Ezequiel 7 - Biblia SEPT

A chegada do día do Señor levará a recoñecelo

¹ Veume a palabra do Señor nestes termos:

² Oe ti, fillo de Adam: Así lle fala o Señor, Iavé, á terra de Israel: A fin! Chega a fin polas catro esquinas do país!

³ Agora chega a fin para ti, pois mandarei a miña ira contra ti e xulgareite conforme o teu comportamento comigo, e cargareite coas túas abominacións.

⁴ Os meus ollos non terán piedade de ti, nin me compadecerei de ti, senón que te cargarei co teu mesmo comportamento e as túas abominacións estarán diante de ti. Entón recoñeceredes que eu son o Señor.

⁵ Así fala o Señor, Iavé: —Unha desgraza única! Unha desgraza!

⁶ Velaí chega a fin, a fin chega, espértase contra ti, velaí chega.

⁷ A túa vez chega, habitante do país, chega a hora, aproxímase o día do pánico, e o estrondo é máis forte cás montañas.

⁸ Agora, de seguida, vou verter o meu noxo sobre ti, vou esgotar a miña ira contra ti; voute xulgar conforme o teu comportamento, vou presentar cargos contra todas as túas abominacións.

⁹ Os meus ollos non terán compaixón, nin eu me compadecerei; consonte o teu comportamento vou presentar cargos contra ti, e as túas abominacións estarán á vista na túa presenza. Entón recoñeceredes que eu son o Señor, que castiga.

¹⁰ Velaí o día do Señor, velaí chega, tócalle a vez. Xermina a inxustiza, florece o orgullo,

¹¹ A violencia érguese sobre a inxustiza dos ruíns, e será máis forte ca eles, será máis forte có seu exército, será máis forte có seu barullo: a gloria do Señor prevalecerá sobre eles.

¹² Chega a hora, aproxímase o día: o que merca, que non estea ledo; o que vende, que non se poña triste, pois a ira do Señor alcanza toda a súa riqueza.

¹³ O que vende xa non ollará para o que vendeu e, aínda que viva entre os vivos, non volverá a súa vista a toda a súa riqueza, e por culpa da súa dignidade ninguén conservará a vida.

¹⁴ Tocarán a trompeta e todo estará preparado; pero non haberá quen vaia á guerra, pois a miña ira alcanzará toda a súa riqueza.

¹⁵ A espada está fóra, a peste e mais a fame saen da casa: quen estea nas terras, morrerá pola espada; ó que estea na cidade, devorarano a fame e a peste.

¹⁶ Os seus fuxitivos escaparán, estarán nas montañas; coma as pombas no val, todos eles andarán escorrentados, cada un por culpa da súa iniquidade.

¹⁷ Todos os brazos se debilitarán e todas as pernas perderán a forza;

¹⁸ vestiranse de saco e cubriraos o terror, en todas as caras haberá vergonza e en todas as cabezas, calvicie.

¹⁹ Botarán nas rúas a súa prata, e considerarán o seu ouro unha inmundicia; nin o seu ouro nin a súa prata serán capaces de os salvar o día da ira do Señor; non se fartarán as súas gorxas, nin se encherá o seu ventre, pois o ouro e mais a prata foron a causa da súa iniquidade.

²⁰ Foi precisamente o esplendor das xoias o que converteron en motivo de orgullo, e nelas esculpiron as súas abominables imaxes e mais os seus ídolos; por isto lles converto as xoias en inmundicia.

²¹ Convertereinas en botín nas mans dos estranxeiros, daréillelas en ganancia ós peores do mundo, que as profanarán.

²² Retirarei deles os meus ollos, para que sigan profanando o meu tesouro escondido: estraños entrarán nel e profanarano,

²³ facéndoo encadear, pois a capital está chea de xuízos sanguinarios e a cidade está chea de violencia.

²⁴ Traerei os pobos máis malvados para que se apoderen das súas casas, e acabarei co orgullo dos poderosos, e os que eles consideran sagrados serán profanados.

²⁵ Chega a angustia do castigo, buscan a paz, pero non a hai.

²⁶ Virá desastre tras desastre, unha mala noticia seguirá a outra mala noticia; pediranlle oráculos ó profeta, faltaralle a normativa ó sacerdote, e o consello ó ancián.

²⁷ O rei porase de loito, o príncipe vestirase de desolación, e ós campesiños tremeranlles as mans; tratareinos conforme o seu comportamento, e xulgareinos conforme os seus inxustos xuízos. Recoñecerán que eu son o Señor.