Feitos 10 - Biblia SEPT

O Espírito abre as portas da Igrexa ós pagáns: conversión de Cornelio

¹ Había en Cesarea un home chamado Cornelio, capitán da compañía chamada italiana.

² Era piadoso e seguidor da relixión xudía, así como todos os da súa casa. Dáballe moitas esmolas ó pobo e decote oraba a Deus.

³ A iso das tres da tarde, tivo unha visión e viu claramente o anxo do Señor entrar cabo del e dicirlle: Cornelio!

⁴ Cheo de medo, e mirando fixo para el, respondeu: Que é, Señor? O anxo respondeulle: As túas oracións e as túas esmolas subiron diante de Deus e tenas presentes;

⁵ manda, logo, uns homes a Iope e manda chamar por un certo Simón, tamén chamado Pedro.

⁶ Está parando en cas dun tal Simón, curtidor, que ten a casa á beira do mar.

⁷ Cando marchou o anxo, chamou a dous criados e un soldado piadoso dos que lle eran máis fieis,

⁸ contoulles todo e mandounos a Iope.

⁹ Para o outro día, indo eles de camiño e xa cerca da cidade, subiu Pedro á azotea a orar. Era polo mediodía,

¹⁰ e sentindo fame quixo tomar algo. Mentres llo preparaban, tivo unha éxtase:

¹¹ viu o ceo aberto e como un gran lenzo, que, pendurado polas catro puntas, baixaba cara á terra.

¹² Había nel toda clase de cuadrúpedes e réptiles da terra e de todos os paxaros do ceo.

¹³ Unha voz díxolle: Érguete, Pedro, mata e come!

¹⁴ Mais Pedro respondeu: De ningunha maneira, Señor, porque nunca comín cousa impura ou profana.

¹⁵ De novo, por segunda vez, chegoulle unha voz: O que Deus purificou non o chames ti profano.

¹⁶ Isto sucedeu por tres veces, e, de súpeto, aquel obxecto volveuse para o ceo.

¹⁷ Estaba Pedro moi sorprendido cavilando que quería dicir aquela visión que tivera, cando os homes mandados por Cornelio, ó acertaren coa casa de Simón, presentáronse na porta

¹⁸ e, dando un berro, preguntaron se paraba alí Simón, o chamado Pedro.

¹⁹ Estando Pedro matinando na visión, díxolle o Espírito: Hai aí uns homes que te buscan;

²⁰ baixa e vaite con eles sen escrúpulos, porque os mandei eu.

²¹ Pedro baixou ó encontro deles e díxolles: Son eu o que buscades, que é o que vos trae?

²² Eles responderon: O capitán Cornelio, home cabal e adepto ó xudaísmo, moi estimado por toda a nación xudía, recibiu aviso dun santo anxo para que te mandase chamar á súa casa e que te escoitase.

²³ Entón Pedro fíxoos entrar e deulles pousada. Para o outro día levantouse e marchou con eles, acompañado por algúns irmáns de Iope,

²⁴ e chegou a Cesarea ó outro día. Cornelio, que xuntara os seus parentes e amigos máis íntimos, xa os estaba agardando.

²⁵ Cando Pedro ía entrar, foi Cornelio á porta e botándoselle os pés, prostrouse.

²⁶ Pero Pedro levantouno, dicíndolle: Érguete, que eu tamén son un home.

²⁷ E, falando con el, entrou. Encontrou moita xente xunta

²⁸ e díxolles: Vós sabedes que non se lle permite a un xudeu ter trato cun estranxeiro ou entrar na súa casa; pero Deus ensinoume que non se debe chamar profano ou impuro a home ningún.

²⁹ Por iso, ó me chamardes, vin sen reparos. E pregúntovos, logo: "por que me mandastes chamar?".

³⁰ Respondeulle Cornelio: Hai catro días, ás tres da tarde, estaba eu rezando na miña casa, cando se presentou un home con vestiduras brancas que relucían

³¹ e dixo: "Cornelio, a túa oración escoitouse, e as túas esmolas recórdanse diante de Deus;

³² manda, logo, uns homes a Iope, e manda buscar un tal Simón, tamén chamado Pedro, que para en cas Simón o curtidor, a rentes do mar".

³³ Mandeiche recado de contado e tiveches a amabilidade de vir. Agora, todos nós estamos na presenza de Deus para oírmos todo o que o Señor che mandou.

³⁴ Tomou entón Pedro a palabra e dixo: Abofé, vexo que Deus non fai distinción de persoas,

³⁵ senón que acepta ó que lle é fiel e practica a xustiza, sexa da nación que sexa.

³⁶ El mandoulles -la súa palabra ós fillos de Israel, anunciándolles a Boa Nova da paz por Xesús Cristo: este é o Señor de todos.

³⁷ Vós sabedes o que pasou en toda a Xudea, comezando desde Galilea, despois do bautismo que Xoán predicou:

³⁸ como Deus unxiu con Espírito Santo e con poder a Xesús de Nazaret, que pasou facendo o ben e curando a todos os que estaban asoballados por Satán; pois Deus estaba con el.

³⁹ E nós somos testemuñas de todo o que fixo no país dos xudeus e mais en Xerusalén. Matárono, colgándoo dun madeiro.

⁴⁰ A este resucitouno Deus ó terceiro día e concedeulle que se deixase ver,

⁴¹ non de todo o pobo, senón das testemuñas escollidas de antemán por Deus: nós que comemos e bebemos con el, logo de que resucitou de entre os mortos.

⁴² E mandounos que predicásemos ó pobo e atestemos que el é quen foi constituído por Deus xuíz de vivos e de mortos.

⁴³ El é de quen todos os profetas dan este testemuño: todos os que crean nel recibirán polo seu nome o perdón dos pecados.

⁴⁴ Aínda Pedro estaba a dicir estas cousas, cando o Espírito Santo veu sobre todos os que escoitaban a palabra.

⁴⁵ Todos os crentes da circuncisión, que viñeran con Pedro, ficaron cheos de asombro, ó veren que o don de Espírito Santo tamén se espallaba sobre os pagáns,

⁴⁶ pois sentíanos falar en linguas e loar a Deus. Entón Pedro dixo:

⁴⁷ Pode alguén negarlle a auga do bautismo ós que recibiron o Espírito Santo o mesmo ca nós?

⁴⁸ E mandou que os bautizasen no nome de Xesús Cristo. Entón pedíronlle que quedase con eles algúns días.