Lamentacións 5 - Biblia SEPT

Quinta lamentación

¹ Lémbrate, Señor, do que nos aconteceu: mira atentamente, si, olla a nosa vergonza!

² A nosa herdanza pasou a estranxeiros; as nosas casas, a xentes de fóra.

³ Quedamos orfos, non temos pai, as nosas nais son viúvas.

⁴ Bebemos a nosa auga a prezo de prata, traemos a nosa leña con cartos.

⁵ Co xugo nos nosos pescozos somos perseguidos, estamos cansos, (e) non se nos deixa descansar.

⁶ Estendemos a man ante Exipto, ante Asiria, para fartarnos de pan.

⁷ Os nosos pais pecaron, xa non existen; nós cargamos coas súas iniquidades.

⁸ Os servos mandan en nós, non hai quen (nos) libere das mans deles.

⁹ Para a nosa gorxa sacamos o noso pan ó deserto lonxe da presenza da espada.

¹⁰ A nosa pel está quente coma un forno pola presenza da fame rabiosa.

¹¹ Violan ás mulleres en Sión, ás virxes nas cidades de Xudá.

¹² Os príncipes son pendurados das súas mans, non se respecta a presenza dos anciáns.

¹³ Os mozos levan a moa do muíño e os rapaces cambalean coa leña ó lombo.

¹⁴ Os anciáns deixan os xuízos das portas; os mozos, os cantos da cítara.

¹⁵ Acabouse a ledicia do noso corazón, a danza cámbiase en loito.

¹⁶ Caeu a coroa da nosa cabeza. Ai de nós, certo que pecamos!

¹⁷ Por isto está triste o noso corazón, por estas cousas escurécense os nosos ollos.

¹⁸ Sobre o monte Sión produciuse devastación, as raposas camiñan por el.

¹⁹ Pero ti, Señor, reinarás eternamente, o teu trono por xeracións e xeracións.

²⁰ Por que te esqueces de nós para sempre, (e) nos abandonas ó longo dos días?

²¹ Fainos volver a ti, Señor, e volveremos; renova os nosos días, coma noutros tempos.

²² Ou rexeitáchesnos completamente, estás anoxado contra nós ata mil veces?