Isaías 22 - Biblia SEPT

Xerusalén, librada por Deus do perigo, expiará a súa iniquidade coa morte

¹ Oráculo do Val da Visión. Que che pasa agora, que con todos os teus estás subido nas terrazas?

² Está chea de ruído a cidade rebuldeira, a vila festeira. Os teus caídos non son acoitelados coa espada, nin mortos na guerra.

³ Todos os teus xefes fuxiron á vez, foron collidos co arco. Todos os que te pillaron, foron collidos xuntos, escapaban lonxe.

⁴ Por isto dixen: "Non olledes para min, que vou amargar con choros, non vos empeñedes en consolarme pola desolación da filla do meu pobo,

⁵ porque o día da confusión, do esmagamento e do escarnio vén do meu Señor, Deus dos Exércitos. No Val da Visión derrúbase unha muralla, os berros diríxense á montaña.

⁶ Elam levantou a alxaba, homes en carros de cabalos, Quir destapa os escudos.

⁷ Carros e cabalos encheron o mellor da túa barxa, tomaron posición xunto á porta,

⁸ e puxeron ó descuberto a defensa de Xudá". No día aquel ollastes para o arsenal da Casa do bosque,

⁹ vistes as brechas da cidade de David —cantas eran!— e xuntastes as augas do estanque de abaixo.

¹⁰ Contastes as casas de Xerusalén e botastes algunhas abaixo, para facer inaccesible a muralla.

¹¹ Fixestes unha presa entre os dous muros, para a auga do estanque antigo; pero non ollastes para quen a facía, nin vistes a quen desde lonxe a ideaba.

¹² No día aquel o meu Señor, Deus de Israel, fixo unha chamada ó pranto e á lamentación, a raparse e vestirse de saco.

¹³ Pero velaí: vós, xúbilo e ledicia: matar becerros, sacrificar reses, comer carne e beber viño. "A comer e beber, que mañá imos morrer".

¹⁴ Pero o meu Señor, Deus dos Exércitos, reveloume ó oído: "Esta iniquidade non vos será expiada ata que morrades", —díxoo o meu Señor, Deus dos Exércitos—.

Caída de Xebná e subida de Eliaquim, coa conseguinte caída

¹⁵ Así falou o meu Señor, Deus dos Exércitos: "Ponte de camiño e entra onda ese mordomo, Xebná, que está á fronte da casa do rei, e dille:

¹⁶ Que tes ti aquí? A quen tes ti aquí, pois cavaches aquí unha sepultura para ti? Eu estou cavando no alto a miña sepultura, estou tallando na pedra o meu lugar de descanso".

¹⁷ Velaí: o Señor vaite estender ben estendido, valente, e logo vaite envolver,

¹⁸ vaite enrolar ben, e facerte rodar, coma unha pelota cara a un país de anchas fronteiras. Alí vas morrer, alí irán as túas gloriosas carrozas, vergonza do pazo do teu Señor.

¹⁹ Chimpareite do teu posto prominente, botareite abaixo do teu pedestal.

²⁰ Sucederá no día aquel, que chamarei ó meu servo, Eliaquim, fillo de Hilquías.

²¹ Farei que vista a túa túnica, e fortalecereino co teu cinguideiro e porei na súa man o teu posto de mando: será un pai para os habitantes de Xerusalén e para a casa de Xudá.

²² Porei a chave da casa de David sobre o seu ombreiro: abrirá, e non haberá quen feche; e fechará, e non haberá quen abra.

²³ Cravarei a caravilla da súa tenda nun lugar seguro, e será trono de gloria para a casa de seu pai.

²⁴ Colgarase nel todo o peso da casa de seu pai —ramas e follas—, todos os cacharros pequenos, desde as tazas ata os pucheiros.

²⁵ No día aquel —é o Señor dos Exércitos quen fala— abaneará a caravilla cravada en lugar seguro, fallará e caerá, e esnaquizarase todo o peso que estaba sobre ela, porque o dixo o Señor.