Isaías 52 - Biblia SEPT

Anuncio da liberación

¹ "Esperta, esperta, revístete do teu poder, Sión!; viste os teus vestidos de esplendor, Xerusalén, Cidade Santa!, que non seguirán entrando en ti nin incircunciso nin impuro.

² Sacude o po, levanta, Xerusalén cativa!"

³ Así fala o Señor: "fostes vendidos de balde: sen prata seredes redimidos".

⁴ Así fala o Señor Iavé: "nun principio o meu pobo baixou a Exipto para vivir alí coma emigrante, e logo Asiria oprimiuno por nada.

⁵ Pois ben! Quen son eu aquí —é o Señor quen fala— para que se me colla ó meu pobo sen máis, e os seus dominadores berren triunfantes —é o Señor quen fala— e se ande a desprezar decote o meu Nome?

⁶ Por isto o meu pobo recoñecerá de certo o meu Nome naquel día, cando eu diga: Aquí estou!"

Anuncio da boa Nova: o teu Deus reina

⁷ Que fermosos son sobre os montes os pés do mensaxeiro de boas novas, que anuncia a fartura, que proclama a felicidade, que pregoa a salvación, que di: Sión, o teu Deus reina!

⁸ Un grito! Os teus vixías levantan a voz, berran xubilosos a un tempo: "Todos os ollos contemplarán a volta do Señor a Sión".

⁹ Berrade a coro con xúbilo, ruínas de Xerusalén, que o Señor consolou o seu pobo, redimiu Xerusalén.

¹⁰ O Señor remangou o seu brazo santo ós ollos de todos os pobos, e todos os confíns da terra viron a salvación do noso Deus.

¹¹ Apartade, apartade, saíde de aí, non toquedes cousa impura. Saíde do medio dela, mantédevos limpos, os que levades os vasos do Señor.

¹² Non saiades de présa nin marchedes á escapada, que diante de vós camiña o Señor, e a vosa retagarda é o Deus de Israel.

Cuarto poema do Servo de Iavé

¹³ Velaí: o Excelso, o Sublime, o Altísimo daralle éxito ó seu Servo.

¹⁴ A grande multitude quedará abraiada ante el, pois o seu aspecto non parecía o dun home, a súa figura non parecía a dun fillo de Adam.

¹⁵ Pero agora fará conmover a pobos numerosos: por causa del os reis pecharán a súa boca, porque contemplarán o que nunca se lles contou, e comprenderán o que nunca escoitaron.