XOB - A Biblia Galega (Ed. SEPT) 9 - Biblia SEPT

Xob (9-10)

¹ Respondeu Xob:

² —"Abofé, ben sei que é así; pois que dereito podería ter un home ante Deus?

³ Se se puxese a preitear con El, non lle sabería responder unha cousa entre mil.

⁴ Deus é de sabio entender e moi potente, quen, tras facerlle fronte, lle vai ficar parello?

⁵ El é quen abala os montes sen que se dean conta, pois conmóveos na súa carraxe;

⁶ quen remexe a terra no seu alicerce, e as súas columnas abanean.

⁷ Dálle unha orde ó sol, e xa non sae; encerra as estrelas baixo selo.

⁸ El só tende os ceos e camiña polo lombo do mar.

⁹ Fixo a Osa e o Orión as Pléiades e as Cámaras do Sur.

¹⁰ El fai cousas egrexias insondables, e milagres a non contar.

¹¹ Se viñese onda min, non o vería; se pasase ó meu carón, non me decataría.

¹² Cando El repaña, quen llo fai tornar? Quen lle vai dicir: Para que fas isto?.

¹³ Deus non ten ninguén por quen reter a súa ira. Debaixo del humíllanse os axudantes de Rahab.

¹⁴ Pero quen son eu para lle dar resposta e para escoller contra El as miñas razóns?

¹⁵ Aínda que estivese eu no certo, non se dignaría responder: Sería rogarllo ó meu acusador!

¹⁶ E se o citase a preito e respondese, non creo que escoitase os meus laios.

¹⁷ Asaltaríame coa treboada; amorearía sen motivo as miñas feridas;

¹⁸ Non me soltaría nin para coller folgos, enchería a miña alma de amargura.

¹⁹ Se é cousa de poder: El é o máis forte! Se é cuestión dun xuízo: quen o chama a dar testemuño?

²⁰ Pois aínda que eu fose inocente, habíame condenar a súa boca; aínda que eu apareza coma honrado, habíame considerar perverso.

²¹ Son inocente! Que me importa xa da miña vida? A mesma existencia dáme noxo.

²² Que máis me ten! E por iso, eu afirmo: El destrúe do mesmo xeito ó inocente e ó culpable.

²³ Cando unha desfeita súbita sementa mortes, búrlase El das mágoas dos coitados.

²⁴ Deixa o país na man dos opresores, encobre o rostro dos xuíces. Se non é El, entón quen é?

²⁵ Os meus días correron máis ca un mensaxeiro fuxiron de min sen probar a boa vida.

²⁶ Esvararon coma gamelas de papiro, coma se lanza a aguia sobre a presa.

²⁷ Se penso: Vou esquecer a miña teima, vou pór boa cara e animarme,

²⁸ Amedóñanme tantas desfeitas; ben sei eu que non me declaras inocente.

²⁹ E se fose culpable para que cansarme en balde?

³⁰ Se me lavase con auga de xabón e limpase con lixivia as miñas mans,

³¹ debozaríasme na lama e daríame noxo o meu vestido.

³² Pois non é el un home coma min para dicirlle: Imos xuntos a xuízo;

³³ non existe un árbitro entre nós, que pouse a súa man sobre entrambos.

³⁴ Que aparte de min a súa aguillada e que o seu terror non me atenace!

³⁵ Daquela falareille sen medo, pois non é recto o que fai comigo.