Filipenses 2 - Biblia SEPT

Evitar os bandos

¹ Así que, se vale de algo o alento que recibides en Cristo, se vos anima o amor mutuo, se hai comuñón no Espírito e se hai sentimentos en vós de agarimo e misericordia,

² facede completa a miña alegría, levándovos ben, tendo un mesmo amor, unha soa alma, unha mesma idea.

³ Non fagades nada á retesía nin por fachenda. Que cadaquén pense humildemente que os outros son máis ca el.

⁴ Non mirar cada un polo que lle ten conta a el, senón tamén polo que llela ten ós outros.

O exemplo de Cristo

⁵ Tede entre vós a mesma actitude de Cristo Xesús.

⁶ El, con ser de condición divina, non se agarrou cobizosamente á súa categoría de Deus;

⁷ senón que se espiu do seu rango, asumiu a condición de escravo; fíxose un home normal e presentouse coma tal

⁸ Abaixouse a si mesmo, facéndose obediente ata á morte, e a morte na cruz!

⁹ Por iso tamén Deus o exaltou sobre todo e lle concedeu un título que está por riba de calquera título

¹⁰ para que ante o título de Xesús se dobre todo xeonllo no ceo, na terra e mais no abismo,

¹¹ e para que toda lingua proclame para gloria de Deus Pai que Xesús Cristo é o Señor.

Traballar pola salvación

¹² De maneira que, meus amigos, igual que sempre me fixestes caso, traballade con temor e tremor pola vosa salvación non só na miña presenza, senón moito máis agora na miña ausencia.

¹³ Deus efectivamente é quen activa en vós tanto o querer coma o facer, conforme o seu bondadoso designio.

¹⁴ Facede todas as cousas sen rosmar nin discutir,

¹⁵ para serdes sen chata e sinxelos, "fillos de Deus sen mancha no medio dunha xente raposeira e atravesada", onde vós relucides coma fachos no universo,

¹⁶ presentando a palabra da vida. Dese xeito o día de Cristo eu voume poder gabar de que nin corrín ás toas nin me cansei en balde.

¹⁷ Mais, aínda que verta o meu sangue coma libación nun sacrificio ó servizo da vosa fe, estou alegre e asóciome á vosa alegría.

¹⁸ Pois vós, igual: estádeme alegres e unídevos á miña alegría.

Timoteo

¹⁹ Coa axuda do Señor Xesús espérovos mandar axiña a Timoteo, para me animar eu tamén recibindo noticias vosas;

²⁰ que non teño ninguén coma el que mire lealmente polas vosas cousas;

²¹ que todos andan á súa comenencia, non á de Xesús Cristo.

²² En cambio el, xa sabemos ben como é: que se puxo comigo ó servizo do Evanxeo, coma un fillo co seu pai.

²³ Así que, nada máis ver eu claramente que é o que vai ser de min, vóuvolo mandar.

²⁴ Mesmo así, espero no Señor ir eu tamén axiña.

Epafrodito

²⁵ Por outra parte, coidei que cumpría mandarvos de volta a Epafrodito, irmán, colaborador e camarada meu, que vós me mandastes para atenderme na miña necesidade.

²⁶ El tiña morriña de todos vós e andaba amolado porque chegastes a saber da súa doenza.

²⁷ Pois enfermou e mesmo houbo de morrer. Pero Deus tivo dó del. Vaia, non só del, senón de min tamén, para que non me viñese unha desgraza enriba da outra.

²⁸ Así que volo mando ben axiña, para que, ó velo, volvades a estar alegres e eu me sinta máis acougado.

²⁹ Recibídeo, logo, no Señor con toda alegría e estimade a homes coma el,

³⁰ que estivo a piques de morrer pola causa de Cristo, arriscando a súa vida para me prestar na vosa ausencia os servizos que vós non me podiades prestar.