Éxodo 9 - Biblia SEPT

A peste no gando

¹ O Señor díxolle a Moisés: —"Vai onda o faraón e faille saber que isto di Iavé, o Deus dos hebreos: Deixa saír o meu pobo, para que me ofreza culto.

² Se non os deixas saír e os segues detendo pola forza,

³ A man de Iavé caerá con peso sobre o gando dos campos. Os cabalos, os asnos, os camelos, as vacas e as ovellas sufrirán unha peste maligna.

⁴ Iavé distinguirá entre o gando dos israelitas e o gando dos exipcios. Aquel non perderá sequera unha cabeza".

⁵ O Señor fixou un prazo: —"Mañá cumprirá o Señor a súa palabra no país".

⁶ E o Señor cumpriu a súa palabra ó día seguinte. Morreu o gando todo dos exipcios; pero dos israelitas non morreu sequera unha cabeza.

⁷ O faraón mandou pescudar sobre o feito, e do gando dos israelitas non morrera sequera unha cabeza. Pero o faraón endureceuse e non deixou saír o pobo.

Chagas na xente e no gando

⁸ O Señor díxolles a Moisés e a Aharón: —"Collede do forno un puño de cinsa, e que Moisés a cisque polo aire, á vista do faraón.

⁹ Trocarase en po, que caerá en todo o Exipto enriba da xente e do gando, producindo chagas purulentas en todo o país".

¹⁰ Eles colleron cinsa dun forno e presentáronse onda o faraón. Moisés ciscouna polo aire, e produciu chagas purulentas na xente e no gando.

¹¹ Os magos non podían resistir diante do faraón, polas chagas que lles saíran, a eles como a todos os exipcios.

¹² O Señor endureceu o corazón do faraón, e non lles fixo caso, conforme dixera o Señor a Moisés.

O pedrazo

¹³ O Señor díxolle a Moisés: —"Mañá érguete cedo, preséntate ó faraón e comunícalle que Iavé, o Deus dos hebreos, manda isto: Deixa saír o meu pobo, para que me ofreza culto.

¹⁴ Pois desta botarei todas as pragas enriba de ti, dos teus ministros, do teu pobo, para que saibas que non hai ninguén coma min en toda a terra.

¹⁵ Se alongase agora mesmo a miña man e te batese coa peste a ti e ó teu pobo, esvaeceríaste da terra.

¹⁶ Se te manteño vivo, é para facerche ver a miña forza e para que se fale do meu nome en todo o mundo.

¹⁷ Ti detés aínda o meu pobo e non o deixas saír.

¹⁸ Pero mira: Mañá destas horas farei caer unha chuvia de pedrazo, tan rexo como non se viu aínda en Exipto, desde o día en que foi fundado ata hoxe.

¹⁹ Manda poñer ó seguro a túa facenda e canto tes nos eidos. A xente e o gando que se atopen fóra, por non os dares recollido, sufrirán a chuvia do pedrazo, e morrerán".

²⁰ Os ministros do faraón que temían ó Señor, meteron ó seguro a súa xente e as súas facendas.

²¹ Os que non deron creto ás palabras de Iavé deixaron fóra os servos e as facendas.

²² Despois díxolle o Señor a Moisés: —"Estende a túa man cara ó ceo: que caia pedrazo en toda a terra de Exipto, sobre os homes, os animais e sobre toda a vexetación do campo".

²³ Moisés tendeu a vara cara ó ceo, e o Señor mandou trebón e pedrazo; caeron lóstregos na terra; o Señor fixo chover pedrazo sobre Exipto.

²⁴ Caía o pedrazo e os lóstregos mesturábanse coa pedra. O pedrazo era tan groso e tan rexo, como non se vira en Exipto desde que era pobo.

²⁵ O pedrazo feriu todo o que había no campo en Exipto, o mesmo xente que gando; machicou a herba, tronzou todas as árbores.

²⁶ Soamente non caeu na bisbarra de Goxén, onde estaban os israelitas.

²⁷ O faraón mandou chamar a Moisés e a Aharón, para dicirlles: —"Esta vez fixen mal. Iavé é xusto. Eu e mais o meu pobo recoñecémonos culpados.

²⁸ Rogádelle a Iavé, pois temos xa abondo de trebón e pedrazo. Deixareivos saír, e non seguirei deténdovos máis tempo".

²⁹ Díxolle Moisés: —"En saíndo da cidade, tenderei as mans cara a Iavé, e entón parará o trebón e deixará de caer pedrazo, para que saibas que a terra é de Iavé.

³⁰ Eu sei que ti e os teus servos non temedes aínda a Iavé Deus".

³¹ O liño e a cebada arruináronse, porque esta tiña xa espigas e aquel estaba na flor.

³² Pero non se perderon o trigo e o centeo, por seren máis serodios.

³³ En saíndo de onda o faraón e da cidade, Moisés tendeu as mans cara ó Señor. Os trebóns e o pedrazo remitiron, e parou de chover.

³⁴ Cando viu o faraón que rematara a choiva, o pedrazo e os trebóns, volveu pecar, el e os seus ministros, teimando na mesma outra vez.

³⁵ O corazón do faraón endureceuse e non deixou saír os israelitas, conforme dixera o Señor por Moisés.