Feitos 9 - Biblia SEPT

Conversión de Saulo

¹ Saulo, respirando aínda ameazas e morte contra os discípulos do Señor, presentouse ó Sumo Sacerdote

² e pediulle cartas para as sinagogas de Damasco, a fin de que, se encontraba algúns que fosen deste novo camiño, tanto homes coma mulleres, os puidese levar presos a Xerusalén.

³ De camiño, cerca xa de Damasco, aconteceu que, de súpeto, unha luz do ceo o envolveu co seu fulgor.

⁴ Caeu no chan e sentiu unha voz que lle dicía: —Xaúl, Xaúl, por que me persegues?

⁵ El preguntou: Quen es ti, Señor? Contestoulle: Eu son Xesús a quen ti persegues.

⁶ Pero érguete, entra na cidade, e xa se che dirá o que tes que facer.

⁷ Os compañeiros de viaxe quedaron parados, abraiados: sentían a voz, mais non vían ninguén.

⁸ Saulo ergueuse do chan, pero, malia ter os ollos abertos, non vía nadiña. Levárono pola man, introducírono en Damasco.

⁹ Alí botou tres días sen ver, sen comer e sen beber.

¹⁰ Había en Damasco un discípulo, chamado Ananías, e o Señor díxolle nunha visión: Ananías! El respondeu: Aquí estou, Señor. O Señor volveulle falar:

¹¹ Vai á rúa Dereita, e procura na casa de Xudas a un home chamado Saulo de Tarso, que está orando.

¹² (En visión, viu Saulo a un home chamado Ananías entrar e impoñerlle as mans para que recobrase a vista).

¹³ Ananías respondeu: Señor, teño oído falar moito dese home e do mal que lles ten feito ós teus santos en Xerusalén.

¹⁴ E aquí ten poderes dos xefes dos sacerdotes, para prender a todos os que invocan o teu nome.

¹⁵ Pero o Señor díxolle: Vai, que ese home é un instrumento escollido por min, para levar o meu nome diante dos pagáns, dos seus reis e mais dos israelitas.

¹⁶ Heille mostrar o que ten que sufrir polo meu nome!

¹⁷ Entón Ananías, poñéndose en camiño, entrou na casa, e impoñéndolle as mans, díxolle: Irmán Saulo, quen me manda é o Señor Xesús, que se che apareceu cando viñas polo camiño, para que recobres a vista e te enchas do Espírito Santo.

¹⁸ No instante, caéronlle dos ollos como unhas escamas e recuperou a vista; ergueuse, e bautizouse.

¹⁹ Despois comeu e volvéronlle as forzas. Pasou algúns días cos discípulos de Damasco,

Saulo en Damasco

²⁰ e axiña comezou a predicar a Xesús nas sinagogas, proclamando que era o Fillo de Deus.

²¹ Todos os que o sentían ficaban pasmados e dicían: "Pero non é este o que en Xerusalén fixo estragos entre os que invocan ese Nome, e viñera aquí para os levar presos diante dos sumos sacerdotes?".

²² Pero Saulo con máis ánimos confundía ós xudeus de Damasco, demostrando que Xesús era o Mesías.

²³ Logo de bastantes días, os xudeus ordenaron de o matar,

²⁴ mais Saulo chegou a saber o que andaban argallando. Día e noite vixiaban as portas da cidade, para lle daren morte.

²⁵ Pero algúns dos seus discípulos collérono de noite e descolgárono pola muralla metido nun cesto.

Saulo en Xerusalén e en Tarso

²⁶ Chegado a Xerusalén, procuraba xuntarse cos discípulos; pero todos lle tiñan medo, non crendo que fose discípulo de verdade.

²⁷ Pero Bernabé, colleuno consigo e levouno onda os apóstolos. Saulo contoulles que vira o Señor no camiño, que lle falara e que en Damasco predicara publicamente no nome de Xesús.

²⁸ Conviviu con eles en Xerusalén, predicando con ousadía no nome do Señor.

²⁹ Falaba e discutía tamén cos helenistas, pero estes queríano matar.

³⁰ O sabelo, os irmáns levárono para Cesarea e fixérono seguir a Tarso.

A Igrexa medra en toda Palestina

³¹ Daquela, a Igrexa tiña paz en toda a Xudea, Galilea e mais Samaría. Crecía coma un edificio, progresaba na fidelidade ó Señor e coa asistencia do Espírito Santo ía aumentando en número.

Pedro visita as Igrexas: curación dun paralítico

³² Pedro, que as visitaba todas, baixou a visitar os santos que vivían en Lida.

³³ Encontrou alá un tal Eneas, que xacía paralítico nun catre desde había oito anos.

³⁴ Díxolle Pedro: Eneas, Xesús Cristo vaite curar! Érguete e fai ti mesmo o teu leito. E no intre púxose en pé.

³⁵ Todos os habitantes de Lida e de Sarón vírono e convertéronse ó Señor.

Pedro vólvelle a vida a Tabita

³⁶ Había en Iope unha discípula de nome Tabita (que traducido quere dicir Gacela), chea de boas obras e de caridades.

³⁷ Por aqueles días enfermou e morreu. Despois de a lavaren, puxérona no cuarto de arriba.

³⁸ Como Lida está cerca de Iope, sentindo dicir os discípulos que Pedro estaba alí, mandáronlle dous homes con este recado: "non tardes en achegarte aquí".

³⁹ Pedro foi con eles. Cando chegou levárono á sala de arriba onde se lle presentaron chorando todas as viúvas, amosándolle as túnicas e os mantos que facía a Gacela cando estaba con elas.

⁴⁰ Pedro entón, mandou saír a xente toda, púxose de xeonllos e orou; despois volveuse ó cadáver e dixo: Tabita, érguete! Ela abriu os ollos e, ó ver a Pedro, incorporouse.

⁴¹ Pedro colleuna pola man, levantouna e chamando os santos e as viúvas presentóullela viva.

⁴² Isto sóubose en toda a cidade de Iope e moitos creron no Señor.

⁴³ Pedro, ficou bastantes días en Iope, na casa dun curtidor chamado Simón.