Isaías 32 - Biblia SEPT

O rei xusto e xeneroso, ben diferente do rei louco

¹ Velaí un gran rei: reinará con xustiza e príncipes gobernarán con xustos decretos.

² Entón cada un será como un refuxio contra o vento, un pendello para o temporal, coma regos de auga nun sequeiro, coma a sombra dun penedo nunha terra reseca.

³ Se os ollos dos que ven, queren ver; se os oídos dos que escoitan, queren estar atentos;

⁴ se a mente dos intelixentes trata de coñecer; e se a lingua dos tatexos quere falar con claridade,

⁵ entón ó louco non se lle volverá a chamar xeneroso, nin á súa loucura se lle chamará sabedoría.

⁶ Porque o louco fala loucuras e co seu corazón inventa a iniquidade, facendo sacrilexios e falando blasfemias contra o Señor, deixando baleira a gorxa do famento e negándolle a bebida ó sedento.

⁷ O máis íntimo da súa entraña é malo, el inventa plans para arruinar os pobres con discursos mentireiros e calumniar o necesitado no tribunal.

⁸ Mentres que o xeneroso planea plans xenerosos e mantense firme neles.

Chamada ás mulleres para a liturxia penitencial

⁹ Mulleres compracentes, póndevos de pé, escoitade a miña voz. Fillas presumidas, prestade oídos ó meu dito.

¹⁰ No ano que vén, tremeredes vós, presumidas, porque desaparecerá a vendima e a seitura non virá.

¹¹ Espantádevos, compracentes; treme ti, presumida, íspete e queda en coiros, cingue o saco sobre a cintura;

¹² sobre os peitos que fan lamentación polos campos deleitosos, pola viña frutosa,

¹³ pola terra do meu pobo. Medran silvas e cardos en todas as casas de pracer da vila alegre.

¹⁴ Porque o pazo estará abandonado, a cidade rebuldeira quedará deserta. Ofel e Bahan quedarán para sempre baleiros, serán lugar de pracer para burros salvaxes, pasteiro de rabaños,

¹⁵ Ata que sobre vós se verta o espírito desde o alto, e o deserto se volva verxel e o verxel pareza un bosque.

¹⁶ Entón o xuízo xusto habitará no deserto e a xustiza morará no verxel;

¹⁷ o froito da xustiza será a paz, e o seu resultado vivir tranquilo e seguro para sempre.

¹⁸ Entón o meu pobo vivirá nun campo de paz, en casas seguras e en mansións tranquilas,

¹⁹ e demoucará o bosque cunha machada, e coa súa caída caerá aquela cidade.

²⁰ Felices vós que sementaredes á beira de todas as augas, e deixaredes andar soltos os cascos do boi e do burro.