Lamentacións 3 - Biblia SEPT

Terceira lamentación

¹ (Alef) Eu son o home que probou a humillación, o pau da ira do Señor.

² Conduciume e fíxome camiñar na escuridade e non na luz.

³ Si, volve e revolve todos os días contra min a súa man.

⁴ (Bet) Consome a miña carne e a miña pel, rompe os meus ósos.

⁵ Crea a miña ruína e asedia a capital e a súa altura.

⁶ Faime morar nas tebras coma os mortos dos tempos pasados.

⁷ (Guímel) Encérrame cun muro arredor e non podo saír, volve pesada a miña cabeza.

⁸ Clamo en voz alta e pido axuda; El córtalle o paso á miña oración.

⁹ Pecha o meu camiño con pelouros, volve intransitables as miñas corredoiras.

¹⁰ (Dálet) El é para min o oso que axexa, o león nos escondedoiros,

¹¹ que dá voltas arredor dos meus camiños para esnaquizarme e volverme unha desolación.

¹² Tensa o seu arco e faime ser o branco das súas frechas.

¹³ (He) Fai entrar nos meus riles os dardos da súa alxaba.

¹⁴ Eu son a burla para todos os pobos, a súa copla de cada día.

¹⁵ Fártame de amargura e emborráchame de asente.

¹⁶ (Vau) Límame os dentes con croios, esmágame contra o chan.

¹⁷ Afasta a miña vida da fartura, esquézome da felicidade,

¹⁸ e digo: "Acabouse a miña superioridade e a miña esperanza no Señor".

¹⁹ (Zain) Lémbrate da miña miseria e do meu desterro, que son asente e veleno.

²⁰ Lémbrate de que a miña culpa está mandando ó abismo a miña vida.

²¹ Isto traio no meu corazón, por isto teño esperanza:

²² (Het) as bondades do Señor non se acabaron, nin tampouco desapareceron as súas misericordias,

²³ pois son novas cada mañá, a túa fidelidade é grande.

²⁴ O Señor é o quiñón da miña herdanza —di o meu corazón—, por isto teño esperanza nel.

²⁵ (Tet) Bo é o Señor para quen espera nel, para aquel que o busca.

²⁶ É bo que un espere en silencio a salvación do Señor.

²⁷ Élle bo ó home cargar co xugo desde a súa xuventude;

²⁸ (Iod) que se sinta só e que estea calado cando o ten que aguantar;

²⁹ que poña a súa boca no po: quizais haxa aínda esperanza!;

³⁰ que ofreza a meixela ó que lle bate e que se farte de oprobios.

³¹ (Kaf) Certo, o Señor non se afasta para sempre (...);

³² se aflixe, compadécese conforme á abundancia das súas bondades;

³³ non oprime de corazón nin aflixe os fillos do home.

³⁴ (Lámed) Cando un esmaga debaixo dos seus pés a todos os prisioneiros do país,

³⁵ cando se torcen os dereitos dun home ante a presenza do Altísimo,

³⁶ cando se lle prexudica a un home no seu xuízo, o Señor non o vai ver?

³⁷ (Mem) Quen é este que falou, e aconteceu? Non llo mandou o Señor?

³⁸ Non sae o mal e o ben da boca do Altísimo?

³⁹ De que se queixa o home? Da vida feliz? De que se queixa o home? Do castigo dos seus pecados?

⁴⁰ (Nun) Investiguemos o noso comportamento e examinémolo. Convertámonos ó Señor.

⁴¹ Levantemos o noso corazón, non as palmas das nosas mans, ó Deus que está no ceo.

⁴² Nós pecamos e rebelámonos. Ti non nos perdoaches!

⁴³ (Sámek) Cubrícheste de ira e perseguíchesnos, mataches sen teres compaixón.

⁴⁴ Cubrícheste coa túa nube, para que non pasase a oración.

⁴⁵ Convértesnos en varredura e esterco, no medio dos pobos.

⁴⁶ (Pé) Todos os nosos inimigos abren as súas bocas contra nós.

⁴⁷ A nós tócanos o terror e o foxo, a destrución e a ruína.

⁴⁸ O meu ollo verte regueiros de bágoas pola ruína da filla do meu pobo.

⁴⁹ (Ain) Os meus ollos esbagullan, sen pararen, non teñen acougo,

⁵⁰ Ata que o Señor olle desde arriba e vexa desde o ceo.

⁵¹ Os meus ollos quítanme a respiración por causa de todas as fillas da miña cidade.

⁵² (Sade) Os meus inimigos cazáronme coma un paxariño, sen razón.

⁵³ Quixeron perder a miña vida no pozo, botaron dentro pedras contra min.

⁵⁴ Cubríronme de auga ata enriba da cabeza. Dixen: "Estou perdido".

⁵⁵ (Qof) Invoquei o teu Nome, Señor, desde o pozo do abismo.

⁵⁶ Ti escoitaches a miña voz; non tapaches o teu oído á miña liberación, ó meu clamor de auxilio.

⁵⁷ Acercácheste o día que eu clamaba a ti. Dixeches: "Non teñas medo".

⁵⁸ (Rex) Ti, Señor, defendiches a causa da miña existencia, redimiches a miña vida.

⁵⁹ Ollaches, Señor, a miña opresión, a miña sentencia foi ditada con xustiza.

⁶⁰ Viches toda a súa vinganza, todas as súas matinacións contra min.

⁶¹ (Xin) Escoitaches, Señor, os seus insultos, todas as súas maquinacións contra min,

⁶² os discursos dos meus adversarios e os seus complots contra min todos os días.

⁶³ Olla atentamente a súa conduta, que eu son a súa cántiga.

⁶⁴ (Tau) Devólvelles, Señor, o merecido conforme a obra das súas mans.

⁶⁵ Dálles a cegueira do corazón, que a túa maldición sexa para eles.

⁶⁶ Persígueos con ira e fainos desaparecer de debaixo do ceo, Señor.