Feitos 7 - Biblia SEPT

Discurso e testemuño de Estevo

¹ Daquela o xefe dos sacerdotes preguntoulle: Son así as cousas?

² El respondeu: Irmáns e pais, escoitade: o Deus da gloria aparecéuselle ó noso pai Abraham, cando estaba na Mesopotamia, antes de se establecer en Harán,

³ e díxolle: Sae da túa terra e de onda os teus, e ven á terra que che indicarei.

⁴ Entón, saíu da terra dos caldeos, habitou en Harán e de alí, logo que finou seu pai, trasladouno Deus a esta terra na que vivides vós agora.

⁵ E non lle deu nela herdanza ningunha, nin sequera un pé de terreo, mais prometeulle que lla daría en propiedade, e despois del á súa descendencia, aínda que non tiña fillos.

⁶ E faloulle Deus: A túa descendencia será peregrina en terra allea e hana escravizar e maltratar durante catrocentos anos;

⁷ pero eu xulgarei a nación a quen sirvan como escravos, dixo Deus, e logo disto sairán e adoraranme neste sitio.

⁸ E deulle a alianza da circuncisión e así, ó lle nacer Isaac, circuncidouno ó oitavo día; e Isaac a Xacob, e Xacob, ós doce patriarcas.

⁹ Os patriarcas, envexosos de Xosé, vendérono con destino a Exipto. Pero Deus estaba con el,

¹⁰ librouno de todos os seus traballos, e deulle graza e sabedoría diante do Faraón, rei de Exipto, que o constituíu gobernador do Exipto e de toda a súa casa.

¹¹ Veu despois unha fame tan negra e tanta miseria sobre todo o Exipto e Canaán, que nosos pais non achaban alimentos.

¹² Cando Xacob sentiu dicir que había trigo en Exipto, mandou alí a nosos pais por primeira vez.

¹³ A segunda vez, Xosé deuse a coñecer ós seus irmáns, e o Faraón soubo a súa orixe.

¹⁴ Entón Xosé mandou chamar a seu pai Xacob e a todos os seus parentes, en total setenta e cinco persoas;

¹⁵ e Xacob baixou a Exipto. Morreu el e mais os nosos pais,

¹⁶ e leváronos a Xequem e puxéronos na sepultura que Abraham comprara con prata ós fillos de Hamor, en Xequem.

¹⁷ A medida que se achegaba o tempo da promesa que Deus lle fixera a Abraham, o pobo medrou e inzou en Exipto,

¹⁸ Ata que subiu ó trono do Exipto outro rei, que non coñecía a Xosé.

¹⁹ Obrando raposeiramente contra a nosa xente, maltratou a nosos pais, facéndolles abandonar os seus picariños para que non vivisen.

²⁰ Nese tempo naceu Moisés, que atopou graza diante de Deus. Criárono durante tres meses na casa do pai;

²¹ e, cando o abandonaron, recolleuno a filla do Faraón e criouno coma se fose fillo dela.

²² Moisés educouse en toda a ciencia dos exipcios, e era poderoso en palabras e mais en obras.

²³ Cando ía nos corenta anos, veulle o desexo de visitar os seus irmáns, os israelitas.

²⁴ Vendo un que estaban maltratando, tomou a súa defensa, matou ó exipcio, vingou ó oprimido.

²⁵ Coidaba el que seus irmáns entenderían que pola súa man Deus lles ofrecía a salvación; pero non entenderon.

²⁶ Para o outro día presentouse cando uns estaban a berrar e tratou de os poñer a ben, dicíndolles: "Sodes irmáns! Por que pelexades un co outro?".

²⁷ Pero o que ofendía ó seu próximo, refugouno dicindo: Quen te nomeou a ti xefe e xuíz noso?

²⁸ Quéresme matar a min, como mataches onte ó exipcio?

²⁹ Cando tal sentiu, escapou e viviu coma estranxeiro na terra de Madián, onde tivo dous fillos.

³⁰ Logo de corenta anos, aparecéuselle un anxo no deserto do monte Sinaí, na lapa do lume dunha silveira.

