XOB - A Biblia Galega (Ed. SEPT) 14 - Biblia SEPT

¹ O home, nado de muller, curto de días, farto de inquedanzas,

² Agroma coma a flor e logo murcha, e foxe coma a sombra sen deterse.

³ E contra este vixían os teus ollos e chámalo a preitear contigo?

⁴ Quen tirará o puro do impuro? —Ninguén!

⁵ Se están determinados os seus días, se depende de ti o número dos seus meses e lle puxeches un valado que non ha de pasar,

⁶ Aparta del a túa vista, para que acougue! Que, igual có xornaleiro, goce da súa xornada!

⁷ Unha árbore ten esperanza: se a cortan, aínda se renova, non cesa de botar pólas.

⁸ Se as raíces avellentan na terra, aínda que morra a cana entre os terróns,

⁹ ó contacto coa auga torna a agromar e dá ramallos coma unha planta nova.

¹⁰ Pero o home, en morrendo, fica inerme; despois de expirar, onde está?

¹¹ Retíranse as augas do mar; consómense e secan os regatos,

¹² pero o home que se deitou non rexorde; ata que o ceo desapareza non se ergue, non ha espertar do seu sono.

¹³ Quen me dera que me acochases no Xeol, que me escondeses mentres non pase a túa ira e que me deses prazo para de min te lembrares!

¹⁴ (Se morre o home, volverá a vivir?). Eu ben esperaría todos os días do meu traballo ata que me chegase a vez.

¹⁵ Chamaríasme entón e eu respondería; terías saudade da obra das túas mans,

¹⁶ pois se daquela controlases as miñas pegadas non habías ter conta dos meus pecados.

¹⁷ Selarías nun saquiño as miñas culpas, ou botarías unha man de cal sobre os meus erros.

¹⁸ Abofé que mesmo os montes caen a tombos, e as rochas ceden do seu posto;

¹⁹ desgasta a auga os pelouros e alaga a riada os terróns da agra. Así ti perdes a esperanza do home,

²⁰ Asobállalo e vaise para sempre; cámbiaslle o rostro e desbótalo.

²¹ Se os fillos gañan sona, el non o sabe; e se son uns pobriños, el non se decata.

²² Soamente o seu corpo se doe del; por el só fai pranto o seu espírito".