Feitos 28 - Biblia SEPT

Paulo cos navegantes na illa de Malta

¹ Xa a salvo en terra, soubemos que a illa se chamaba Malta.

² Os nativos tratáronos cunha humanidade pouco corrente: acenderon un lume e acolléronnos a todos, pois chovía e ía frío.

³ Paulo xuntara algúns guizos de leña secos e ó botalos no lume, unha víbora que fuxía da calor enroscóuselle na man.

⁴ Can-do os indíxenas viron o animal pendurado na man dicían entre eles: "seguro que este home é un asasino: despois de se salvar do mar, a xustiza divina non o deixa vivir".

⁵ Pero el botou o animal no lume e non sufriu mal ningún.

⁶ Eles esperaban velo inchar ou caer morto de súpeto, pero logo de moito agardar, vendo que non lle pasaba nada novo, cambiaron de parecer e xa dicían que tiña que ser un deus.

⁷ Nas proximidades de alí por aquela parte tiña unha propiedade o gobernador da illa, que se chamaba Publio, quen nos recibiu e nos hospedou amablemente durante tres días.

⁸ Cadrou que o pai de Publio estaba encamado con febre e disentería. Paulo foino ver, rezou, impúxolle as mans e curou.

⁹ A consecuencia disto, comezaron a vir tamén os outros enfermos que había na illa e quedaban curados.

¹⁰ Eles, pola súa banda, enchéronnos de atencións e, cando decidimos partir, déronnos de todo.

Proseguen a viaxe a Roma

¹¹ Tres meses despois embarcamos nun barco de Alexandría, que invernara na illa e que levaba a divisa dos Dióscuros.

¹² Atracamos en Siracusa, onde botamos tres días.

¹³ Desde alí, costeando, chegamos a Rexio. Para o outro día levantouse o vento do sur e en dous días chegamos a Putéoli,

¹⁴ onde atopamos irmáns que nos convidaron a pasar sete días con eles. E así chegamos a Roma.

¹⁵ Os irmáns de alí, así que souberon de nós, viñéronnos recibir ata Foro Apio e Tres Tabernas. Paulo, ó velos, deu grazas a Deus e animouse.

Paulo entrevístase cos xudeus de Roma

¹⁶ Cando entramos en Roma, a Paulo autorizárono a ter domicilio particular cun soldado que o vixiaba.

¹⁷ Tres días despois, convocou os principais dos xudeus. Cando se reuniron, díxolles: Irmáns, sen ter feito nada contra o pobo nin contra os costumes paternos, entregáronme preso ós romanos en Xerusalén.

¹⁸ Estes, logo de me interrogaren, queríanme ceibar, porque non había nada en min que merecese a morte.

¹⁹ Pero, como os xudeus se opuñan, vinme obrigado a apelar ó César, sen pretender acusar en nada ó meu pobo.

²⁰ Por este motivo pedín vervos e falarvos, pois é pola esperanza de Israel que levo esta cadea.

²¹ Eles dixéronlle: Non recibimos de Xudea ningunha carta sobre ti e ningún dos teus irmáns que chegou nos falou mal de ti.

²² Pero si que nos gustaría sentir pola túa boca o que pensas, pois o que sabemos é que esa seita encontra oposición en todas as partes.

²³ Citáronse para un día e viñérono ver á súa casa bastantes máis. El comezou a súa exposición e daba testemuño do Reino de Deus, tentando de os convencer de quen era Xesús, partindo da Lei de Moisés e dos Profetas, desde a mañá á noite.

²⁴ Uns deixáronse convencer polo que dicía, pero outros non crían.

²⁵ Estando en desacordo uns cos outros, comezaban a separarse cando Paulo engadiu esta palabra final: Con razón díxolles o Espírito Santo a vosos pais, por medio do profeta Isaías,

²⁶ dicindo: Vai e dille a ese pobo: escoitar escoitaredes, pero non comprenderedes, ollar ollaredes, pero non veredes;

²⁷ porque está endurecido o corazón deste pobo; fixéronse duros de oído e pecharon os ollos: non fose que visen cos ollos, sentisen cos oídos, entendesen coa intelixencia e se convertesen, para que eu os cure.

^28-29 Sabede, logo, que esta salvación de Deus ofrécese ós pagáns, e eles si que escoitarán.

Actividade de Paulo en Roma

³⁰ Paulo botou dous anos enteiros nunha casa alugada e recibía a todos os que o viñan visitar,

³¹ predicando o Reino de Deus e ensinando o que se refire ó Señor Xesús Cristo, con audacia e sen impedimento ningún.