XOB - A Biblia Galega (Ed. SEPT) 27 - Biblia SEPT

¹ Seguiu Xob declamando o seu poema:

² —"Por Deus, que tolleu o meu dereito, polo Omnipotente, que me encheu de tristura:

³ que mentres teña folgos e alento de Deus no meu nariz

⁴ non han falar en falso os meus labios nin saír mentiras da miña lingua!

⁵ Lonxe de min o darvos a razón! Deica expirar non cederei na miña integridade!

⁶ Hei soster a miña inocencia sen afrouxar! Nin por un dos meus días me reprende a conciencia.

⁷ Que o meu inimigo sexa considerado coma o malvado, e o meu adversario coma o impío!"

Sofar (27, 8-23; 24, 18-24)

⁸ —"Pois que esperanza lle queda ó rebelde cando fina, cando Deus lle quere arrincar a vida?

⁹ Escoitará Deus os seus laios, cando a angustia se lle bote enriba?

¹⁰ Vaise alegrar no Omnipotente? Chamará a Deus a cada intre?

¹¹ Falareivos do poder de Deus, non vos esconderei o que matina o Omnipotente.

¹² Vós mesmos o tedes visto, para que estades entón a facer o parvo?

¹³ Esta é a sorte do home impío ante Deus, a herdanza que recollen do Omnipotente os tiranos:

¹⁴ Se multiplican os fillos é para a espada, os seus xermolos non se han ver fartos de pan.

¹⁵ O resto dos que lles queden, hállelos levar a Morte, non lles han facer pranto as súas viúvas.

¹⁶ Se amorea coma terróns a prata, e dispón de vestidos coma o barro,

¹⁷ gardounos para que os vista o xusto, e o inocente repartirase a prata.

¹⁸ Se edificou a súa casa coma un vixía, como constrúe o garda unha casopa,

¹⁹ hase deitar rico por vez derradeira: cando abra os ollos, xa non atopa ren.

²⁰ Asáltano os temores polo día e pola noite arrebátao o temporal;

²¹ Arrómbao o vento do leste e empúrrao do seu lugar;

²² disparará contra el sen piedade por máis que teime fuxir da súa forza;

²³ baterá palmas por el e asubiará, para que desapareza do seu posto".