Isaías 14 - Biblia SEPT

Oráculo acerca da volta do desterro

¹ Certo, o Señor terá compaixón de Xacob, volverá escoller Xerusalén e faraos descansar na súa terra. Estranxeiros xuntaranse con eles, e asociaranse coa casa de Xacob.

² Eles collerán pobos e levaranos ó seu lugar; e a casa de Israel recibiraos en herdanza coma servos e servas na terra do Señor, e os que a fixeron cativa serán os seus cativos: eles dominarán os seus opresores.

³ E cando o Señor te faga descansar da túa aflición e do teu tormento e da cruel escravitude coa que fuches escravizado,

⁴ entoarás este canto contra o rei de Babilonia: "Como acabou o opresor, como acabou o tirano!

Reflexión acerca da morte dun tirano

⁵ O Señor rompeu a vara dos malvados, o pau dos dominadores,

⁶ que nos pobos con furor mallaba sen parar, oprimía con carraxe as nacións, perseguíaas sen sosego.

⁷ Xa descansa e está tranquilo todo o mundo: Exaltade con cantos de alegría!

⁸ Os cipreses gritan de gozo por ti, e tamén os cedros do Líbano: Desde que ti caíches xa non sobe onda nós o leñador.

⁹ Debaixo treme o Xeol por causa túa, proclamando a túa chegada: esperta ós defuntos, a todos os xefes do outro mundo. Fai levantarse dos seus tronos a todos os reis dos pobos.

¹⁰ Todos eles tomarán a palabra e diranche: Tamén a ti che tocou a nosa febleza e te volviches semellante a nós.

¹¹ O Xeol fixo abaixar a túa soberbia, deu morte ás túas loucuras. Debaixo de ti hai un leito de bechos, e a túa manta son vermes.

¹² Como caíches do ceo, lúa en crecente, filla da alba!; fuches abatido ó abismo, vencedor dos pobos!

¹³ Si, ti dicías no teu corazón: subirei ó ceo, máis alto cás divinas estrelas levantarei o meu trono. Morarei na montaña da Asemblea divina no extremo norte,

¹⁴ subirei ó máis alto das nubes, asemellareime ó Altísimo.

¹⁵ Como baixas ó Xeol, ó fondo do Abismo!

¹⁶ Os que ollen para ti, fixaranse atentamente, discorrendo: Este é aquel que fixo estremecer aterra, abanear os reinos,

¹⁷ o que converteu o orbe nun deserto e arrasou as súas cidades, o que non lles abría o cárcere ós prisioneiros?

¹⁸ Todos os reis dos pobos, todos descansan con gloria, cada un na súa tumba,

¹⁹ pero ti fuches botado lonxe da túa, coma un abrollo abominable, —cuberto de mortos atravesados a espada, botado ás pedras do Abismo—, coma cadáver tripado.

²⁰ Non te xuntarás con reis na sepultura, xa que destruíches o teu país e acoitelaches o teu pobo. A raza dos malvados non se nomeará xamais.

²¹ Preparade para os seus fillos a degolación pola iniquidade de seus pais, non sexa que se levanten e tomen posesión da terra enchéndoa de cidades.

²² Levantareime contra eles —así fala o Señor dos Exércitos— e farei desaparecer de Babilonia o seu nome e o seu resto, a súa descendencia e a súa raza —así fala o Señor dos Exércitos—.

²³ Convertereina en herdanza de ourizos cachos, en lameiro, e varrereina con vasoira de destrución" —así fala o Señor dos Exércitos—.

Oráculo contra Asiria

²⁴ O Señor dos Exércitos xurou nestes termos: "Tal como o planeei, así sucederá; tal como o decidín, así se fará:

²⁵ esnaquizarei a Asiria no meu país, esmagareino sobre a miña montaña; retirarase o seu xugo de sobre eles; o fardo, do seu ombreiro".

²⁶ Este é o proxecto decidido sobre toda a terra, esta é a man estendida sobre todos os pobos.

²⁷ Si, o Señor dos Exércitos teno decidido: quen o fará fracasar? A súa man está estendida: quen a fará volver atrás?

Aviso dirixido á Filistea

²⁸ O ano da morte do rei Acaz tivo lugar este oráculo:

²⁹ "Non te alegres, Filistea toda, de que xa rompeu a vara que te mallaba, porque da raíz da serpente sairá unha víbora, e o seu froito será un dragón voador.

³⁰ Pero os pequenos pacerán onda min, e os pobres descansarán tranquilos, pois de fame farei morrer atúa raíz, matarei o que quede de ti".

³¹ Xeme, porta! Clama, cidade! Treme ti, Filistea toda! que veu do norte unha fumareda e ninguén deserta dos seus escuadróns.

³² Que se lles responderá ós mensaxeiros do pobo? —Que o Señor fundou Sión e nela poden refuxiarse os oprimidos do seu pobo.