2 Corintios 12 - Biblia SEPT

As revelacións

¹ Xa que toca a presumir —aínda que non está ben facelo—, acudirei ás visións e revelacións do Señor.

² Sei dun cristián a quen hai catorce anos (se foi no corpo ou fóra do corpo, non o sei, iso sábeo Deus) o levaron ata o terceiro ceo.

³ E sei que ese home (se foi no corpo ou fóra do corpo, non o sei, iso sábeo Deus)

⁴ o levaron ó paraíso e oíu palabras inefables, que non se lle permiten pronunciar ó ser humano.

⁵ De tal home presumirei. Pola miña parte, con todo, só me gabarei das miñas fraquezas.

⁶ Aínda que, se eu quixer presumir, non sería un insensato, pois só diría a verdade. Mais desisto para que ninguén me valore por enriba do que ve ou oe de min.

⁷ E, debido á grandeza das revelacións, por iso, para que non teña soberbia, espetóuseme un aguillón na carne: un emisario de Satán, para que me pegue lapotes, e así non teña orgullo.

⁸ Por tres veces pedinlle ó Señor que o arredase de min,

⁹ pero respondeume: "Chégache coa miña graza; a forza vese cumprida na fraqueza". Daquela presumirei con gusto das miñas debilidades, para que así resida sobre min a forza de Cristo.

¹⁰ E por iso gózome nas fraquezas, nas afrontas, nas necesidades, persecucións e angustias que sufro por Cristo; porque, cando estou débil, entón é cando son poderoso.

¹¹ Sei que acabo de falar aloucadamente: pero fostes vós os que me forzastes a iso. Era eu quen debía ser acreditado por vós, pois, aínda que eu non sexa ninguén, en nada fun menos do que eses super-apóstolos.

¹² Os signos do apóstolo realizáronse entre vós na constancia a toda proba e nos sinais, prodixios e milagres.

¹³ En que fostes vós inferiores ás demais igrexas? Só nisto: en que non vos ocasionei gastos. E perdoádeme a palabra...

Preparando a próxima visita

¹⁴ Ben. Xa estou preparado para ir por terceira vez onda vós, e tampouco agora non vos serei gravoso, que eu non busco as vosas cousas: eu búscovos a vós, pois non son os fillos os que teñen que xuntar para os pais, senón os pais para os fillos.

¹⁵ Pola miña parte, con gusto me gastarei e desgastarei polas vosas vidas. Pero, por querervos eu máis da conta, ídesme vós querer menos?

¹⁶ "Ben pensarán algúns, efectivamente eu non vos fun gravoso; pero, como son moi renarte, atrapeivos con engano".

¹⁷ Vexamos. É que eu vos explotei por medio dalgún dos que vos mandei?

¹⁸ Pedinlle a Tito que fose e con el mandei outro irmán. Será que Tito vos explotou? Acaso non actuamos os dous co mesmo criterio? Non seguimos os mesmos pasos?

¹⁹ Seguro que hai xa un pouco que coidades que nos estamos xustificando diante de vós. Pois non: falamos diante de Deus e coma cristiáns. E todo é, meus queridos, para a vosa edificación.

²⁰ Temo que, ó chegar, non vos atope tal como eu quería, e que tampouco vós non me encontredes a min tal como desexades. Temo que haxa discordias, receos, incómodos, rivalidades, difamacións, murmuracións, soberbias, desordes.

²¹ Teño medo de que, cando vaia, o meu Deus me aflixa outra vez aí diante vosa e teña que lamentar que moitos dos que xa antes pecaran, non se arrepentiron da súa inmoralidade, libertinaxe e desenfreo.