1 Samuel 2 - Biblia SEPT

Canto de Ana

¹ Ana dixo daquela esta oración: —"O meu corazón alégrase no Señor, érgome forte no meu Deus; a miña boca rise dos meus inimigos, porque celebro a túa salvación.

² Non hai santo coma o Señor! Non hai rocha coma o noso Deus!

³ Non botedes discursos altivos, non saia arrogancia da vosa boca. O Señor é un Deus ben sabedor, el é quen pesa as accións.

⁴ Os arcos dos fortes sofren quebra, os febles énchense de valor;

⁵ os fartos contrátanse polo pan, mentres que os famentos descansan; a que antes era estéril, dá á luz sete veces; a que antes se enchía de fillos, agora vese baldeira.

⁶ O Señor dá a morte e a vida, afunde no abismo e saca de alí.

⁷ O Señor enriquece e desposúe, humilla e tamén engrandece.

⁸ El ergue da lama ó humilde e tira ó pobre da esterqueira, para o sentar entre os príncipes coma herdeiro dun trono de gloria; pois do Señor son os alicerces da terra e sobre eles asentou o universo.

⁹ El garda os pasos dos seus amigos e afunde ós malvados nas tebras, que non é pola forza como o home se impón.

¹⁰ O Señor desbarata a quen se lle opón, o Altísimo trona desde o ceo. O Señor xulga os confíns da terra, enche de vigor ó seu rei, afirma no poder ó seu unxido".

¹¹ Elcanah retornou para a súa casa de Ramah, e o neno quedou ó servizo do Señor, ás ordes do sacerdote Elí.

Samuel e os sacerdotes elidas

¹² Os fillos de Elí eran xente de pouco valer. Non respectaban o Señor

¹³ nin a súa obriga de sacerdotes do seu pobo. Cando alguén ofrecía un sacrificio, mentres a carne se cocía, viña o criado do sacerdote, co garfo de tres dentes na súa man,

¹⁴ espetábao no caldeiro, na cazola, no pote ou tarteira, e todo o que a forca sacaba, leváballo ó sacerdote. Iso era o que facían con todos os israelitas que chegaban a Xiloh.

¹⁵ Aínda co lardo sen queimar, viña o criado do sacerdote e dicíalle a quen ofrecía o sacrificio: —"Dáme a carne para o asado do sacerdote. El non che admitirá carne cocida, senón crúa".

¹⁶ Se o home lle dicía: —"Hai que queimar primeiro o lardo; despois colle o que se che antolle"; el respondíalle: —"Non, dáma agora; se non, collereina pola forza".

¹⁷ O pecado daqueles criados era grave ós ollos do Señor, porque a xente aborrecía as ofrendas do Señor.

¹⁸ O pequeno Samuel, pola súa parte, estaba ó servizo do Señor, cinguido cunha faixa de liño.

¹⁹ A súa nai facíalle todos os anos unha túnica e leváballa, cando subía co seu home ofrecer o sacrificio anual.

²⁰ Elí bendicía a Elcanah e á súa muller, e agoiráballes: —"Que o Señor che conceda descendencia por esta túa muller, en pagas da que ela lle cedeu ó Señor". Despois volvían para a súa casa.

²¹ O Señor visitou a Ana, que concibiu e pariu tres fillos e dúas fillas. O neno Samuel, namentres, medraba na presenza do Señor.

²² Sendo Elí xa moi vello, oía o que facían os seus fillos coa xente de Israel e como se deitaban coas mulleres que prestaban servizo á entrada da Tenda do Encontro.

²³ E dicíalles: —"Como é que facedes esas cousas? A xente toda fálame do voso mal comportamento.

²⁴ Non, fillos; non está ben o que me contan, pois dese xeito afastades o pobo do Señor.

²⁵ Se un home ofende a outro home, Deus xulgará entre os dous; pero se ofende ó Señor, quen avogará por el?" Mais eles non lle facían caso a seu pai, porque o Señor decidira que morresen.

²⁶ Pola súa parte, o neno Samuel seguía medrando, querido polo Señor e polos homes.

Un profeta anuncia a fin do sacerdocio de Xiloh

²⁷ Un home de Deus chegou onda Elí para anunciarlle: —"Isto di o Señor: Non me revelei eu á familia do teu pai, cando estaban aínda en Exipto, escravos do faraón?

²⁸ Non o escollín a el, de todas as tribos de Israel, para que fose o meu sacerdote, subise ó meu altar, queimase o meu incenso e levase o efod diante de min? A familia de teu pai concedinlle unha parte nas oblacións dos israelitas.

²⁹ Por que, logo, pisades o sacrificio e a oblación que eu mandei facer na miña morada? Por que aprecias os teus fillos máis ca a min, deixándoos que se ceben co mellor das ofrendas do meu pobo Israel?

³⁰ Por iso, isto di o Señor, Deus de Israel: Eu tíñalles dito á túa familia e á familia do teu pai que servirían no meu santuario para sempre; mais agora, palabra do Señor, que non será. Pois eu honro ós que me honran, pero os que me desprezan veranse desprezados.

³¹ Está vindo o día no que eu tronzarei o teu brazo e o brazo da familia de teu pai: Ninguén na túa familia chegará á vellez.

³² Ti verás con envexa o ben que eu lle farei a Israel; pero na túa familia non haberá nunca un vello.

³³ Non arrincarei todos os teus de onda o meu altar, mentres non se ensuman os teus ollos e o teu espírito esmoreza; pero os máis da túa familia morrerán pola man dos homes.

³⁴ Sírvache de sinal o que lles vai vir ós teus dous fillos, Hofní e Pinhás: morrerán os dous no mesmo día.

³⁵ Eu escollerei un sacerdote fiel, que faga o que eu quero e desexo. Dareille unha familia duradeira e camiñará sempre en conformidade co meu unxido.

³⁶ Os que sobrevivan da túa familia iranse postrar diante del, por unha moeda de prata e un anaco de pan, e pediranlle: emprégame en calquera función sacerdotal, para ter algo que comer".