Deuteronomio 2 - Biblia SEPT

O paso por Edom, Moab e Amón

¹ Despois puxémonos ao camiño na dirección do Mar Rubio tal como mo dixera o Señor, e demos voltas ao monte Seir durante moito tempo.

² Logo o Señor díxome así:

³ Xa está ben de dardes voltas a estes montes. Dirixídevos ao Norte.

⁴ Dálle estas ordes ao pobo: Vós ides pasar as fronteiras dos vosos irmáns, os fillos de Esaú, que viven no Seir. Eles téñenvos medo, pero gardádevos ben

⁵ de metervos con eles, xa que da súa terra non vos vou dar a vós nin sequera a pisada da planta do pé, senón que os montes de Seir deillos en herdanza a Esaú.

⁶ A comida que ides comer, comprádellela a eles con prata, e a mesma auga que ides beber, comprádellela tamén con prata;

⁷ pois velaí que o Señor, o teu Deus, te bendiciu en todas as túas empresas, tivo coidado de ti ao camiñares por este enorme deserto. Durante estes corenta anos, estivo contigo o Señor, o teu Deus, e nada che faltou.

⁸ E ao saírmos de xunto ós nosos irmáns, os fillos de Esaú que vivían en Seir, deixando o camiño da Arabah, de Eilat e de Esion-Guéber, collemos a dirección do deserto de Moab.

⁹ E o Señor díxome: Non ataques a Moab nin te metas en guerra con eles; mira que non che dou en herdanza nada do seu país, pois xa lles dei ós fillos de Lot en herdanza a cidade de Ar.

¹⁰ Noutros tempos vivían alí os emitas, un pobo grande, numeroso e alto de estatura, igual cós anaquitas.

¹¹ (Todos coidan que os emitas eran refaítas coma os anaquitas, pero os moabitas chámanlles emitas.

¹² Tamén en Seir vivían noutros tempos os hurritas, pero os fillos de Esaú expulsáronos e botáronos de diante de si, establecéndose no seu lugar, o mesmo que fixo Israel co país que o Señor lle deu en herdanza).

¹³ Agora, en marcha, e póndevos a atravesar o regato Zéred. E pasamos o regato Zéred.

¹⁴ Trinta e oito anos foi o tempo que nos levou atravesar desde Cadex Barnea ata que pasamos o regato Zéred e ata que desapareceu do campamento toda aquela xeración de homes de guerra, tal como o Señor llelo xurara.

¹⁵ Pois a man do Señor estaba clamorosamente contra eles para espantalos do medio do campamento ata que desaparecesen completamente.

Conquista en guerra santa do reino de Sihón

¹⁶ Unha vez que todos os homes de guerra desapareceron, por iren morrendo no medio do pobo,

¹⁷ faloume o Señor nestes termos:

¹⁸ Ti, atravesa hoxe a fronteira de Moab, por Ar.

¹⁹ Cando chegues á presenza dos fillos de Amón, non os ataques nin te metas con eles, xa que non che dou en herdanza nada do territorio dos fillos de Amón, pois xa llelo teño dado en herdanza ós fillos de Lot.

²⁰ (Este territorio tamén se considera territorio dos refaítas, pois noutros tempos viviron nel os refaítas, a quen os amonitas lles chaman zamzumitas:

²¹ un pobo grande, numeroso e alto de estatura, o mesmo cós anaquitas. O Señor fíxoos desaparecer de diante dos amonitas, que os desposuíron para se estableceren no seu lugar.

²² Foi o mesmo que fixo o Señor en favor dos fillos de Esaú, que viven en Seir, pois o Señor fixo desaparecer de diante dos fillos de Esaú ós hurritas, que os desposuíron e se estableceron no sitio ata o día de hoxe.

²³ Os avitas, que vivían nas bisbarras ata Gaza, os cretenses, que saíran de Creta, fixéronos desaparecer, para se estableceren no seu lugar.

²⁴ En pé! En marcha! Cruzade o regato Arnón. Mira que che entrego no teu poder a Sihón, o amorreo, rei de Hexbón, e o seu territorio. Comeza e conquista, decláralle a guerra.

²⁵ O día de hoxe comezo a te converter no causante de temor e de terror ante a presenza dos pobos que hai debaixo de todo o firmamento; ao teren noticia do teu renome, poranse a tremer e escaparán da túa presenza.

²⁶ Logo eu, desde o deserto do Nacente, mandei mensaxeiros a Sihón, rei de Hexbón, con esta mensaxe de paz:

²⁷ Déixame pasar a través do teu país, ao longo do vieiro; irei polo vieiro sen virar nin á dereita nin á esquerda.

²⁸ Comerei a comida que me queiras vender a prezo de prata, e beberei a auga que me queiras dar, a cambio de prata. Déixame tan só pasar a pé,

²⁹ o mesmo que me deixaron os fillos de Esaú, que viven en Seir, e os moabitas que viven en Ar, ata que pase o Xordán para a terra que o Señor, o noso Deus, nos vai entregar.

³⁰ Sihón, o rei de Hexbón, non nos quixo deixar pasar por xunto del, xa que o Señor, o teu Deus, volveu terco o seu espírito e duro o seu corazón, para entregarcho na túa man, tal como hoxe está.

³¹ Entón o Señor díxome: Olla, eu comecei por entregarche a Sihón e a súa terra. Ti comeza por recibir en herdanza o seu país.

³² Entón Sihón saíunos ao encontro en plan de guerra a Iahsah, el e mais o seu pobo.

³³ E como o Señor, o noso Deus, nolo entregou á nosa vontade, derrotámolo a el, a seus fillos, e a todo o seu pobo.

³⁴ E naquel intre conquistamos todas as súas cidades, consagrando ao exterminio cada cidade: homes, mulleres e meniños, e sen deixarmos sobreviventes.

³⁵ Soamente deixamos para nós como botín os animais e os espolios das cidades que conquistaramos.

³⁶ Desde Aroer, que está na beira do río Arnón, e desde a cidade que está no val, ata Galaad, non houbo cidade que se nos resistise. O Señor, o noso Deus, entregáranolas todas elas, á nosa vontade.

³⁷ Soamente non te achegaches ao país dos amonitas, a todo o longo do val do Iaboc e ás cidades da montaña, e a todo o que o Señor, o noso Deus, che prohibira.