XOB - A Biblia Galega (Ed. SEPT) 24 - Biblia SEPT

Xob (24, 1-17. 25)

¹ Por que non se reserva o Omnipotente os tempos? Por que os que o coñecen non saben dos seus días?

² Os malvados cambian os marcos dos lindeiros, rouban as greas para os seus pastos;

³ levan o asno dos orfos, collen en prenda o boi da viúva;

⁴ desbotan ós pobres do camiño e teñen que acocharse os mendigos do país.

⁵ Coma onagros monteses saen a facer a súa tarefa: a procurar xantar polo deserto, comida para os seus fillos;

⁶ colleitan pola noite nas agras ou estragan os viñedos dos ricos;

⁷ déitanse nus, sen vestidos, sen teren nin unha manta cando vai frío;

⁸ fican enchoupados co orballo das montañas, e por falta de acougo engrúñanse contra as rochas.

⁹ (Rouban do peito da nai ó orfo, collen en peñor o neno do mendigo).

¹⁰ Van espidos, sen roupa, famentos, carrexan as espigas;

¹¹ deitando aceite entre as rodas do muíño e pisando no lagar, pasan sede;

¹² saloucan na cidade os moribundos, berra socorro! o espírito dos feridos; mais Deus non atende os seus rogos.

¹³ Outros son rebeldes contra a luz, que non queren saber dos seus camiños, nin tripan polos seus vieiros.

¹⁴ De mañanciña érguese o homicida para matar ó pobre e ó coitado; axexa o ladrón de noite,

¹⁵ O ollo do adúltero esculca no solpor, dicíndose: Non me ha ollar ninguén, e vai coa cara tapada.

¹⁶ Afura as casas nas tebras. Polo día escondéranse, non queren atoparse coa luz.

¹⁷ Para todos eles a mañá é noxenta, móvense ben entre os medos das tebras.

¹⁸ Escorre lixeiro pola face das augas, as súas leiras son malditas na bisbarra e ningún traballador se dirixe ás súas viñas.

¹⁹ Coma a calor e mais a seca lles rouban a auga ás neves, así fai o Xeol cos que pecan.

²⁰ Esquéceo o ser que o xerou, ninguén recorda xa o seu nome; a maldade é tallada coma unha árbore

²¹ (asañouse coa estéril e sen fillos, non socorreu á viúva).

²² Favoreceu co seu haber ós violentos, rexurdía cando xa non contaba con vivir.

²³ Déixao medrar seguro mais cos ollos El fita os seus camiños.

²⁴ Alzanse en pouco tempo e despois esmorecen, logo arríncanos, múrchanse coma os demais, séganos coma as cristas das espigas.

²⁵ Se non é así, que diga alguén que minto, que demostre que son vas estas palabras!"