Gálatas 2 - Biblia SEPT

Porque as autoridades de Xerusalén aproban o que predica

¹ Andando o tempo, á volta de catorce anos, subín outra vez a Xerusalén con Bernabé, levando tamén comigo a Tito.

² Deume a alma que tiña que ir alá. Daquela, a porta pechada, sometín o Evanxeo que vos predico ós non xudeus, ó xuízo dos que eran algo: non fose que estivese correndo ou tivese corrido ás toas.

³ Mais nin tan sequera apremaron a Tito, que ía na miña compaña e que era grego, para que se fixese circuncidar:

⁴ A pesar dos falsos irmáns que solermiñamente se viñeron meter polo medio, para fiscalizaren a liberdade que nós temos en Cristo Xesús e para nos aferrollaren.

⁵ Pois ben, para que esteades seguros na verdade, non lles baixamos as orellas nin un instante.

⁶ E dos que tiñan autoridade... (a min non me fai diferenza o que foron noutros tempos, que Deus non ten ningún aquel polo prestixio do home), pois tampouco eses que eran algo non me impuxeron cousa ningunha.

⁷ Moi polo contrario, cando viron que a min se me encomendara a evanxelización dos non circuncidados, coma a Pedro a dos circuncidados

⁸ (pois o que capacitou a Pedro para apóstolo dos circuncidados tamén me capacitou a min para apóstolo dos non xudeus),

⁹ e cando recoñeceron a graza que se me concedera, van Santiago, Pedro e mais Xoán (os piares coma quen di) e déronnos a man a min e mais a Bernabé coma sinal de solidariedade. De xeito que evanxelizarvos ós non xudeus correse pola nosa conta; e evanxelizar ós circuncidados, pola deles.

¹⁰ Soamente nos mandaron que mirásemos polos pobres: cousa na que sempre eu procurei cargar a man.

Porque defendeu a súa doutrina, mesmo fronte a Pedro

¹¹ Mais, cando Pedro veu a Antioquía, arrepúxenme a el na súa mesma cara, porque o merecera.

¹² Si, porque antes de chegaren uns poucos mandados de Santiago, Pedro comía cos non xudeus. Ah, mais nisto chegan os propios e el arredábase e poñíase á parte, por medo dos circuncidados.

¹³ E os outros xudeus empezaron a aparentar coma el; tanto que o mesmo Bernabé se me deixou arrastrar naquela comedia.

¹⁴ Así que cando vin que, conforme a enxebreza do Evanxeo, xa non camiñaban como é debido, díxenlle a Pedro á vista de todo o mundo: "Se ti, con seres xudeu, vives coma se non foses, como é que lles fas seguir os costumes xudaicos ós que non son xudeus?"

¹⁵ Nós somos de berce xudeu e non pecadores de devanceiros pagáns:

¹⁶ Así e todo, como sabemos moi ben sabido que ninguén se xustifica polas obras da Lei senón pola fe en Xesús Cristo, chegámonos tamén nós á fe en Cristo Xesús, para sermos xustificados pola fe en Cristo e non polas obras da Lei, porque polas obras da Lei non se ha xustificar ninguén.

¹⁷ Ben, pero se nós, que andamos procurando ser xustificados en Cristo, nos atopamos aínda pecadores, será Cristo un criado ó servizo do pecado...? Ca!

¹⁸ Se despois de facer vir abaixo unha cousa me poño a recompoñela, estoume a confesar culpable.

¹⁹ Porque precisamente pola Lei morrín á Lei, a fin de vivir para Deus. Fiquei crucificado con Cristo

²⁰ e vivo: mais xa non vivo eu; é Cristo quen vive dentro de min. E aínda que agora vivo unha vida mortal, vivo na fe do Fillo de Deus, que me amou e que se deu en sacrificio por min.

²¹ Eu non boto a perder a graza de Deus. Pero, iso si, se a xustificación nos viñese da Lei, Cristo tería morto para nada.