Cantares 1 - Biblia SEPT

¹ O mellor dos Cantares, de Salomón.

Limiar: bicos e agarimos

² —Que me bique cun bico da súa boca! Abofé, mellores son có viño os teus amores,

³ mellores có recendo dos teus perfumes; coma esencia que esvara é o teu nome, ben é que te amen tanto as raparigas.

⁴ Arrástrame contigo: Corramos! Introdúzame o Rei na súa alcoba. Folguémonos en ti, ledas abondo, Loemos os teus amores máis có viño. Que ben fan en te amaren!

Moreniña e fermosa

⁵ Morena eu son pero xeitosa —meniñas de Xerusalén— coma as tendas de Quedar, coma as cortinas de Xalmah.

⁶ Non reparedes en que son moreniña: foi que o sol me queimou. Fillos de miña nai anoxáronse comigo, puxéronme de garda nas súas viñas, e a miña, a miña viña, non a gardei.

Bucólica

⁷ Dime ti, meu ben amado, onde apacentas? Onde fas repousar o gando ó mediodía? Para que hei andar sen rumbo onda os rabaños dos teus amigos?

⁸ —Non o sabes ti, belida entre as mulleres? Vai tralas pegadas das ovellas! Pasta os teus cabuxos onda as cabanas dos pastores!

Égoa de reis

⁹ A unha egua de carros faraónicos compárote eu, miña amada.

¹⁰ Que ben feitas as meixelas entre os pendentes, e a gorxa entre os colares!

¹¹ Farémosche colgantes de ouro puro, coas doas prateadas!

Aromas

¹² —Mentres o Rei se deita no diván, ponse o meu nardo a recender.

¹³ Folequiño de mirra é para min o meu amigo, repousa entre os meus peitos;

¹⁴ coma acio de fiafeira é para min o meu amigo, das viñas de En-Guedí.

Declaración na aurora

¹⁵ —Si que es belida, miña amada, si que es belida! Os teus ollos son pombiñas!

¹⁶ —Si que es ti belido, meu amigo, e ben garrido! Frondoso é o noso leito,

¹⁷ de cedro ten as trabes a nosa casa, de ciprés son os teitos.