Feitos 24 - Biblia SEPT

¹ Cinco días despois baixou o xefe dos sacerdotes Ananías con algúns senadores e un tal Tértulo, avogado, e presentaron queixa ó gobernador contra Paulo.

² Citado Paulo, Tértulo comezou a acusación nestes termos: A gran paz que gozamos grazas a ti e ás reformas que este país debe á túa providencia,

³ recoñecémola en todo e en todas partes, excelentísimo Fiz, con suma gratitude.

⁴ Pero, para non te incomodar demasiado, pídoche que nos escoites brevemente coa túa benevolencia.

⁵ Nós descubrimos que este home é unha peste: fomenta enlizos entre todos os xudeus que hai polo mundo enteiro e é cabeza do partido dos Nazarenos.

^6-7 Incluso intentou profanar o templo; entón nós prendémolo.

⁸ Interrogándoo ti mesmo, poderás coñecer por el todas estas cousas de que o acusamos.

⁹ Os xudeus apoiárono, asegurando que as cousas eran así.

Paulo deféndese

¹⁰ O gobernador acenoulle para que falase e entón Paulo respondeu: Como sei que hai moitos anos es xuíz desta nación, vou facer confiadamente a miña defensa.

¹¹ Ti mesmo podes comprobar que non hai máis de doce días subín a Xerusalén para adorar,

¹² e que nin no Templo, nin nas sinagogas nin pola cidade, ninguén me viu discutindo con ninguén nin revolvendo na xente.

¹³ Eles non poden probar as cousas de que agora me acusan.

¹⁴ Non obstante confésoche o seguinte: é seguindo o Camiño, que eles chaman partido, como adoro ó Deus dos nosos pais, crendo todo o que está escrito na Lei e nos Profetas,

¹⁵ tendo en Deus a esperanza que estes mesmos teñen: que haberá resurrección de xustos e inxustos.

¹⁶ Por iso, esfórzome sempre en ter unha conciencia sen lixo diante de Deus e diante dos homes.

¹⁷ Despois de moitos anos, vin traer esmolas ós da miña nación e ofrendas.

¹⁸ Uns xudeus de Asia acháronme no templo, xa purificado, sen xuntanza nin algueirada:

¹⁹ eles son os que tiñan que presentarse diante do teu tribunal e acusarme, se tiñan algo contra min.

²⁰ E, se non, que digan estes que crime descubriron cando comparecín diante do Sanedrín,

²¹ como non sexa aquel berro que botei no medio deles: "é por causa da resurrección dos mortos, que se me xulga hoxe diante de vós".

Aprazamento do xuízo. Paulo segue preso dous anos máis

²² Entón Fiz, que coñecía bastante ben as cousas referentes ó Camiño, aprazoulles a causa, dicindo: Cando baixe o tribuno Lisias, decidirei o voso asunto.

²³ E ordenou ó centurión que o gardase, pero con consideración e sen o privar da asistencia dos seus.

²⁴ Algúns días despois chegou Fiz coa súa muller Drusila, que era xudía. Mandou chamar a Paulo e escoitouno acerca da fe en Cristo.

²⁵ Pero, como Paulo falaba da xustiza, do dominio de si e do Xuízo futuro, Fiz arrepiado dixo: Polo de agora vaite, cando teña máis tempo mandareite chamar.

²⁶ Contaba que tamén Paulo lle dese cartos; por iso mandábao chamar adoito e conversaba con el.

²⁷ Despois de dous anos, recibiu Fiz como sucesor a Porcio Festo. E querendo congraciarse cos xudeus, deixou preso a Paulo.