2 Samuel 22 - Biblia SEPT

Salmo real

¹ O día en que o Señor o librou do poder dos seus inimigos e das mans de Xaúl, David entooulle este canto ó Señor.

² —"Señor, miña rocha, meu castro e meu refuxio;

³ meu Deus, penedo onde me acollo, meu escudo, meu salvador, meu tobo, meu recanto, que me libras da violencia.

⁴ Eu invoco o Señor, o adorable, e dos meus inimigos serei salvo.

⁵ Cando as ondas da morte me rodean e as correntes do averno me atropelan;

⁶ cando me cinguen as cordas do abismo e os lazos da morte me sorprenden,

⁷ no apuro invoco o Señor e chamo polo meu Deus, e El escoita a miña voz desde o seu santuario, o meu clamor chega ós seus oídos.

⁸ A terra conmóvese e treme, os fundamentos do ceo estremecen, tremen por mor da túa ira.

⁹ Do seu nariz sobe o fume, de todo el carbóns acesos.

¹⁰ Abaixa os ceos e descende, con mestas nubes debaixo dos seus pés.

¹¹ A cabalo dun querubín voa subido nas ás do vento.

¹² Das tebras fai a súa tenda, envolto en escuras augas e en néboa mesta.

¹³ Co relampo da súa presenza acéndense chispas de lume.

¹⁴ O Señor trona desde o ceo, o Altísimo fai resoar a súa voz.

¹⁵ Dispara as súas frechas e dispérsaos, cos seus lóstregos entoléceos.

¹⁶ O leito do mar queda á vista, os alicerces do mundo ó descuberto, diante da ameaza do Señor, polo bafo da súa ira.

¹⁷ Desde o ceo alonga el a man para collerme, para tirarme das augas caudalosas.

¹⁸ Líbrame de inimigos poderosos, de adversarios máis fortes ca min.

¹⁹ O día da miña desgraza eles atácanme, pero o Señor é o meu amparo,

²⁰ quen me saca a campo aberto e me salva, porque me ama.

²¹ O Señor retribúeme, segundo a miña rectitude e conforme a pureza das miñas mans.

²² Eu gardo, certamente, os camiños do Señor e non son rebelde ó meu Deus.

²³ Teño as súas decisións sempre presentes e non me arredo dos seus preceptos.

²⁴ Son sincero diante del e gárdome do pecado.

²⁵ O Señor retribúeme segundo a miña rectitude e conforme a miña pureza ós seus ollos.

²⁶ Co piadoso móstraste piadoso e co enteiro es ti enteiro.

²⁷ Co puro móstraste puro e co renarte es ti retorto.

²⁸ Ti salvas a xente humilde e abaixas os soberbios.

²⁹ Ti es, Señor, a miña candea, o Señor aluma as miñas tebras.

³⁰ Contigo podo correr tras dunha tropa, co meu Deus podo atacar unha muralla.

³¹ A conduta do Señor é perfecta, a súa palabra, acrisolada, un escudo para cantos a El se acollen.

³² Que Deus hai, fóra do Señor? Quen é unha rocha, fóra do noso Deus?

³³ El é o Deus que me cingue de forza, o que fai dereito o meu camiño.

³⁴ El fai os meus pés coma os dos cervos e mantenme en pé nos outeiros;

³⁵ El adestra para a loita as miñas mans, os meus brazos para tensar arco de bronce.

³⁶ Ti préstasme o teu escudo salvador, a túa bondade engrandéceme.

³⁷ Ti alongas os meus pasos e non deixas tremer os meus nocellos.

³⁸ Perseguirei os meus inimigos, desbaratareinos, non volverei, ata acabar con eles.

³⁹ Destruireinos, esmagareinos, de xeito que non poidan refacerse, caídos debaixo dos meus pés.

⁴⁰ Ti cínguesme de forza para o combate e dobras debaixo de min os meus contrarios.

⁴¹ Ti entrégasme os meus inimigos polas costas, para que eu poida abater os que me abouxan.

⁴² Piden eles axuda e ninguén os axuda, chaman polo Señor, pero El non lles responde.

⁴³ Heinos moer, coma o po da terra, pisareinos, coma bulleiro das rúas.

⁴⁴ Ti líbrasme do pobo en revolta e posme á cabeza das nacións; pobos que non coñecía préstanme homenaxe.

⁴⁵ Os estranxeiros agasállanme, en véndome, xa me obedecen.

⁴⁶ Os estranxeiros embarúllanse e saen tremendo das súas cidadelas.

⁴⁷ Viva o Señor, bendita a miña rocha! Sexa exaltado Deus, o meu salvador,

⁴⁸ o Deus que vinga as miñas aldraxes, o que somete pobos ó meu xugo.

⁴⁹ O que me libra dos meus inimigos, érgueme por riba dos meus perseguidores e sálvame do home violento.

⁵⁰ Por iso quero loarte, Señor, diante dos pobos, quero cantarlle ó teu nome.

⁵¹ El dá ó seu rei grandes vitorias e mostra o seu amor polo seu unxido, con David e coa súa liñaxe para sempre".