Éxodo 20 - Biblia SEPT

Os dez mandamentos

¹ O Señor pronunciou estas palabras:

² —"Eu son o Señor, o teu Deus, que te saquei da terra de Exipto, da condición de escravitude.

³ Non terás xunto comigo outros deuses.

⁴ Non farás para ti imaxes nin figura ningunha do que hai enriba no ceo, nin abaixo na terra, nin nas augas de debaixo da terra.

⁵ Non te prostrarás diante delas nin as adorarás, pois eu, o Señor teu Deus, son un Deus celoso. No caso dos que me aborrecen, eu castigo os pecados dos pais nos fillos, nos netos e nos bisnetos.

⁶ Pero no caso dos que me aman e gardan os meus preceptos, eu mostro misericordia por todas as xeracións.

⁷ Non pronunciarás en van o nome do Señor o teu Deus, pois o Señor non deixa sen castigo ó que pronuncia en van o seu nome.

⁸ Pensa no día do sábado, para o faceres día santo.

⁹ Traballarás seis días na semana, e neles farar a túa tarefa.

¹⁰ Pero o día sétimo é sábado, dedicado ó Señor o teu Deus. Nel non farás traballo ningún, nin ti, nin o teu fillo, nin a túa filla, nin o teu servo, nin a túa serva, nin o teu gando, nin o forasteiro que habite nas túas cidades.

¹¹ Porque o Señor fixo en seis días o ceo, a terra, o mar e todo o que hai neles, e no sétimo día descansou. Por iso mesmo bendiciu o Señor o día do sábado e declarouno día santo.

¹² Honra a teu pai e a túa nai, para que a túa vida sexa longa na terra que o Señor teu Deus che dá.

¹³ Non matarás.

¹⁴ Non cometerás adulterio.

¹⁵ Non roubarás.

¹⁶ Non darás un testemuño falso contra o teu próximo.

¹⁷ Non cobizarás a casa do teu próximo: nin a súa muller, nin o seu escravo, nin a súa escrava, nin o seu boi, nin o seu asno, nin nada de canto é seu".

¹⁸ O pobo enteiro percibía os tronos, os lóstregos, o soar da trompeta e o fumegar do monte. A vista diso tremía e mantíñase lonxe.

¹⁹ Dicíanlle a Moisés: —"Fálanos ti, e escoitaremos; pero que non nos fale Deus, non sexa que morramos".

²⁰ Moisés respondeulles: —"Non teñades medo. Deus vén para probarvos e para que teñades á vista o seu temor e non pequedes".

²¹ O pobo quedou lonxe, e Moisés aproximouse á nube mesta, onde estaba Deus.

Código da alianza: O altar

²² O Señor díxolle a Moisés: —"Fálalles ós israelitas: Vós mesmos puidestes ver como vos dirixín a palabra desde o ceo.

²³ Non faredes deuses de prata para poñelos ó meu lado, nin vos fabricaredes deuses de ouro.

²⁴ Faime un altar de terra e ofréceme sobre el os holocaustos e os sacrificios de comuñón, as túas ovellas e as túas vacas. En calquera sitio onde eu faga o meu nome memorable, virei onda ti e bendicireite.

²⁵ Se me fas un altar de pedra, non o fagas de pedra labrada, pois ó picar a pedra co punteiro, lixaríala.

²⁶ Non subas ó meu altar por escaleiras, para non mostrares desde elas as túas partes.