Cantares 7 - Biblia SEPT

Danza da Xulamita

¹ —Vira, vira, Xulamita! Vira, vira, que te estamos a ollar! —Que estades a ollar para a Xulamita cando se pon a bailar na regueifa?

² —Que xeitoso o teu puntear nas sandalias, filla de nobre! As curvas dos teus cadrís son coma aneis, feitura de man de artista.

³ O teu embigo, unha cunca en media lúa, non terá falta de licor. O teu ventre é monllo de trigo cinguido de lirios.

⁴ Os teus peitos son coma dúas crías xemelgas de gacela.

⁵ O teu pescozo, cal torre de almafí. Os teus ollos, estanques de Hexbón xunto á porta de Bat-Rabim. É o teu perfil coma a torre do Líbano que vixía Damasco.

⁶ Tes ergueita a cabeza coma o Carmelo; son as túas trenzas da color da púrpura. Un Rei prenderíase nos teus rizos!

Palmeira

⁷ Que belida ti es, que agarimosa, meu amor apaixonado!

⁸ O teu van seméllase á palmeira e os teus peitos ós acios.

⁹ E dixen eu: Subir hei á palmeira e coller hei os dátiles! Serán para min os teus peitos coma acios de vide, e o teu alento, un aroma de mazás.

¹⁰ O teu bicar é un viño xeneroso que corre dereitiño esvarando por labios e por dentes.

¹¹ —Eu son do meu amigo, e de min a súa arela!

Don na aberta campía

¹² —Ven, meu amigo, e saiamos para o campo; pasaremos a noite nos lugares,

¹³ e nas viñas habemos de espertar; veremos se xa xermola a vide, se xa agroman as flores e están a abrochar os granados; alí hei darche os meus agarimos.

¹⁴ As mandrágoras dan a súa fragrancia; hai xunto ás nosas portas mil froitos cobizosos, dos novos e dos secos, que eu reservei, amigo, para ti.