XOB - A Biblia Galega (Ed. SEPT) 15 - Biblia SEPT

CICLO SEGUNDO DA DISPUTA (15-21) Elifaz

¹ Púxose a falar Elifaz o temanita:

² —"Respondería o sabio cun saber que é vento coma se enchese o ventre co Siroco,

³ con razóns sen fundamento, paroladas sen xeito nin dereito?

⁴ Ti estás a subverter a relixión e búrlaste do rogarlle a Deus.

⁵ A mala lei inspira a túa boca; escolliches a lingua dos arteiros.

⁶ Cúlpate a túa boca, que non eu; testemuñan contra ti os teus labios.

⁷ Fuches ti o primeiro home en nacer? Paríronte antes dos outeiros?

⁸ Déronche audiencia na asemblea divina? Apañaches alí a Sabedoría?

⁹ Que sabes ti, que non saibamos nós? Que albiscas ti, que nós non entendamos?

¹⁰ Haiche canas de anciáns entre nós, e máis cheos de días có teu pai.

¹¹ Non te abrandan os agarimos de Deus nin a palabra que contigo foi tan lene?

¹² Cara onde te arrastra o sentimento e detrás de que se che van os ollos?

¹³ Revíraste contra Deus coa túa xenreira e botas aldraxes por esa boca.

¹⁴ Quen é o home para se ter por puro e como se declara inocente un fillo de muller?

¹⁵ Aquel non se fía nin dos anxos; nin os ceos son puros ós seus ollos.

¹⁶ Canto máis un ser ruín e corrompido, un mortal que bebe a maldade coma auga!

¹⁷ Voute ensinar, ti escóitame; vouche contar o que vin,

¹⁸ o que os sabios transmitiron pois non llelo ocultaron os seus mestres;

¹⁹ —soamente a eles lles deron o país; non conviviu con eles o estranxeiro—:

²⁰ Decote o impío anda angustiado, e son poucos os anos reservados ó tirano;

²¹ leva nos oídos o bruar do medo; se pensa estar en paz, cáenlle enriba os bandidos;

²² non imaxina xa poder volver das tebras, téñeno reservado para o coitelo.

²³ Vai errante coma pasto dos voitres; sabe ben que o seu final é cousa feita.

²⁴ Amedóñao xa o día sombrío; a anguria e a opresión estreméceno, coma un rei que se prepara ó ataque.

²⁵ Pois estendeu a man contra Deus e desafiou ó Omnipotente:

²⁶ correu de cabeza contra El levando por diante o seu escudo.

²⁷ Porque cubriu de gordura a súa cara e ten ben de lardo os cadrís,

²⁸ habitará en cidades arruinadas, en casas que xa ninguén habita, dispostas a seren moreas de pedras.

²⁹ Non ha enriquecer, nin manter fortuna, nin baixarán á cova os seus haberes.

³⁰ Non fuxirá da sombra, a labarada secará os seus xermolos, lévalle o vento os gromos.

³¹ (Que non se apoie no baldeiro que engana e que paga con vaidade).

³² Antes de tempo múrchanselle os gallos; e non lle florecen as pólas.

³³ Coma o bacelo perderá os seus acios, coma da oliveira desprenderase a súa flor.

³⁴ Pois é erma a xuntanza dos impíos e o lume engole as tendas subornadas.

³⁵ Concebiu a miseria e pariu a maldade; está o seu ventre a preparar o engano".