Feitos 15 - Biblia SEPT

O CONCILIO DE XERUSALÉN A fe en Xesús e a Lei de Moisés: o problema preséntase en Antioquía

¹ Algúns que baixaron desde Xudea ensinaban ós irmáns: "se non vos circuncidades conforme á tradición de Moisés, non vos podedes salvar".

² Como se orixinou un desacordo e unha disputa non pequena de Paulo e Bernabé contra eles, acordaron que Paulo, Bernabé e algúns outros subisen a Xerusalén a tratar a cuestión cos apóstolos e os responsables.

³ Así que a Igrexa deulles o preciso para a viaxe e eles atravesaron Fenicia e Samaría relatando como se convertían os pagáns e alegrando así a todos os irmáns.

O concilio de Xerusalén resolve a cuestión da Lei

⁴ O chegaren a Xerusalén, recibiunos a Igrexa, os apóstolos e os responsables e eles contaron todo o que Deus levaba feito con eles.

⁵ Pero erguéronse algúns da seita dos fariseos, que creran, e dicían: Cómpre circuncidalos e mandarlles cumprir a Lei de Moisés.

⁶ Entón os apóstolos e os responsables xuntáronse para examinaren a cuestión.

⁷ E, despois de moito discutiren, ergueuse Pedro e díxolles: Irmáns, ben sabedes que desde os primeiros días me escolleu Deus de entre vós, para que os pagáns oísen pola miña boca a palabra da Boa Nova e cresen.

⁸ E Deus, que coñece os corazóns, testemuñou en favor deles, dándolles o Espírito Santo coma a nós.

⁹ Non fixo ningunha discriminación entre eles e nós, pois purificou o seu corazón pola fe.

¹⁰ Por que, logo, tentades a Deus, querendo cangar no pescozo dos discípulos un xugo que nin nosos pais nin nós fomos quen de aturar?

¹¹ Non; nós cremos que nos salvamos pola graza do Señor Xesús e que eles se salvan igualiño ca nós.

¹² Toda a asemblea ficou en silencio e escoitaban como Bernabé e Paulo contaban todos os sinais e prodixios realizados por Deus entre os pagáns por medio deles.

¹³ Cando calaron, falou Santiago dicindo: Irmáns, escoitádeme:

¹⁴ Simeón contou como desde o principio Deus procurou entre os pagáns un pobo para si,

¹⁵ e con isto cadran as palabras dos Profetas, conforme está escrito:

¹⁶ Logo disto hei volver e reconstruirei a tenda caída de David, reedificarei as súas ruínas e poñereina en pé,

¹⁷ para que o resto dos homes busquen o Señor, así como todas as nacións que xa invocan o meu nome: dío o Señor,

¹⁸ que deu a coñecer estas cousas desde tempos antigos.

¹⁹ Por iso coido que non se debe importunar ós que de entre os pagáns se converten a Deus;

²⁰ chega con escribirlles que se absteñan das contaminacións dos ídolos, das unións deshonestas, das carnes afogadas e do sangue;

²¹ pois Moisés ten desde tempos antigos predicadores en cada cidade e todos os sábados o lemos nas sinagogas.

Resolución do concilio

²² Entón os apóstolos e os responsables de acordo con toda a Igrexa, decidiron elixir algúns de entre eles e mandalos a Antioquía, xunto con Paulo e Bernabé; Xudas, chamado Barsabás, e Silas, homes que destacaban entre os irmáns.

²³ E por medio deles mandaron esta carta: "Os irmáns apóstolos e responsables saúdan ós irmáns de orixe pagá, que están en Antioquía, Siria e Cilicia.

²⁴ Somos sabedores de que algúns, saídos de aquí e a quen non demos mandato ningún, andan por aí desacougándovos coas súas palabras;

²⁵ decidimos escoller uns delegados e mandárvolos, xunto cos nosos benqueridos Bernabé e Saulo,

²⁶ que teñen dedicado a súa vida á causa de noso Señor Xesús Cristo;

²⁷ mandámosvos, logo, a Xudas e Silas, que vos dirán de palabra as mesmas cousas.

²⁸ Porque decidimos, o Espírito Santo e mais nós, non impoñervos máis cargas cás precisas:

²⁹ Absterse de carnes ofrecidas ós ídolos, do sangue, de animais afogados e da unión deshonesta; faredes ben en gardarvos destas cousas. Saúde".

³⁰ Déronlles o encargo e baixaron a Antioquía, onde reuniron a xente e entregaron a carta;

³¹ ó que a leron, alegráronse con aquel consolo.

³² Xudas e Silas, que eran profetas, con moitas palabras animaban e fortalecían a fe dos irmáns.

^33-34 O cabo dun tempo, os irmáns déronlles a paz de despedida, pois volvían onda quen os mandaron.

³⁵ Paulo e Bernabé quedaron en Antioquía, ensinando e predicando con moitos outros a palabra do Señor.

EXPANSIÓN DA IGREXA POLO MUNDO GREGO SEGUNDA VIAXE DE PAULO Separación de Paulo e Bernabé. Segunda viaxe misioneira

³⁶ De alí a uns días, díxolle Paulo a Bernabé: Volvamos visitar os irmáns en todas as cidades nas que anunciamos a palabra do Señor, para vermos como lles vai.

³⁷ Bernabé quería levar tamén a Xoán, o chamado Marcos;

³⁸ pero Paulo coidaba que non o debían levar, porque se separara deles na Panfilia e non participara no traballo.

³⁹ Alporizáronse a tal punto, que se apartaron un do outro: Bernabé colleu a Marcos con el, e embarcou para Chipre;

⁴⁰ Paulo, pola súa banda, escolleu a Silas e, encomendado polos irmáns á graza do Señor, marchou

⁴¹ Atravesando Siria e Cilicia e animando as comunidades.