2 Samuel 3 - Biblia SEPT

Fillos de David

¹ A guerra entre a casa de Xaúl e a de David fíxose longa. David medraba, mentres a casa de Xaúl esmorecía.

² A David nacéronlle varios fillos en Hebrón. O primoxénito foi Amnón, fillo de Ahinoam de Iezrael.

³ O segundo foi Quilab, fillo de Abigail, a que fora muller de Nabal de Carmel. O terceiro foi Abxalom, fillo de Macah, a filla de Talmai, rei de Guexur.

⁴ O cuarto foi Adonías, fillo de Haguit. O quinto Xafatías, fillo de Abital.

⁵ O sexto Itream, fillo de Eglah, muller de David. Todos eles nacéronlle a David en Hebrón.

Morte de Abner

⁶ No curso da guerra que sostiveron a casa de Xaúl e a de David, Abner fíxose forte na casa de Xaúl.

⁷ Xaúl tivera unha concubina que se chamaba Rispah, filla de Aiah. E Ixbóxet díxolle a Abner: —"Por que te achegaches á concubina de meu pai?"

⁸ Abner enfadouse moito polas palabras de Ixbóxet e dixo: —"Son eu a cabeza dun can de Xudá? Ata hoxe tiven piedade da familia de teu pai Xaúl, dos seus irmáns e dos seus amigos; e a ti non te entreguei no poder de David. E ti pídesme agora contas dunha falta con esa muller?

⁹ Que Deus castigue a Abner, se non fago en favor de David o que o Señor lle ten xurado:

¹⁰ quitarlle o reino á familia de Xaúl e afincar o trono de David sobre Israel e Xudá desde Dan a Beerxeba".

¹¹ Ixbóxet non ousou replicar a Abner do medo que lle tiña.

¹² Entón mandou Abner mensaxeiros a David para que lle propuxesen da súa parte: —"A quen lle pertence o país?", queréndolle dicir: dáte á avinza comigo e axudareiche a que todo Israel se poña da túa parte.

¹³ David respondeulle: —"Está ben. Farei un pacto contigo. Soamente che pido unha cousa: non te presentes diante de min se non traes contigo, ó vires verme, a Micol, a filla de Xaúl".

¹⁴ David mandou, pola súa parte, mensaxeiros, que dixeran a Ixbóxet: —"Devólveme a Micol, que eu adquirín como muller por cen prepucios de filisteos".

¹⁵ Entón mandou Ixbóxet que lla quitasen ó seu home Paltiel, fillo de Laix.

¹⁶ O seu home foi ata Bahurim chorando detrás dela. Pero alí díxolle Abner: —"Dá a volta". E el deuna.

¹⁷ Abner díxolles ós vellos de Israel: —"Hai algún tempo queriades que David fose o voso rei.

¹⁸ Facédeo, logo, agora, pois o Señor ten dito de David: pola man do meu servo David librarei ó meu pobo Israel do poder dos filisteos e do de todos os seus inimigos".

¹⁹ Abner faloulles tamén ós de Benxamín. Despois foi a Hebrón para falar con David e dicirlle o que decidira Israel e toda a casa de Benxamín.

²⁰ Abner chegou a Hebrón, onda David, con vinte homes; e David preparou un banquete para todos.

²¹ Abner díxolle a David: —"Irei e reunirei a todo Israel ó redor do rei, meu señor. Farán un pacto contigo e ti reinarás sobre eles conforme os teus anhelos". Despois diso David despediu a Abner, que marchou en paz.

²² Niso chegaron dunha incursión os homes de David e Ioab con eles, traendo un gran botín. Abner non estaba xa en Hebrón, onda David, pois este xa o despedira e el fórase en paz.

²³ O entrar Ioab cos seus soldados, déronlle a noticia: —"Abner, fillo de Ner, veu onda o rei. Este despediuno e el marchou en paz".

²⁴ Ioab presentouse onda o rei para dicirlle: —"Que é o que fixeches? Agora que Abner veu onda ti, por que deixaches que se fose?

²⁵ Ti sabes que Abner, fillo de Ner, veu onda ti para engaiolarte, para informarse dos teus movementos e para coñecer os teus proxectos".

²⁶ Ioab saíu de onda David e mandou mensaxeiros tras de Abner; e, sen sabelo David, fixérono volver desde o pozo de Sirah.

²⁷ Cando Abner estivo de volta en Hebrón, Ioab levouno á parte, a un lado da porta, coma para falarlle en segredo. Alí feriuno no ventre e matouno, en vinganza da morte do seu irmán Asael.

²⁸ De que David soubo o acontecido protestou: —"Eu e o meu reino somos inocentes diante do Señor do sangue de Abner, fillo de Ner.

²⁹ Que caia sobre a cabeza de Ioab e sobre toda a súa familia. Que na familia de Ioab non deixe nunca de haber tiñosos e leprosos, trencos, mortos á espada e famentos".

³⁰ Ioab e o seu irmán Abixai mataron a Abner, porque este matara ó irmán deles, Asael, no combate de Gabaón.

³¹ David ordenoulles a Ioab e ós soldados que tiña con el: —"Rachade as vosas vestiduras, cinguídevos co saco e póndevos de loito por Abner". E o rei mesmo ía camiñando tras do féretro.

³² Enterraron a Abner en Hebrón e o rei rompeu a chorar xunto ó sartego. Toda a xente choraba

³³ e o rei entoou esta elexía por Abner: "Tiña que morrer Abner coma un necio?

³⁴ As túas mans non foran atadas e os teus pés non foran pexados con cadeas. Caíches coma cando se cae por obra de malfeitores".

³⁵ O pobo todo seguía chorando por Abner. Despois acercáronse a David para facerlle comer algo, mentres era aínda de día. Pero el xurou: —"Que Deus me castigue, se probo un bocado de pan ou de calquera outra cousa antes da posta do sol".

³⁶ A xente escoitou aquilo e aprobouno, pois todo o que o rei facía parecíalle ben.

³⁷ Aquel día souberon todos, Israel enteiro, que o rei non tivera que ver coa morte de Abner, fillo de Ner.

³⁸ O rei díxolles ós seus servidores: —"Decatádesvos de que hoxe caeu un xefe e un gran home en Israel?

³⁹ Hoxe estiven eu brando, mesmo se son o rei unxido. Estes homes, fillos de Seruiah, foron máis duros ca min. Que o Señor lle pague ó malfeitor conforme a súa maldade".