³¹ Moisés, vendo isto, ficou admirado coa aparición. O se achegar para ver, sentiuse a voz do Señor:

³² Eu son o Deus de teus pais, o Deus de Abraham, de Isaac, e de Xacob. Pero Moisés, arrepiado, non ousaba mirar.

³³ E díxolle o Señor: Quita os zapatos dos teus pés, porque o lugar onde estás é terra santa;

³⁴ vin a aflición do meu pobo en Exipto, escoitei os seus laios e baixei para liberalos. Ven logo aquí, que te vou mandar a Exipto.

³⁵ A este Moisés, de quen renegaran dicindo: "quen te constituíu xefe e xuíz?", foi a quen Deus mandou coma xefe e liberador pola man do anxo, que se lle aparecera na silveira.

³⁶ Foi el quen os fixo saír, obrando prodixios e sinais na terra de Exipto, no mar Rubio e no deserto, durante corenta anos.

³⁷ Foi este Moisés quen lles dixo ós fillos de Israel: Deus fará xurdir un profeta coma min de entre os vosos irmáns.

³⁸ Foi el quen na asemblea do deserto estivo coma mediador entre o anxo que lle falaba no monte Sinaí e os nosos pais; el foi quen recibiu palabras de vida para nolas transmitir.

³⁹ Foi el a quen nosos pais non quixeron obedecer, senón que o refugaron e no seu corazón volvéronse a Exipto,

⁴⁰ dicíndolle a Aharón: Fainos deuses que vaian diante de nós, pois non sabemos que foi deste Moisés, que nos quitou da terra de Exipto.

⁴¹ E naqueles días fabricaran un becerro, ofreceran un sacrificio ó ídolo, e festexaran a obra das súas mans.

⁴² Pero Deus volveulles as costas, e entregounos ó culto dos astros, como está escrito no libro dos profetas: Seica me ofrecestes vítimas e sacrificios durante corenta anos no deserto, casa de Israel?

⁴³ Levastes a tenda de Molok e a estrela do Deus Refán (imaxes que vós fixestes), para adoralas. Pois eu deportareivos alén de Babilonia!

⁴⁴ Os nosos pais tiñan no deserto a tenda da Alianza, como ordenara aquel que lle dixo a Moisés que a fixese conforme ó modelo que vira.

⁴⁵ Os nosos pais recibírona en herdanza e, con Xosué á fronte, introducírona na terra dos pagáns, que Deus expulsou diante deles. Así foi ata os días de David,

⁴⁶ que achou graza diante de Deus e que lle pediu permiso para lle facer unha morada ó Deus de Xacob.

⁴⁷ Con todo, foi Salomón quen lla construíu.

⁴⁸ Anque o Altísimo non habita en edificios feitos por mans de home; como di o profeta:

⁴⁹ O ceo é o meu trono e a terra o estrado dos meus pés: que casa me construiredes, di o Señor, ou que sitio para o meu repouso?

⁵⁰ Non foi a miña man a que fixo todo iso?

⁵¹ Duros de testa e incircuncisos de corazón e oídos! Vós sempre resistides o Espírito Santo! Sodes coma vosos pais.

⁵² A que profeta non perseguiron vosos pais? Mataron ós que anunciaron por adiantado a vinda do Xusto, do que vós agora vos fixestes traidores e asasinos:

⁵³ vós que recibistes a Lei por mandado dos anxos e non a gardastes!

Martirio de Estevo

⁵⁴ O sentiren isto, adoecían e renxían os dentes contra Estevo.

⁵⁵ Pero el, cheo do Espírito Santo e cos ollos cravados no ceo, viu a gloria de Deus e a Xesús de pé á dereita de Deus,

⁵⁶ e dixo: Ollade, vexo o ceo aberto e o Fillo do Home, de pé, á dereita de Deus.

⁵⁷ Entón pegaron a berrar, taparon os oídos, e todos á xunta arremeteron contra el;

⁵⁸ quitárono fóra da cidade e comezaron a apedralo. As testemuñas deixaron os seus vestidos ós pés dun mozo chamado Saulo.

⁵⁹ Apedraban a Estevo, que invocaba así: "Señor Xesús, recibe o meu espírito!"

⁶⁰ E posto de xeonllos, berrou con voz forte: "Señor, non lles teñas en conta este pecado!" Dito isto, adormeceu para sempre.