Cantares 2 - Biblia SEPT

Lirio e maceira

¹ —Eu son o narciso do Xarón, unha azucena das valgadas.

² —Coma lirio de entre os toxos tal é a miña amada entre as rapazas.

³ —Coma a maceira entre as árbores da fraga tal é o meu amigo entre os mozos. A súa sombra devezo por me sentar pois é doce o seu froito ó meu padal.

Doenza de amor

⁴ Meteume el na cámara do viño e a súa bandeira para min chámase amor.

⁵ Sostédeme con tortiñas de uvas pasas, confortádeme con mazás, que doente vou de amor!

⁶ Puxo a súa esquerda baixo a miña cabeza, coa súa dereita unha aperta me está a dar.

⁷ Conxúrovos, meniñas de Xerusalén, polas gacelas ou as cervas montesías, non espertedes nin desveledes o amor, ata que el queira!

O amado ás portas

⁸ Escoitade! É o meu amigo! Aí o vén! Choutando polos montes, brincando por outeiros!

⁹ Semella o meu amigo unha gacela ou un cerviño novo. Velaí que parou tralo noso muro, albisca polas fiestras, axexa polas reixas!

Aí vén o maio

¹⁰ Faloume o meu amigo; así dicía: —"Érguete, amada miña, fermosa miña, ven xa!

¹¹ Xa fuxiu o inverno, foron pasando as chuvias,

¹² floriñas asomaron na campía, vén o tempo das ruadas, os arrolos da rula resoan nos nosos campos;

¹³ o figueiral ten gromos, as vides botan flores recendentes. Érguete e ven, amada, fermosa miña, ven xa!

Pomba escondida

¹⁴ Miña pomba, nas fendas dos penedos, nos recantos das rochas, faime ver a túa figura, faime oír o teu falar, que é doce esa voz túa, e o teu xeito, lanzal!"

Raposiñas

¹⁵ Aferrádenos as raposas, as raposas pequeniñas que nos estragan as viñas, nosas viñas a agromar!

¹⁶ Para min é o meu amigo e eu son para el que pasta nos lirios.

¹⁷ Ata que sopre o día e fuxan as sombras volve, meu amigo, seméllate á gacela ou ó cervo noviño nos montes de Beter.