medraba, facéndose forte de espírito; e viviu no deserto ata o día no que se manifestou a Israel.