XOB - A Biblia Galega (Ed. SEPT) 7 - Biblia SEPT

¹ O home ten na terra unha duro labor; os seus días son coma os do xornaleiro.

² Coma o escravo que arela a sombra, coma o xornaleiro que agarda o que gañou:

³ Así herdei eu meses baldeiros e tocáronme en sorte noites de angustia.

⁴ Penso para min ó deitarme: cando me hei erguer? e desde o mesmo serán énchome de inquedanza ata o abrente.

⁵ Vestiuse a miña carne de vermes, dunha cotra de terra; a miña pel regaña e supura.

⁶ Os meus días correron máis axiña cá lanzadeira de tecer e foxen sen esperanza.

⁷ Recorda ben que a miña vida é vento, e que o meu ollo non verá máis a ledicia!

⁸ Pois non me dará visto un ollo humano, e cando ti me espreites, xa non estarei.

⁹ Coma unha nube que se desfai e pasa, así non sobe o que baixa para o Xeol.

¹⁰ Non volverá de novo ós seus eidos e o seu lar non saberá máis del.

¹¹ Non hei, por iso, de pórlle freo á boca, e falarei con ánimo angustiado; voume laiar desde o amargor da alma:

¹² Son eu o mar ou o dragón mariño para que poñas vixía contra min?

¹³ Cando penso: vaime aliviar o leito, a miña cama amainará o meu choro,

¹⁴ vés ti e arrepíasme cos soños, espántasme con visións de pesadelo;

¹⁵ tal que case escollera eu morrer aforcado e prefiren a morte os meus ósos.

¹⁶ Xa estou canso! Non vou vivir para sempre: Déixame xa, que son un sopro os meus días!

¹⁷ Que é o home para que tanto o consideres, para que del así te ocupes,

¹⁸ para que o poñas á proba cada mañá, para estares controlándoo a cada intre?

¹⁹ Cando vas tirar a vista de riba de min e me deixarás sequera tragar o cuspe?

²⁰ Se por caso pequei, que é o que che fixen a ti, Garda—homes? Para que me apuntas coma un branco? Por que son para ti unha carga?

²¹ Por que non perdoas a miña culpa e deixas pasar o meu pecado? Entón podería deitarme no po e por máis que me procurases, xa non existiría".