XOB - A Biblia Galega (Ed. SEPT) 17 - Biblia SEPT

¹ O meu espírito vital vai esmorecendo, tan só a cova me resta.

² Para min non hai máis ca aldraxes, entre amarguras consómense os meus ollos.

³ Leva da túa conta a miña fianza! Se non o fas ti quen me vai dar unha man?

⁴ Se ti ocultaches das súas mentes a razón, non a vas facer medrar agora.

⁵ (Hai quen fala de herdanzas cos veciños, mentres os ollos dos seus fillos esmorecen).

⁶ Fixéchesme andar na boca das xentes, un a quen se pode cuspir na cara.

⁷ Os meus ollos consómense de tristura; os meus membros son xa unha sombra.

⁸ Os honrados abráianse por iso e o inocente alporízase contra o réprobo.

⁹ Pero quen ten razón mantense na súa conduta e o de mans limpas colle folgos.

¹⁰ Voltade todos vós e vinde, que non penso atopar en vós un sabio!

¹¹ Foxen os meus días na vergonza, estráganse as ansias do meu corazón.

¹² Hai quen troca a noite en día, a alborada no canto das tebras!

¹³ Eu xa non espero ren! O Xeol é o meu lar e estendo nas sombras o meu leito.

¹⁴ Dígolle á cova: Ti es o meu pai; miña nai, miña irmá, chámolles ós vermes.

¹⁵ Onde ficou a miña esperanza? E a miña felicidade quen a albisca?

¹⁶ Vai descender comigo ata o Xeol? Ímonos afundir xuntos na terra?"