2 Corintios 1 - Biblia SEPT

Saúdo e acción de grazas

¹ Paulo, apóstolo de Xesús Cristo por designio de Deus, e o irmán Timoteo, á Igrexa de Deus que está en Corinto e a todos os cristiáns da Acaia enteira deséxovos a

² graza e a paz de Deus noso Pai e do Señor Xesús Cristo.

³ Bendito sexa Deus, Pai do noso Señor Xesús Cristo, Pai misericordioso e Deus de toda consolación!

⁴ El anímanos en todas as nosas mágoas, de xeito que poidamos nós animar os outros en calquera aflición, no consolo que recibimos de Deus.

⁵ Pois, do mesmo modo que rebordan en nós os sufrimentos de Cristo, tamén grazas a Cristo reborda igualmente o noso ánimo.

⁶ Se pasamos apertos, é para que vós teñades ánimo e vos salvedes; se estamos animados, é para que vós teñades ánimo e aturedes con paciencia os mesmos sufrimentos que padecemos nós.

⁷ Sodes para nós motivo de firme esperanza porque sabemos que, se sodes participantes nas mágoas, tamén o seredes no ánimo.

⁸ Non queremos que descoñezades, irmáns, as tribulacións que pasamos en Asia, cargados por riba das nosas forzas, ata perder a esperanza de saírmos con vida.

⁹ Porque tivemos sobre nós a sentencia de morte. Así aprendemos a non poñermos a confianza en nós senón en Deus, que resucita os mortos.

¹⁰ El foi quen nos librou de tan evidente perigo de morte e hanos de seguir librando confiamos nel, que nos librará no futuro,

¹¹ se colaborades tamén vós coa vosa oración en favor noso. Así, a graza conseguida pola intercesión de moitos fará tamén que moitos dean grazas por cousa nosa.

Os motivos do seu comportamento

¹² O noso orgullo é o testemuño da nosa conciencia, de nos comportar no mundo e non digamos convosco, coa santidade e transparencia de Deus, non con sabedoría humana senón por graza de Deus.

¹³ Porque non vos escribimos outra cousa do que ledes e entendedes. Espero que comprendades de vez,

¹⁴ xa que nos entendestes en parte, que somos o motivo da vosa honra, como vós o ides ser para nós, o día do noso Señor Xesús.

¹⁵ Precisamente con esta confianza propúñame comezar eu por visitarvos, para que tivésedes un dobre regalo:

¹⁶ pensaba ir a Macedonia pasando por onda vós, e de Macedonia ir outra vez onda vós, para me arranxardes a viaxe a Xudea.

¹⁷ Actuei con lixeireza cando programei así? Ou é que eu fago os meus plans con miras humanas, de xeito que non quede ben claro en min o si coma un si e o non coma un non?

¹⁸ Ben sabe Deus que, cando trato convosco, non hai si e non,

¹⁹ porque o Fillo de Deus, Cristo Xesús, que nós vos anunciamos —Silván, Timoteo e mais eu—, non foi si e non; nel non houbo máis ca si:

²⁰ todas as promesas de Deus encontraron nel o si; velaí o porqué de respondermos "amén" por el cando damos gloria a Deus.

²¹ O que nos mantén firmes —a min e a vós— na adhesión a Cristo é Deus, que nos unxiu para si,

²² que tamén nos marcou co seu selo e infundiu nos nosos corazóns a garantía do seu Espírito.

²³ Pola miña parte, poño a Deus por testemuña (e que me quite a vida se vos minto) que, se aínda non volvín a Corinto, foi por consideración convosco.

²⁴ Non é que a vosa fe dependa de min; pero son colaborador da vosa alegría, pois, de certo, estades seguros na fe.