Éxodo 15 - Biblia SEPT

Canto de grazas dos salvados

¹ Entón Moisés e os israelitas cantaron este canto ó Señor: —"Cantarei ó Señor, que se cubriu de gloria, cabalo e cabaleiro alagou no mar.

² O Señor é a miña forza, a razón do meu canto, El é a miña salvación. El é o meu Deus, e loareino, o Deus de meu pai, e enxalzareino.

³ O Señor é un guerreiro. O seu nome é Iavé.

⁴ Alagou no mar ó faraón cos seus exércitos, a flor dos seus capitáns afogou no Mar Rubio.

⁵ Os abismos cubríronos, baixaron ó fondo coma pedras.

⁶ A túa destra, Señor, distínguese pola forza, a túa destra, Señor, tronza ós inimigos.

⁷ Coa túa aterradora maxestade crebas os teus contrarios, cando soltas o teu noxo, consómeos coma palla.

⁸ Co soprido do teu furor amoréanse as augas, érguense en diques as correntes, callan as augas do mar.

⁹ Os inimigos dicían: Perseguirei, atraparei, repartirei botín, ata fartar a cobiza; sacarei a miña espada, despoxarei coa miña man.

¹⁰ Pero botaches ti un sopro, e cubriunos o mar, afundíronse coma chumbo nas augas embravecidas.

¹¹ Quen hai coma ti, Señor, entre os deuses, quen coma ti, excelso en santidade, terrible polas túas obras, facedor de milagres?

¹² Soamente tendiches a destra, e enguliunos a terra.

¹³ Ti guiaches con amor o pobo rescatado, coa túa forza leváchelo onda a túa sagrada morada.

¹⁴ Oírono os pobos e tremeron, un terror coma de parto agarrou nos filisteos.

¹⁵ Arrepiaban os grandes de Edom, tremían os xefes de Moab, derretíase toda a poboación de Canaán.

¹⁶ Caeu enriba deles un medo tremente, o poder do teu brazo deixounos coma de pedra, namentres pasaba o teu pobo, Señor, namentres pasaba o pobo que adquiriches.

¹⁷ Ti leváchelo e plantáchelo na túa propiedade, no lugar onde fixeches, Señor, a túa morada, no santuario que ti fundaches coas túas mans.

¹⁸ O Señor reinará por sempre.

¹⁹ A cabalería do faraón, os seus carros e os seus cabaleiros, entraron polo mar, e entón botou o Señor as augas do mar por riba deles.

²⁰ Pero os israelitas pasaron polo medio do mar a pé enxoito".

²¹ A profetisa Miriam, irmá de Aharón, botou man do pandeiro, e todas as mulleres saíron con pandeiros detrás dela, bailando. Miriam cantaba diante: —"Cantade ó Señor, que se cubriu de gloria, cabalo e cabaleiro alagou no mar".

Onda a fonte de Marah

²² Moisés fixo marchar ós israelitas de onda o mar Rubio, e colleron a dirección do deserto do Sur. Camiñaron tres días polo deserto, sen atoparen auga.

²³ Chegaron a Marah. Pero non puideron beber daquela auga, polo seu amargor. Por iso lle puxeron a aquel lugar o nome de Marah.

²⁴ O pobo murmuraba contra Moisés e preguntaba: —"Que imos beber?"

²⁵ Moisés clamou cara ó Señor, e o Señor mostroulle un madeiro que había botar na auga. A auga volveuse doce. Alí deulles leis e normas, e púxoos á proba.

²⁶ Díxolles: —"Se obedecedes ó Señor, o voso Deus, se facedes o que é debido, se cumprides os seus mandamentos e gardades as súas leis, non botarei sobre vós as pragas que botei sobre os exipcios, pois eu son o Señor que cura".

²⁷ Chegaron a Elim, onde había doce fontes e setenta palmeiras. E acamparon alí, preto da auga.