XOB - A Biblia Galega (Ed. SEPT) 31 - Biblia SEPT

Prego de descargo

¹ Cos meus ollos fixen trato de non andar fitando as mozas.

² Que sorte garda Deus desde o alto? Cal é a herdanza do Omnipotente desde as alturas?

³ Non é se cadra a desgraza para os inicuos e a perdición para quen fai ruindade?

⁴ Non está El a albiscar os meus camiños, levando a conta das miñas pegadas?

⁵ Se levo eu unha conduta va e se me van os pés tralo engano,

⁶ péseme Deus nunha balanza xusta, e saberá da miña integridade!

⁷ Se os meus pasos se afastan do camiño e a miña arela se me vai tras dos ollos, ou se me apega algún lixo ás mans,

⁸ se sementei, que outro detrás o coma! que arrinquen de raíz os meus xermolos!

⁹ Se o meu corazón se enreda cunha muller ata axexar na porta dun amigo,

¹⁰ que moia a miña muller para outro e se deiten os alleos con ela!

¹¹ Pois facer tal sería unha infamia e un delito para levar ó xulgado,

¹² un lume que roe ata a perdición e que había consumir todo o meu haber.

¹³ Se neguei o dereito do meu servo ou da miña criada ó rifaren comigo,

¹⁴ que vou facer cando se erga Deus? que lle hei responder cando me pregunte?

¹⁵ Quen me fixo no ventre, non o fixo tamén a el? Non formou no seo a entrambos do mesmo xeito?

¹⁶ Se lle neguei ó pobre o seu degoiro e deixei que se consumisen os ollos das viúvas;

¹⁷ se comín o meu pan gardándome dos outros e o orfo non puido morder nel,

¹⁸ —por certo que desde a mocidade o criei coma un pai e o conducín desde a miña infancia—;

¹⁹ se ollei alguén esmorecido sen roupa, a algún pobriño sen cobertor,

²⁰ e non me bendiciron os seus lombos cando os quecín coa lá dos meus cordeiros;

²¹ se alcei a miña man contra un xusto por ver amigos meus no tribunal,

²² que das costas se esgace o meu ombreiro!, que caia o brazo do meu cóbado!

²³ Pois había vir o terror de Deus sobre min, e non resistiría a súa maxestade.

²⁴ Endexamais non puxen no ouro a esperanza nin chamei ós lingotes: O meu creto.

²⁵ Non me alegrei por ter moita facenda nin de que fose de peso o meu prestixio.

²⁶ Nunca fitei para o sol no seu cénit, nin para a lúa cando camiña esplendorosa;

²⁷ non cedín á tentación de os adorar botándolles bicos coa man.

²⁸ (Ese é tamén un crime procesable, pois é renegar do Deus de arriba).

²⁹ Non gocei da desfeita dun inimigo, nin relouquei cando o mal o alcanzou,

³⁰ e non deixei pecar a miña boca pedindo contra el a maldición.

³¹ Ben poden dicir os do meu campamento: Onde hai un que non se fartase da súa carne?

³² O forasteiro xamais pasou a noite fóra, e ó camiñante abrinlle a miña porta.

³³ Non encubrín dos homes o meu erro acochando no peto a miña culpa,

³⁴ por non lle ter medo ó xentío; nin por temer a aldraxe do meu clan, calei e non saín á porta.

³⁵ Quen me dera que me escoitase alguén! Velaquí a miña sinatura! Responda o Omnipotente! Que o meu opoñente subscriba o documento!

³⁶ Abofé que habería de levalo no ombreiro e cinguilo coma unha diadema,

³⁷ pois podo darlle conta de todos os meus pasos. Entón achegaríame ata El coma un príncipe!

³⁸ Se a miña agra berra contra min e se choran con ela os seus sucos,

³⁹ se consumín, sen pagar, o seu produto tolléndolles o alento ós parceiros,

⁴⁰ que no sitio de trigo nazan toxos, e no lugar da cebada crezan xestas!" Aquí rematan as razóns de Xob.