Efesios 4 - Biblia SEPT

Normas xerais

¹ Por tanto, eu, preso polo Señor, pídovos que camiñedes segundo a dignidade da chamada que recibistes,

² con total humildade, sinxeleza e paciencia, aturándovos uns a outros con amor,

³ esforzándovos por manter a unidade do espírito no vínculo da paz.

⁴ Hai un só corpo e un só Espírito, do mesmo xeito que se vos chamou a unha única esperanza na vosa vocación.

⁵ Hai un só Señor, unha soa fe, un só bautismo,

⁶ e un só Deus e Pai de todos, que está sobre todos, por todos e en todos.

⁷ A cada un de nós déusenos a graza segundo a medida do don de Cristo.

⁸ Por iso di a Escritura: Subiu ó alto levando cativos; concedeulles os dons ós homes.

⁹ Ese "subiu" que quere dicir senón que tamén baixou ó fondo da terra?;

¹⁰ e o que baixou foi o mesmo que subiu á cima do ceo para enchelo todo.

¹¹ E a uns fíxoos apóstolos; a outros, profetas; a outros, mensaxeiros do Evanxeo; e a outros, pastores e mestres,

¹² para fornecer cristiáns cara á tarefa do ministerio, para a edificación do corpo de Cristo,

¹³ Ata que todos academos a unidade na fe e no coñecemento do Fillo de Deus, a madurez do home perfecto, o desenvolvemento propio da plenitude de Cristo.

¹⁴ Así xa non seremos nenos, batidos e levados á deriva polas ondas de calquera corrente de doutrina, á mercé do engano dos homes e de argucias demagóxicas,

¹⁵ senón que, sendo auténticos no amor, medraremos en todo cara a Aquel que é a cabeza, Cristo.

¹⁶ Del vén que o corpo todo ben axustado e compacto por todas as xunturas que o alimentan, coa actividade propia de cada unha das partes, vaia medrando, construíndose el mesmo, no amor.

Vida pagá e vida cristiá

¹⁷ Dígovos, por tanto, e recoméndovos en nome do Señor que non vivades máis coma os pagáns, coa mente baleira,

¹⁸ coa intelixencia entebrecida, alleos á vida de Deus, pola ignorancia que hai neles, debido á cegueira do seu corazón.

¹⁹ Os tales volvéronse insensibles, entregáronse ó vicio ata practicaren insaciablemente toda clase de inmoralidades.

²⁰ Vós, con todo, non foi así como coñecestes a Cristo.

²¹ Supoño que vos falaron del e que vos ensinaron o que responde á verdade en Xesús;

²² isto é, que vos ispades do home vello da vida anterior, que vai esmorecendo, seducido polas súas arelas;

²³ que cambiedes a vosa actitude mental,

²⁴ e que vistades o home novo, creado a imaxe de Deus, na xustiza e na relixiosidade auténticas.

Unha vida no amor

²⁵ Por iso rexeitade a mentira e dígalle cadaquén a verdade ó seu próximo, porque somos membros uns dos outros.

²⁶ Anoxádevos, pero non cheguedes a pecar: que o solpor non vos colla no voso incomodo,

²⁷ nin lle deades entrada ó demo.

²⁸ O que antes roubaba, que non roube máis e que se esforce en traballar honradamente coas súas mans, para poder compartir co necesitado.

²⁹ Que non saia da vosa boca unha palabra ruín: ó contrario, a palabra boa, para a edificación no momento preciso, para que faga ben ós que escoitan.

³⁰ Non aflixades ó Santo Espírito de Deus, que vos selou para o día da redención.

³¹ Arredade de vós toda retranca, carraxe, ira, berros ou aldraxes e calquera outra maldade;

³² máis ben sede bondadosos e misericordiosos uns cos outros, perdoándovos mutuamente, coma Deus vos perdoou en Cristo.