XOB - A Biblia Galega (Ed. SEPT) 36 - Biblia SEPT

Discurso hímnico (36, 1 - 37, 13)

¹ Dixo Elihú de seguido:

² —"Sopórtame un intre, voute instruír: aínda teño palabras a prol de Deus.

³ Desde lonxe aportarei o meu saber, dareille a razón ó meu Facedor,

⁴ pois non hai engano nas miñas verbas e tes ante ti a un que as sabe todas.

⁵ Certo que Deus é poderoso, mais non rexeita ós de conduta sincera;

⁶ non deixa con vida ós malvados e failles xustiza ós pobres;

⁷ non afasta os seus ollos dos xustos, cos reis séntaos no trono, exáltaos para sempre;

⁸ e cando están presos con cadeas, vinculados con cordas que os contristan,

⁹ ponlles diante as súas obras, os pecados con que se reviraron:

¹⁰ ábrelles os oídos á corrección e anímaos para que se arrepintan.

¹¹ Se o obedecen e serven, rematan os seus días felizmente e os seus anos nas delicias.

¹² Se non o escoitan, pasarán a Canle da morte, expirarán sen se decataren.

¹³ Pero os malvados anóxanse rancorosos, non claman socorro cando os encadea.

¹⁴ Morre deste xeito a súa alma aínda nova e a súa vida cando son mozos,

¹⁵ mais El ceiba ó coitado da súa coita, ábrelle o oído co sufrimento.

¹⁶ En canto a ti, ben que te librou da anguria, púxote nun espazo sen estreituras, a túa mesa estaba chea de manxares.

¹⁷ Con todo, ti non xulgaches a causa do malvado, negácheste a defender o dereito do orfo.

¹⁸ Ten ollo non te seduza a abundancia, non te dobregue unha dádiva copiosa!

¹⁹ Nunha liorta con El, hanche valer os teus bens ou todos os recursos da túa riqueza?

²⁰ Non suspires por aquela noite na que pobos enteiros serán arrincados!

²¹ Gárdate de te volver para o mal, pois xa outrora preferiches rebeldía a sufrimento!

²² Velaquí o Deus que é sublime no seu poder. Quen é o mestre que se lle asemella?

²³ Quen lle corrixe a conduta ou quen lle di: Fixeches unha boa!?

²⁴ Lémbrate de loarlle os seus feitos, que toda a xente canta!

²⁵ Todo humano o contempla, todo home o observa desde lonxe.

²⁶ Deus é máis grande do que coñecemos, non hai quen leve a conta dos seus anos,

²⁷ pois El deixa caer as pingas de auga a esvarar como chuvia desde o ceo,

²⁸ orballando desde as nubes petando a chuvieira contra o chan.

²⁹ Quen entende o pendurar das nubes colgantes da súa tenda?

³⁰ Por riba delas esténdese a súa luz, nas raíces do mar pon o seu trono.

³¹ Por medio delas alimenta á xente dándolles xantar abondo.

³² Coas dúas mans aferra o lóstrego para guindalo dereito contra o branco.

³³ Anúnciao por diante o seu tronar, ó encirrar a súa xenreira contra a maldade.