Isaías 24 - Biblia SEPT

APOCALIPSE GRANDE I. Deus fai xustiza arrasando o mundo: A) Xuízo cósmico de Deus

¹ Velaí o Señor: arrasa a terra e devástaa, revolve a súa superficie e dispersa os seus habitantes:

² Aconteceralles isto ós sacerdotes o mesmo ca ó pobo, ó servo o mesmo ca ó seu señor, á serva o mesmo ca á súa señora, a quen compra coma a quen vende, a quen presta coma a quen recibe prestado, ó debedor o mesmo ca ó acredor.

³ A terra quedará totalmente asolada e saqueada. Si, o Señor decidiu estas cousas.

Lamentación polo asolamento do mundo e da cidade da nada

⁴ Está de loito, murcha a terra; está reseco e murcho o orbe, están resecos tanto o que está arriba coma a terra.

⁵ A terra está profanada baixo os pés dos seus habitantes, porque quebrantaron leis, pasaron por enriba dos preceptos, romperon a alianza eterna.

⁶ Por isto a maldición devorou a terra, e son culpables os que habitan nela, por isto se consomen os habitantes da terra: queda só un pequeno resto.

⁷ Está de loito o viño novo, murchou a viña, laméntanse todos os de alegres ilusións.

⁸ Acabouse o xúbilo dos pandeiros, rematou o ruído dos ledos, acabouse o son xubiloso da arpa.

⁹ Co canto xa non beberán viño, o licor xa non fará tusir ós que o beben.

¹⁰ Quedou asolada a cidade da nada, todas as casas quedaron pechadas, ninguén entrou nelas;

¹¹ A lamentación polo viño resoou nas rúas, desapareceu toda a ledicia, o xúbilo da cidade foi deportado.

¹² Soamente quedou na cidade a desolación, a porta está arrasada.

¹³ Certo, así acontecerá no medio da terra, no medio dos pobos, coma no vareo da oliva, coma nos rebuscos cando acabou a vendima.

Cantos de loanza ó Deus Xusto.

¹⁴ Eles levantarán a súa voz, aclamarán a grandeza do Señor, exultarán desde o mar,

¹⁵ por isto glorificarán ó Señor no nacente do sol; nas costas do mar o Nome do Señor, Deus de Israel.

¹⁶ Desde as beiras da terra oímos alegres cantares: Gloria ó Xusto! Pero eu pensei: "Pobre de min! Pobre de min! Ai de min! Os impíos seguen cometendo maldades; si, seguen cometéndoas!".

Repercusión universal da maldade humana

¹⁷ Terror, cova, trampa están sobre ti, habitante da terra!

¹⁸ E sucederá que o fuxitivo do terror caerá na cova, e quen sae do medio da cova caerá na trampa. Si, as xanelas que hai na altura féchanse e abalan os alicerces da terra.

¹⁹ Estoupando, rómpese a terra; parte en anacos, estremécese toda.

²⁰ Cambalea a terra coma un borracho, móvese dun lado para outro, coma se fose unha tenda improvisada, pois pesa sobre ela a súa rebeldía: caerá e non se volverá a erguer.

Xuízo de Deus sobre os reis e reinado de Deus en Sión

²¹ Sucederá no día aquel que o Señor lles pedirá contas arriba ó exército de arriba, e na terra ós reis da terra;

²² serán amoreados presos no pozo e pechados no cárcere, e despois de moitos días pediránselles contas.

²³ A lúa chea virará rubia de vergonza, e o sol do mediodía quedará branco de estupor. O Señor dos Exércitos reinará no monte de Sión e en Xerusalén: e a gloria aparecerá ante os seus anciáns.