1 Samuel 5 - Biblia SEPT

A arca en terra inimiga

¹ Os filisteos capturaron a arca de Deus e levárona de Eben—ha—Ézer a Axdod.

² Alí collérona, introducírona no santuario de Dagón e puxérona ó seu lado.

³ O outro día, ó erguérense as xentes de Axdod, atoparon a Dagón de fociños no chan diante da arca do Señor. Eles collérono e volvérono ó seu sitio.

⁴ O seguinte día erguéronse cedo e atoparon a Dagón outra vez de fociños no chan diante da arca do Señor. A cabeza e as mans de Dagón xacían tronzadas onda o limiar e quedáballe só o tronco.

⁵ Por iso aínda agora os sacerdotes de Dagón e calquera que entre no seu santuario, non pisan no seu limiar.

⁶ A man do Señor pesou moi dura sobre as xentes de Axdod. Estarreceu con furunchos a cidade e os seus arredores.

⁷ A vista do que pasaba, as xentes de Axdod decidiron: —"Que non quede onda nós a arca do Deus de Israel, pois a súa man endureceuse contra nós e contra Dagón, o noso deus".

⁸ Entón convocaron a todos os seus príncipes e consultáronlles: —"Que habemos facer coa arca de Deus de Israel?" E eles responderon: —"Que a leven a Gat". E trasladárona alí.

⁹ Pero, en canto chegou alí a arca, a man do Señor pesou sobre a cidade. Houbo un gran estremecemento, pois o Señor feriu cunha praga de furunchos a toda a poboación, ós pequenos e ós grandes.

¹⁰ Entón mandaron a arca de Deus cara a Ecrón. En canto a arca chegou alí, os ecronitas queixábanse dicindo: —"Trouxeron onda nós a arca do Deus de Israel. Será a nosa morte e a das nosas familias".

¹¹ Entón convocaron de segundas a todos os seus príncipes e dixéronlles: —"Levade a arca do Deus de Israel, que volva ó seu sitio, non nos mate a nós e á nosa xente". Había un medo de morte na cidade, pois pesara alí moi dura a man de Deus.

¹² A xente que non morría, era ferida de furunchos. O brado da cidade subía cara ó ceo.