Feitos 19 - Biblia SEPT

Paulo volve a Éfeso, onde bota dous anos evanxelizando

¹ En tanto Apolo estaba en Corinto, Paulo, logo de atravesar o

² interior do país, chegou a Éfeso. Encontrou alí a algúns discípulos, e preguntoulles: Recibistes o Espírito Santo, cando abrazastes a fe? Eles respondéronlle: Nin sequera sentimos dicir que haxa un Espírito Santo.

³ Díxolles: E logo, que bautismo recibistes? Eles responderon: O bautismo de Xoán.

⁴ Entón díxolles Paulo: Xoán bautizaba cun bautismo de conversión, dicíndolle ó pobo que cresen no que viña despois del, é dicir, en Xesús.

⁵ Despois de sentiren isto, bautizáronse no nome do Señor Xesús;

⁶ e logo que Paulo lles impuxo as mans, veu sobre eles o Espírito Santo e comezaron a falar en linguas estrañas e a profetizar.

⁷ En total eran uns doce homes.

⁸ Foi Paulo para a sinagoga e durante tres meses falou abertamente, discutindo e convencendo no tocante ó Reino de Deus.

⁹ Pero, como algúns estaban endurecidos e non crían e falaban mal do Camiño diante da xente, arredouse deles. Tomando á parte os discípulos, falaba cada día na escola dun tal Tirano.

¹⁰ Isto durou dous anos, de xeito que sentiron a palabra do Señor todos os habitantes da Asia, xudeus e gregos.

¹¹ Deus facía milagres extraordinarios polas mans de Paulo;

¹² A tal punto que poñéndolles ós enfermos os panos da man ou pezas del que tocaran o corpo, desaparecían deles as enfermidades, e marchaban os malos espíritos.

¹³ Tamén algúns xudeus, exorcistas ambulantes, probaron a invocar o nome do Señor Xesús sobre os que tiñan os espíritos malos, dicindo: "esconxúrovos polo Xesús que Paulo predica".

¹⁴ (Os que isto facían eran sete fillos dun certo Escevas, sumo sacerdote xudeu).

¹⁵ Pero o mal espírito respondeulles: "coñezo a Xesús e sei quen é Paulo; pero vós quen sodes?"

¹⁶ E o que estaba posuído polo espírito malo botouse a eles dun brinco e fixo deles un pandeiro, de tal xeito, que tiveron que fuxir da casa aquela en coiro e cheos de feridas.

¹⁷ Isto soubérono todos os que vivían en Éfeso, xudeus e gregos. Todos tomaron moito respecto e recoñecían a grandeza do nome do Señor Xesús.

¹⁸ Moitos dos que creran foron confesar e declarar as súas meiguerías

¹⁹ e moitos dos que foran meigos levaban os libros e queimábanos diante de todos. Calcularon que valerían unhas cincuenta mil moedas de prata.

²⁰ Deste xeito medraba e fortalecíase a palabra de Deus.

²¹ Despois destas cousas, Paulo decidiu ir a Xerusalén, pasando por Macedonia e Acaia, declarando: "despois de estar alí, teño que visitar tamén Roma".

²² Entón mandou a Macedonia dous dos seus axudantes, Timoteo e Erasto, mentres el pasaba algún tempo aínda en Asia.

O Evanxeo choca cos intereses da industria pagá

²³ Daquela armouse un gran balbordo por causa do Camiño.

²⁴ O caso foi así: un prateiro chamado Demetrio, que fabricaba reproducións en prata do santuario da deusa Artemisa e que proporcionaban ós artesáns non pouca ganancia,

²⁵ reuniunos con outros da mesma arte e díxolles: Compañeiros, ben sabedes que a nosa prosperidade depende desta industria;

²⁶ pero estades vendo e sentindo que non só en Éfeso senón tamén en case toda a Asia, ese Paulo convenceu a bastante xente, dicíndolles que non son deuses os que se fan coas mans.

²⁷ Isto pon en perigo non só o creto da nosa industria, senón incluso do mesmo templo da gran deusa Artemisa, acabando por desprestixiar a aquela a quen veneran Asia e o mundo enteiro.

²⁸ O sentiren isto, alporizáronse e deron en berrar: Viva a Artemisa dos efesios!

²⁹ Armouse unha algueirada por toda a cidade; a xente botouse en masa cara ó teatro, arrastrando consigo ós macedonios Gaio e mais Aristarco, compañeiros de viaxe de Paulo.

³⁰ Paulo quería presentarse naquela manifestación pero os discípulos non o deixaron,

³¹ e incluso algúns das autoridades que eran amigos del, mandáronlle aviso de que non aparecese polo teatro.

³² Cadaquén berraba polo seu lado, pois a asemblea estaba revolta e a maioría nin sabía por que se xuntaran.

³³ Entón, saíu de entre a xente Alexandro, animado polos xudeus, que, acenando coa man, pediu a palabra para darlle explicacións á xente.

³⁴ Pero cando se decataron de que era xudeu, estiveron berrando todos á xunta case dúas horas: Viva a Artemisa dos efesios!

³⁵ Entón o maxistrado calmou á xente e dixo: Efesios, quen non sabe que a cidade de Éfeso é a garda do templo da grande Artemisa e da súa imaxe baixada do ceo?

³⁶ Sendo isto indiscutible, convén que teñades calma e non fagades as cousas ás toas,

³⁷ porque trouxestes uns homes que non son sacrílegos nin blasfeman da nosa deusa.

³⁸ Polo tanto, se Demetrio e os artesáns que van con el teñen queixa de alguén, xa hai audiencias e procónsules; que preiteen.

³⁹ E, se queredes algunha outra cousa, xa se resolverá na asemblea regulamentaria.

⁴⁰ Mesmo nos arriscamos a que nos acusen de insurrección polo que pasou hoxe, pois non hai motivo ningún que xustifique semellante rebumbio. En dicindo isto, disolveu a asemblea.